شعارسال: حیدر ستایش، کارشناس صنعت آب، با اشاره به مستنداتی، مدعی فساد و رانت در وزارت نیرو و شرکت‌های وابسته به آن است و می‌گوید: این وزارتخانه‌ بیش از نیاز خود نیروی انسانی دارد؛ این نیروها با رانت استخدام می‌شوند. مازاد نیروی این وزارتخانه و شرکت‌های وابسته اینقدر هزینه تحمیل می‌کند که قدرت بازسازی را می‌گیرد.

او با ذکر مثالی می‌گوید که تاسیسات شرکت آب و فاضلاب تهران فرسوده هستند، آب تهران به هدر می‌رود، شاید در حدود هر ۲ ماه به اندازه‌ی سد کرج آب هدر می‌رود.

وزیر نیرو باید استیضاح می‌شد

آقای ستایش با بیان اینکه وزارت نیرو شرکت‌های تخصصی زیر مجموعه‌ی خود را دارد که معمولا دولتی هستند، گفت: با اینکه معمولا این شرکت‌ها زیر مجموعه‌ی شرکت منابع آب ایران هستند و کاملا دولتی هستند اما در واقع به آنها شترمرغی می‌گویند؛ یعنی جایی که لازم باشد می‌گویند دولتی هستیم و جایی که لازم نباشد می‌گویند دولتی نیستیم. چند سال پیش خشکسالی باعث قطع شدن برق شد و وزارت نیرو اعلام کرد که زیرساخت‌ها دیگر توان تولید انرژی کافی را ندارد. امسال هم سیل آمد و کلی خسارت به بار آورد و این سوال مطرح می‌شود که چرا رودخانه‌ها را لایروبی نکردند و چرا سدها آماده نبودند؟ در هر کشور دیگری این مساله پیش می‌آمد وزیر نیرو را استیضاح می‌کردند؛ رضا اردکانی وزیر نیرو مستقیما مسوول است زیرا سال‌ها رییس شرکت مدیریت منابع آب ایران بود.

او مدعی شد: اینکه چرا مجلس وزیر نیرو را استیضاح نکرد، دلیل دارد. نماینده‌های مجلس وظیفه‌ی قانون‌گذاری و نظارتی دارند، البته مردم ما این را نمی‌دانند، به همین دلیل چون نماینده‌ها به رای مردم نیاز دارند پس گاهی وعده‌های اجرایی می‌دهند و برای اینکه وعده‌های اجرایی آن‌ها اجرایی شود؛ دولت باید با آن‌ها همکاری کند. یعنی باید باجی را به دولت بدهند تا یک باجی را بگیرند.‌

او با ذکر مثالی در این‌باره توضیح داد: مثلا شرکت آب و فاضلاب شهری و شرکت توزیع برق چون از بودجه‌ی دولتی استفاده نمی‌کنند و اینکه سهام دولت در آنجا هم زیر ۵۰ درصد است پس می‌گویند دولتی نیستند اما بیشترین سهام را دولت دارد و تحت مدیریت دولت است. مثلا شرکت فاضلاب تهران ۴۹ درصد سهام‌دار آن دولت است، ۱۸ درصد سهام‌ آن مربوط به شرکت صبا وابسته به شستا است و ۳۳ درصد آن متعلق به سازمان همیاری شهرداری استان تهران است، پس بخش خصوصی در آن دخیل نیست، بنابراین به آن خصولتی می‌گویند.

شرکت‌هایی پاشنه آشیل

ستایش در توضیح چرایی طرح این مسایل با طرح ادعاهایی گفت: حالا چرا این مسایل را مطرح می‌کنیم؟ زیرا این شرکت‌ها پاشنه آشیل نماینده‌های مجلس و دولت هستند؛ مجلس از طریق آنها رای جمع می‌کند.‌ مثلا این شرکت‌ها هیچ قانونی را رعایت نمی‌کنند و دختر آقای ایکس، ایگریگ و آقازاده‌ها را استخدام می‌کنند. در بخشی از نامه‌ای که معاون وزیر‌ به وزیر نیرو نوشته آمده است که وزارت نیرو حدود ۲۰ هزار و ۳۷۰ نفر را خارج از ضوابط در این شرکت‌ها فقط در دولت آقای روحانی جذب کرده و بسیاری از آن‌ها زیر دیپلم هستند و یا آقازاده هستند. آیا این فرصت‌ها برای همه برابر است؟ حالا چرا نماینده‌ها اینطور مواقع بازخواست نمی‌شوند؟! زیرا با نماینده‌ی مجلس یک بده بستانی می‌کنند و به پسر فلانی یک پست و مقامی می‌دهند. این سازمان‌ها و شرکت‌ها که می‌گوییم، وابسته به دولت هستند و سازمان محاسبات اداری روی آنها نظارتی ندارد.

یک نوع اختلاس با حساب شخصی

او می‌گوید: یک بخش دیگری از تخلفاتی که وجود دارد اختلاس است. البته اختلاس با دزدی فرق دارد، مثلا شرکت آب و فاضلاب را در نظر بگیرید؛ پول‌های مردمی که آنجا به حساب شخصی ریخته می‌شود و آن شخص از منافع آن پول استفاده می‌کند اما اصل پول در نهایت به حساب دولت برمی‌گردد، اما این میان آن شخص از منافعی برخوردار می‌شود و اینجا از نظر حقوقی تخلفی رخ نداده است؛ به این می‌گویند اختلاس!

ستایشی افزود: حالا به بحث قبلی یعنی آن شرکت‌ها برمی‌گردیم؛ این پرسش مطرح می‌شود که بودجه‌ی شرکت‌های وابسته به وزارت نیرو از کجا تامین می‌شود؟ در واقع از قبض و فروش آب و ‌… به دست می‌آید. حتی اگر ۵ درصد پول آب را فقط از مردم بگیرند باز هم بودجه‌ی آن شرکت از جیب مردم تامین می‌شود. وقتی یک شرکت مازاد نیرو دارد پس باید یک هزینه‌ی اقتصادی هم متحمل شود. این هم از جیب مردم تامین می‌شود، اما از آنجایی که همان نیروهایی که تعدادشان هم بیشتر از تعداد نیاز است، تخصصی ندارند، بنابراین باید برای پیشبرد کارها از پیمانکارها استفاده کرد و اینجا هم کارمندان یک حقوق مفتی را می‌گیرند و هم پیمانکاران باید پول بگیرند. این مساله شرکت را بدهکار می‌کند و دیگر توان نوسازی وجود ندارد.

هر ۲ ماه به اندازه‌ی سد کرج آب هدر می‌رود

او در ادامه ادعا کرد: اکنون بیش از ۳۵ درصد تاسیسات آب و فاضلاب تهران فرسوده است هرچند خودشان می‌گویند ۱۰ درصد از آب هدر می‌رود اما هیچ مدیری صادقانه حرف نمی‌زند. حتی اگر ۱۰ درصد از آب تهران هم هدر رود در حدود دو ماه به اندازه‌ی سد امیرکبیر آب هدر می‌رود. یا مثلا کسانی هستند که در شرکت آب و فاضلاب تهران کار می‌کنند که فوق دیپلم امور دامی دارند. این چه ربطی به شرکت آب و فاضلاب دارد؟ یک دامپزشک در این شرکت چه کاربردی دارد؟ این عدم تخصص توسعه ایجاد نمی‌کند.

ستایش با طرح ادعاهایی درباره‌ی برخی افراد گفت: در بخشنامه‌ی استخدام وزارت نیرو نوشته شده افرادی که دیپلم دارند و ۱۰ سال هم سابقه‌ی کار دارند و افرادی که مدرک تحصیلی آن‌ها بالاتر از دیپلم است با ۵ سال سابقه‌ی کار می‌توانند استخدام ‌شوند؛ من یک خانمی را می‌شناسم که متولد ۱۳۷۲ است و دیپلم دارد و در سال ۹۲ به عنوان کارشناس تکنسین آزمایشگاهی استخدام شده و او فرزند آقای داوود طارمی وزارت نیرو است که ایشان شهردار منطقه سه و پنج هم بود. یا مثلا دختر ع.ن قائم مقام سابق شرکت آب و فاضلاب مدرک تحصیلی او لیسانس مهندسی کشاورزی از دانشگاه آزاد واحد دوشان تپه است و برای او پست کارشناس فضای سبز را تعریف کردند، در صورتی که شرکت آب و فاضلاب کارشناس فضای سبز اصلا نمی‌خواهد. خب اصلا سرکلاس‌ها رفته است؟! حالا دلایلش را می‌گویم زیرا خودم در دانشگاه آزاد تدریس کرده‌ام.

گفت به کله‌گنده‌ها نمره بده

وی در ادامه توضیح داد: سال ۷۸ در دانشگاه واحد تهران مرکز در دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی کاربرد کامپیوتر تدریس می‌کردم و یک‌بار برادر کوچک فرهاد.ر که معاون آموزشی دانشگاه بود، به من گفت ‌۱۲ نفر از از کله‌گنده‌ها قبلا امتحان دادند اما قبول نشدند و بیا به آنها نمره‌ی ۱۲ را بده تا قبول شوند. بعضی از آنها مثلا جزو کمیسون‌‌های مجلس بودند، چون الان لیست را ندارم اسم آنها را نمی‌برم. وقتی گفت، عصبانی شدم و به همه‌ی ۶۷ نفر لیست ۱۲ دادم؛ حالا من مقطع کارشناسی حقوق و علوم سیاسی تدریس می‌کردم و در رزومه‌ی طرف نوشته شده که کارشناسی ارشد علوم سیاسی دارد اما هنوز لیسانس خودش را نگرفته بود و شاگرد من بود!

او گفت: می‌بینید که یک سری از نماینده‌های مجلس دکتری می‌گیرند، مگر راحت است که هم بهارستان بروی و هم دکترا بگیری؟ به این شکل در دانشگاه آزاد برای آن‌ها پرونده‌ی تحصیلی درست می‌کنند. خیلی از اعضای آن لیست، نماینده‌ی مجلس و یا از اعضای دفتر ریاست جمهوری و فرماندار بودند.

نمایندگان مجلس این پول‌ها را از کجا می‌آورند؟

این کارشناس آب سپس درباره‌ی وزارت نیرو ادامه داد: شرکت آب و فاضلاب تهران با ۶۵۰۰ نفر اداره می‌شود ولی بالغ بر ۱۴ هزار نفر نیرو دارد. خیلی از آنها با رانت و روابط خانوادگی استخدام می‌شوند. وزیر اختیار قانونی برای استخدام دارد اما اینکه اقوام خود را استخدام کند، درست نیست. در اصل ۱۲۲ قانون اساسی به خاطر اختیاراتی که به رییس جمهور داده شده، ایشان موظف هستند در برابر ملت، مجلس و رهبری پاسخگو باشد و این اصل برای این است که رییس جمهور نتواند از قدرت خود سوء استفاده کند. در قانون استخدام هم ملاحظه‌ی سوء استفاده از قدرت مطرح شده است. کاری که آقازاده‌ها برای استخدام می‌کنند هم سوء استفاده از قدرت است، همان‌ها می‌توانند بروند در بخش خصوصی کار کنند. خیلی‌ها مثل آقازاده‌ها مدرک تحصیلی دارند اما آیا آن‌ها هم این فرصت‌ها را دارند؟

ببنید! وقتی نماینده‌ی مجلسی می‌گوید من می‌خواهم فرودگاه بسازم یعنی به وزیر راه و شهرسازی باج می‌دهد. دکتر طیب‌نیا، وزیر سابق اقتصاد گفتند «شرکت‌های دولتی یعنی رانت، فساد و سفرهای خارجی، حقوق میلیاردی و…». الان می‌دانید چرا طیب‌نیا را بیرون انداختند؟ مثلا فکر می‌کنید وزیرهای اقتصاد پس از او، باسوادتر از او هستند؟‌ وزیر اختیاراتش زیاد است و این یعنی اکثر کارهایش قانونی است و قوه قضاییه کاری ازش برنمی‌آید و این را بدانید مشکل اصلی ما در ساختمان بهارستان است. حقوق نماینده‌های مجلس حتی به اندازه‌ی پول خانه‌هایی هم که در آن زندگی می‌کنند، نمی‌شود؛ این پول‌ها را از کجا می‌آورند؟

حقوق کارمند دیپلمه به اندازه‌ی استاد امیرکبیر

او گفت: یکی دیگر از مشکلات ما در بخش نیروهای انسانی است. یعنی افرادی که با رانت کارشان پیش می‌رود و یا استخدام شدند و این قضیه به فرهنگ عامه تبدیل شده است. مثلا یک کارمند در وزارت نیرو با مدرک دیپلم ۸ میلیون حقوق می‌گیرد، یک دانشیار در دانشگاه امیرکبیر هم همین قدر حقوق می‌گیرد. وقتی بی‌عدالتی را عملا ترویج می‎دهید خیلی چیزها هدر می‌رود و از مرز انسانیت عبور می‌کنیم. در این شرکت‌ها ارتباطات فامیلی در استخدام‌ها بیداد می‌کند.

باید فرهاد دانشجو را اعدام می‌کردند

ستایش در پایان گفت: در این کشور کسانی که واقعا جنگیدند چمران، همت و … بودند و در جنگ نان خشک خوردند؛ تو با لکسوس نمی‌توانی بجنگی! در واقع ما نمی‌جنگیم. یک بار حسین شریعتمداری حرف درستی زد، اگرچه همیشه با ایشان موافق نیستم. او گفت، چرا لکسوس را در ایران تحریم نمی‌کنند اما دارو را چرا؟ زیرا می‌خواهند فاصله‌ی طبقاتی را زیاد کنند. این بی‌عدالتی‌ها هر روز رواج پیدا کرده، مثلا وقتی فرجی‌دانا بورس‌های غیرقانونی را مطرح کرد، حرف او اگر ثابت می‌شد، هرچند حرف‌های ایشان معمولا درست هستند، در آن صورت باید فرهاد دانشجو را اعدام می‌کردند چون یک نسل را دچار مشکل کرد.

مدارک و مستندات مرتبط که آقای ستایش در اختیار خبرنگار قرار داده است:

سایت شعارسال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت انصاف نیوز، تاریخ انتشار: 17تیر1398 ، کدخبر: 178786: www.ensafnews.com