در ابتدای ورودی عینالی(عون بن علی) خواستم بخشی از مسیر را با خودرو بروم که اجازه ندادند و اعلام کردند باید از عالیجنابان زیادی مجوز بگیرم و من کم حوصله‌تر از این حرف‌ها هستم که بخواهم وقت خود را برای گرفتن مجوز هدر بدهم.

حال که با پای پیاده به راه افتاده‌ام صخره‌های کوچک و بزرگ را یکی پس از دیگری پشت سر می‌گذارم تا با پیرمرد ۷۷ ساله‌ای دیدار کنم که دل جوانی دارد و عاشق طبیعت و درخت کاری است، عشق به طبیعت باعث شده است او به تنهایی در عینالی (عون بن علی) تبریز جایی ما بین تابلو رادار و داش دربندی بیش از ۷۰۰ اصله درخت بکارد.

سفیر محیط زیست کشور

حالا پیش او هستم، ذوالفعلی جوادی ۷۷ساله، خود را روستا زاده‌ای اعلام می‌کند که تنها به عشق طبیعت و حفاظت از محیط زیست قدم بر می‌دارد و حالا ۱۲سال است که در خدمت محیط زیست است. او سفیر زیست محیطی کشورمان است که در نقاط مختلف ایران درخت کاشته است.

ذولفعلی جوادی دارای هفت فرزند است، سه دختر و چهار پسر،که خداوند را به خاطر داشتن نعمت سلامتی و فرزندان خوب قدردان و شاکر است‌.

او یک کوهنورد حرفه‌ای است که ۶۵ سال از سال‌های عمرش را کوهنوردی کرده است یعنی از زمانی که پسر بچه‌ای ۱۰، ۱۲ساله بود، وی با یادآوری آن روزها می‌گوید: در ابتدا کارم فرش بافی بود علاوه بر کوهنوردی با وانت و مینی‌بوس کار کرده و در کنار آن با مینی‌بوس کوهنوردان را جابه‌جا می‌کردم.

فاتح قله‌های ایران

کوهنوردی نقطه عطف زندگی اوست و تمام کوه‌های ایران را فتح کرده است کوه‌هایی که اسم خیلی از آنها را از یاد برده و فقط به گفتن کوه‌های، سهند، ساوالان، قبله، جام و دماوند اکتفا کرده و ادامه می‌دهد: در ایران کوهی نمانده است که نرفته باشم ولی اسم کوه‌ها را به یاد ندارم.

او اکنون ۱۲ سال است که به محیط زیست خدمت می‌کند و هشت سال است که میان صخره‌های عینالی درخت کاری می‌کند.

وی ادامه می‌دهد: در مکان‌های مختلفی از ایران درخت کاشته‌ام و در این منطقه که در زبان محلی کوهنوردان به آن بالاتر از « جن دره سی» گفته می‌شود هشت سال است که هر روز از ساعت ۷صبح تا شب اینجا بوده و به کاشت درخت، نگهداری و هرس درختان مشغول هستم.

این پیرمرد ۷۷ساله چنان با عشق و انرژی در مورد کار خود حرف می‌زند که در برابر عشق سرشار او به طبیعت و درختان انسان باید به احترام بایستد.

طبیعت مادر انسان است

«طبیعت مادر انسان است، خداوند به قدری محبت این مادر را در قلبم نهاده است که نمی‌توانم روزی را تصور کنم که به جز درخت کاری و حفاظت از محیط زیست کار دیگری انجام دهم» این جمله‌ای است که ذولفعلی جوادی مدام آن را تکرار کرده و می‌گوید: بنویس من عاشق سرسبزی و زیبایی طبیعت هستم، من در دل کوه‌ها و طبیعت بزرگ شده‌ام. طبیعت به من و امثال من نیاز ندارد بلکه ما انسان‌ها هستیم که به طبیعت نیاز داریم.

او دره ما بین صخره‌ها را با کاشتن درخت به یک فضای زیبا و دوست داشتنی تبدیل کرده است، شکاف صخره‌ها دارای شیب ۴۵ درجه‌ای است که راه رفتن روی این شیب به سختی برای انسان ممکن می‌شود شیب تند این دره نیز باعث نشده است که او از تصمیم خود منصرف شود. او با استادی تمام این منطقه را به یک قطعه درخت کاری تبدیل کرده است که انسان از تماشای آن لذت می‌برد.

وی اظهار داشت: قبل از این که این منطقه را برای کاشت درخت انتخاب کنم دو هفته خاک این منطقه یعنی وسط این دو صخره را بررسی کرده سپس تصمیم گرفتم و نسبت به کاشت درخت در این دره اقدام کردم.

او به وسیله لوله‌های سه هزار متری که خریده است از محل نگهبانی سازمان عون بن علی تا محل درخت کاری لوله کشی کرده تا درختان را آبیاری کند و نیم ساعت پیاده‌روی می‌کند تا بتواند فلکه شیر آب را باز کند.

اینجا که قدم می‌زنم او مدام مواظب من است و هر لحظه تاکید می‌کند که مواظب خودم باشم چرا که دره وسط دو صخره با شیب تند هر لحظه با خطراتی همراه است.

درخت بادام، زردآلو، پسته، هلو، بلوط، سرو خمره‌ای، درختان سوزنی برگ، کاج، زبان گنجشک، گلابی، توت، مو و سیب زینت بخش این قسمت از صخره‌های سخت هستند.

او در کنار کاشت درختان در باغچه جداگانه‌ای گل محمدی، توت فرنگی، خیار، گوجه فرنگی، فلفل، و شاه اسپران نیز کاشته و پرورش داده است و از من قول می‌گیرد در فصل تابستان که موقع میوه دهی درختان است مهمان او شوم تا کام هر دوی مان از شیرینی میوه‌ها شیرین‌تر شود.

کوهنوردانی که پای ثابت کوهپیمایی هستند با ذولفعلی جوادی مشق عشق می‌کنند و از او درس استقامت می‌آموزند و در کنار آن از میوه‌های این درختان که حاصل دسترنج این پیرمرد باصفا است کامشان را شیرین کرده و لذت می‌برند.

این پیرمرد دوست داشتنی هوای حیوانات را نیز دارد، لابه‌لای صخره‌ها جایی برای مرغ و خروس‌ها، سگ‌ها و محلی برای پرورش غازها ایجاد کرده است. همچنان که با دستش به لانه پرندگان اشاره می‌کند می‌گوید: روستا زاده‌ای هستم که خداوند ذهن و قدرتی به من داده است که هر کاری را با تجربه‌هایی که به دست آورده‌ام انجام می‌دهم.با حیوانات مهربان باشیم

او تعدادی از درختان کاشته شده را با هزینه شخصی و تعدادی از درختان را از شهرداری تهیه کرده و تعدادی از درختان را نیز کوهنوردان برای کاشت هدیه داده‌اند و به لطف خداوند او هر درختی که می‌کارد سبز می‌شود.

او هر روز از خانه خود تا محل کاشت درختان مسیر یک ساعته را طی کرده و به عشق زندگی در دل طبیعت خود را به اینجا می‌رساند. در تابستان‌ها از ساعت هفت صبح تا ساعت ۹شب و زمستان‌ها تا ساعت ۶ عصر اینجا است.

او لابه‌لای حرف‌هایش مدام تکرار می‌کند ۶۵سال کوهنوردی کرده‌ام و یاد گرفته‌ام برای طبیعت مفید باشم و آسیبی به طبیعت نزنم.

همچو فرهاد زدم تیشه به سنگ

او همچون فرهاد تیشه به سنگ زده و صخره‌های سخت را با دستان مقاوم و تلاشگر خود کنده و از دل صخره‌ها برای کوهنوردان پناهگاه درست کرده است تا اگر کوهنوردی در سرمای سخت کوهستان دچار مشکل شده باشد در این پناهگاه پناه بگیرد.

وی می‌گوید: ۶ماه طول کشید تا توانستم صخره‌های سخت را بکنم و بتوانم این چاردیواری را به عنوان پناهگاه احداث کنم.

او دو پناهگاه احداث کرده که هر کدام از آنها سه اتاق دارند و در یکی از اتاق‌ها بساط کرسی هم به راه است و بیشتر خانم‌هایی که به کوه می‌آیند خواهان کرسی او هستند.

او به عشق کوهنوردان کارهای زیادی کرده و می‌گوید: چطور ما کوهنوردان در طی این همه سال به کوه‌های مختلف رفته و از امکانات آنها استفاده کرده‌ایم برای همین ما نیز باید برای کوهنوردان آینده خدمات ایجاد کنیم.

کوهنوردان وقتی پناهگاه مرا می‌بینند آنها نیز الگوبرداری کرده و در مکان‌های دیگر پناهگاه می‌سازند.

جوادی ادامه داد: هر ماه ۶۰ بار این مسیر را می‌روم و می‌آیم و برخی روزها برای آوردن آب چند نوبت مسیر را طی می‌کنم.

وقتی از او در مورد طولانی بودن مسافت و اینکه آیا پاهایش درد می‌کند پرسیدم در کمال خونسردی گفت: از کودکی در طبیعت بزرگ شده‌ام و تاکنون حتی یک بارهم قرص مصرف نکرده‌ام، پاهایم اصلا درد نمی‌کند. یادم می‌آید یک زمانی سینه‌ام عفونت کرده بود از همین گیاهان دارویی مثل« امن کمنجی» دم کردم و همان لحظه حالم خوب شد. علاوه بر آن ساعت‌هایی که کار خاصی نداشته باشم زیر کرسی می‌نشینم و پاهایم همیشه گرم است و این موجب صحت و سلامتی بدنم است.

این پیرمرد عاشق طبیعت در ادامه مرا به دو بیت شعر ترکی مهمان می‌کند که مضمونش این است «هر وقت دلتنگی به سوی کوه بیا، صفا در کوه است، محبت در کوه است، چشم و دلم همیشه با کوه است »

او با چنان شور و شوقی حرف می‌زند که انسان در شگفت می ماند از اراده‌ای که در وجود او موج می‌زند.

او می‌گوید: سختی‌ها، مشقت‌ها و مرارت‌های زیادی دیده و کشیده‌ام ولی همه این سختی‌ها به عشق دیدن مردمی که می‌آیند و از این مناظر زیبا استفاده می‌کنند از یادم می‌رود، دلم به صفای باطن مردمی خوش است که به عشق طبیعت دل به کوه زده و کوهپیمایی می‌کنند.

بازار سلفی گرفتن داغ است

آن چنانکه ذولفعلی جوادی می‌گوید: بازار سلفی گرفتن هم در این منطقه داغ است کوهنوردان که در ایام مختلفی از سال به اینجا می‌آیند با عشق و شور، علاقه، با تیپ و ژست خاصی با من عکس می‌گیرند و علاوه بر عکس دسته جمعی عکس سلفی نیز می‌گیرند.

آنهایی که درختان را می‌شکنند روح مرا می‌خراشند

وی به شدت از دست افرادی که شاخ و برگ درختان را می‌شکنند ناراحت است که حدی برای آن نمی‌توان تصور کرد، او می‌گوید: وقتی ببینم فردی بوته‌ای را آتش زده است با سرعت تمام خودم را می‌رسانم تا آن آتش را خاموش کنم، وقتی ما بوته‌ها را به آتش می‌کشیم باعث تخریب مراتع و زمین‌های حاصلخیز می‌شویم. وقتی کسی آسیبی به درخت می‌زند انگار جسم و روح مرا می‌خراشد به قدری ناراحت می‌شوم که اندازه‌ای ندارد.

هیچ مقام مسوولی سراغی از من نمی‌گیرد

با وجودی که این پیرمرد جوان دل سال‌ها در دل کوه زحمت می‌کشد و مسوولان مربوطه نیز در جریان هستند ولی تاکنون حتی یک نفر از مسوولان از او نپرسیده است که در اینجا چه می‌کنی، اصلا این منطقه را آباد یا تخریب کرده‌ای؟ وی با اشاره به این موضوع ادامه داد: چندین سال است که به تنهایی و فقط به عشق طبیعت اینجا کار می‌کنم ولی تا کنون هیچ مسوولی سراغی از من نگرفته است که اینجا به تنهایی به چه کاری مشغول هستم.

به یاد عزیزی درخت بکاریم

او به شهروندان توصیه می‌کند این روزها که ایام درخت کاری است از مهربانی با طبیعت دریغ نکنند و هر فرد به یاد عزیزی درخت بکارد تا هر چند اندک سهمی در زیبایی طبیعت داشته باشند با زبان سنگ با گنجشک و زبان تیشه با درخت حرف نزنند.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از خبرگزاری فارس، تاریخ : 14اسفند 1397 ، کدخبر: 13971213001150،www.farsnews.com