شعار سال: موضوع تخلفات مسئول حراست اداره کم کم برای مدیر جدید منطقه آشکار شده بود؛ این مدیر جدید جزو معدود مدیران میانی سالم و باسواد آکادمیک بالا در آموزش و پرورش بود که می‌شناختم. در یکی از گفتگو‌ها از وی پرسیدم چرا تغییرش نمی‌دهی و فردی معتمد و شایسته را جایگزینش نمی‌کنی؟ پاسخ آن روز مدیر جدید پس از گذشت ۳سال و جابجایی وی به سمتی دیگر، کلمه به کلمه در خاطرم حک شده است؛ گفت: سید جان مشکل از جایگاه است، هر کسی را در این جایگاه با این ویژگی‌های شغلی قرار دهی پس از مدتی تبدیل به همین فرد خواهد شد؛ باور کن حتی اگر خودت در این جایگاه قرار بگیری با گذر زمان، بسیاری از خصایص مشابه همین فرد را به خود خواهی گرفت. نکته جالب اینکه همان مسئول حراست با گزارش‌های مغرضانه و اخبار کذب، مایه دردسر و نهایتا جابجایی این مدیر شد.
جالب‌تر اینکه مدیر بعدی اداره در همان ماه‌های نخست مسئول حراست را با یکی از سالم‌ترین و ساده‌ترین نیرو‌ها جایگزین کرد. مدیری که دست به این تغییر زد، خود سال‌ها سابقه خدمت در بخش حراست را داشته است و کماکان نیز به صندلی مدیریت خویش تکیه زده است.
عجیب‌تر این بود که تغییر منش و رفتار‌های مسئول جدید حراست اداره کم کم بروز پیدا کرد و چنان از قدرت غیر پاسخگو و غیر شفاف مست شد که کمتر کسی باور می‌کند وی همان شخص دوست داشتنی و ساده و متواضع در اداره بود؟!

کارکرد بخش‌های نظارتی در درون سازمان‌ها من جمله در آموزش و پرورش، همواره جزو خطوط قرمز برای نقد اهالی رسانه بوده است. در سطوح کلان نیز عملکرد نهاد‌های نظارتی عموما مصون از نقد بوده و فقدان شفافیت و عدم پاسخگویی به عنوان الزامات شغلی این بخش‌ها تعبیر شده است.
گزینش، ارزیابی عملکرد و حراست به صورت موازی به عنوان بخش‌های نظارتی سازمان‌ها شناخته می‌شوند. هر یک از این بخش‌ها البته در شرح وظایف خود همپوشانی زیادی با هم دارند، اما عموما گزینش در تمام جوانب زندگی شخص پیش از استخدام، حراست در مسائل عقیدتی - سیاسی و بخش ارزیابی عملکرد بر عملکرد شغلی کارکنان نظارت دارند. با این حال این بخش‌ها در بسیاری موارد از حیطه وظائف خود عبور کرده و در صورت چراغ سبز از عوامل بالادستی در هر حوزه عمومی و خصوصی افراد ورود پیدا می‌کنند. گاه همین امر باعث آلوده شدن برخی از عوامل بخش‌های نظارتی در پرونده‌های فساد مالی نیز می‌گردد...