شعارسال: قبل از این‌که تلفن را بردارد، منتظرم پسربچه‌ای عصبانی پاسخم را بدهد اما اشتباه می‌کنم. «ابوالفضل رجبی» که شب‎های عید توی تلویزیون دایم درحال خط‎ونشان کشیدن و لجبازی بود، نوجوان 13ساله خوش‎اخلاقی است که از گفت‎وگو با او لذت می‎برم. ابوالفضل اهل ساری است و در اولین تجربه بازیگری‌اش، خیلی موفق بوده. بدون هیچ حرف اضافه‌ای از شما دعوت می‌کنیم تا گفت‌وگوی ما با این بازیگر نوجوان را بخوانید.

حتما می‌خواهید بدانید ابوالفضل چطور برای سریال پایتخت انتخاب شده‌است، من هم ابتدای صحبتم همین سوال را می‌کنم. می‌گوید: «محسن تنابنده در سال 97 فراخوانی داد برای جذب بازیگر نوجوان. چندصد نفر شرکت کردند، آقای تنابنده از همه‌مان تست گرفت و من قبول شدم. آن فراخوان مال نسخه سینمایی پایتخت بود که قرار بود در نوروز 98 پخش شود اما با فوت ناگهانی خشایار الوند، نویسنده اصلی سریال، کار کنسل شد تا پایتخت 6 که از دفتر کارگردان با من تماس گرفتند و خواستند که دوباره در تست شرکت کنم. من هم به تهران رفتم و باز از بین چندین نفر انتخاب شدم و اولین تجربه بازیگری‌ام رقم خورد. البته قبلا دو سال در یک کلاس بازیگری شرکت کردم و همین تجربه خیلی کمکم کرد». می‌پرسم بازی کردن جلوی بازیگران معروف و حرفه‌ای سخت نبود؟ می‌گوید: «تمرکز بالایی دارم و اصلا استرسی نیستم. فکر می‌کنم اگر این دو ویژگی را نداشتم اصلا بازیگر نمی شدم».

  هنوز نمی‎دانم مشهورم یا نه!

فکر می‎کنم حالا دیگر ابوالفضل حسابی معروف شده‎است اما خودش از یک بدشانسی بزرگ صحبت می‌کند: «آخرین بار، روزهای آخر اسفند به‌خاطر یک ویدئوی تبلیغاتی از ساری به تهران رفتم و برگشتم. از آن به بعد مثل همه مردم در خانه مانده‌ام  و نمی‌دانم مردم کوچه و خیابان چه واکنشی به من نشان می‌دهند و اصلا آدم معروف‌ها چطوری زندگی می‌کنند! لحظه‌شماری می‌کنم که کرونا تمام شود و ببینم مردم از من چه استقبالی می‌کنند و معروف بودن چه شکلی است. هر روز اسمم را در اینترنت و فضای مجازی جست‌وجو می‌کنم  تا ببینم چه چیزهایی درباره‌ام نوشته شده و کاربران فضای مجازی چه پیام‌هایی گذاشته‌اند».

بهروز در پایتخت هم حرص‌مان را درمی‌آورد و هم ما را می‌خنداند. ابوالفضل می‌گوید اصلا شباهتی به نقش‌اش ندارد: «کاراکتر بهروز را خیلی دوست داشتم. به نظرم فضولی‌های اضافی و حتی خشونت‌اش بامزه بود ولی خودم خیلی خوش‌رو و خوش خنده‌ام و در جمع همه را می‌خندانم. چون نقشم به شخصیتم نزدیک نبود، تجربه خوبی در بازیگری به دست آوردم». یاد صحنه‎هایی از سریال می‌افتم. مثلا آن‌جایی که بهروز، رحمت را به زمین می‌زند. یک بازیگر نوجوان و بی‌تجربه چطور نقش‌اش را این‌قدر تمیز بازی کرده‌است؟ می‌گوید: «در فیلم‌نامه آمده‌بود که من، رحمت را می‌گیرم و یک‌خم دوخم می‌کنم و او را به زمین می‌زنم. وقتی به فیلم‌برداری رسیدیم محسن تنابنده پرسید که خودت با چه فن ورزشی راحت‌تر هستی که رحمت را بزنی؟ من هم که اصالتا اهل جویبار، مهد کشتی هستم. فن کمر را بلد بودم و آن را پیشنهاد دادم. این فن را دو، سه بار با «هومن حاجی عبدالهی» تمرین کردم و جلوی دوربین رفتیم».

می‌پرسم شهرت و دیده شدن و مسائل مالی چقدر برایت مهم است، ابوالفضل می‌گوید: «دیده شدن قطعا برای هر بازیگری مهم است. خوشحال می‎شوم اگر مردم از بهروز پایتخت خوش‌شان آمده‌باشد و تلاش می‌کنم که بیشتر شناخته شوم. مثلا در فضای مجازی فعالیت می‌کنم.

از وقتی اولین قسمت پایتخت روی آنتن رفت تا امروز حدود 171 هزار دنبال‌کننده به صفحه اینستاگرامی‌ام اضافه شده‌است اما مسائل مالی برایم اهمیت زیادی ندارد و فعلا فقط می‌خواهم فضای بازیگری را تجربه کنم.

 

خیلی‌ها می‌پرسند برای پایتخت از قبل، دستمزد خاصی را وعده داده بودند یا نه؟ اوایل صرفا به بازی کردن فکر می‌کردم و دست‌اندرکاران سریال بعدا توضیح دادند که چه مبلغی به تو می‌دهیم. البته کار ما هنوز تمام نشده و دو قسمت دیگر مانده و این مبلغ را هنوز نگرفته‌ام و نمی‌توانم رقم آن را اعلام کنم. در همین دو هفته، دو پیشنهاد کاری دیگر داشتم و الان به این فکر می‌کنم که کدام را انتخاب کنم.

 فعلا هنوز کاری را قبول نکردم و درباره‌اش صحبت نمی‌کنم ولی در زمان مناسب آن را در صفحه مجازی‌ام اعلام می‌کنم». ابوالفضل دوست دارد حرف‎هایش را این‎طوری تمام کند: «می‌خواهم تشکر کنم از کادر درمانی بیمارستان‌ها. هم آن کسانی که سر صحنه فیلم‌برداری از ما مراقبت می‌کردند و هم تمام پزشکان و پرستارانی که این روزها سرشان شلوغ است و برای سلامتی ما زحمت می‌کشند».

 

شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از  روزنامه خراسان  ،تاریخ انتشار:  20  فروردین    1399،کدخبر  :   72204،www.zendegisalam.khorasannews.com