* آقای تفتیان از نخستین تجربه خود از المپیک بگویید، آیا آن چیزی بود که تصور میکردید؟
المپیک میدان خیلی بزرگی است و به دلیل اینکه هر 4 سال یک بار برگزار میشود مدال آن اهمیت بیشتری نسبت به سایر مسابقات دارد و تمام ورزشکاران 4سال برای مدال المپیک تمرین و زحمت میکشند. با این حال شرکت در المپیک برای نخستین بار خیلی چیزها را به یک ورزشکار یاد میدهد. حضور خیلی خوبی بود و خیلی چیزها از المپیک یاد گرفتم و امیدوارم این تجربهها باعث شود در مسابقات آینده و المپیک بعدی از این تجربهها استفاده کنم.
* شما پیش از المپیک گفته بودید به دنبال این هستید که رکورد زیر 10 ثانیه را ثبت کنید اما نتوانستید، فکر میکنید دلیلش چه بود؟
من انتظار بیشتری از خودم داشتم چون خیلی زحمت کشیده بودم و برنامهام این بود که به مرحله فینال برسم و با توجه به رکورد 10/01 که به فینال رفت و رکورد خود من که 10/04 است این توانایی را در خودم میدیدم که به فینال برسم اما مسابقه نیمه نهایی روز من نبود. من واقعاً در اردوها کم نگذاشتم و انتظار داشتم حداقل رکورد خودم را بشکنم. فکر میکنم شرایط آب و هوایی و زمانی بیشترین تأثیر را در عملکردم داشت و اگر زودتر به برزیل میرفتم یا یک ماه قبل از المپیک در کشوری با شرایط آب و هوایی برزیل تمرین میکردم به هدفم میرسیدم.
* فکر نمیکنید قول رکورد زیر 10 ثانیه کمی بلندپروازانه بود و با توجه به امکانات و شرایط رسیدن به این رکورد سخت بود؟
من این حرف را بر اساس تواناییهای خودم زدم نه بر اساس بلندپروازی. این قول را دادم چون در خودم این ظرفیت را دیدم. من ورزشکاری واقع بین هستم و اگر این توانایی را نداشتم این قول را نمیدادم. ضمن اینکه بارها اتفاق افتاده بود که در تمریناتم رکورد زیر 10 ثانیه را ثبت کنم اما همانطور که گفتم دلایل زیادی باعث شد که نتوانم به قول خودم عمل کنم.
* آیا امکاناتی که فدراسیون برای شما مهیا کرد مناسب بود؟
به هر حال بهانه زیاد است اما چیزی که خیلی مهم و اساسی است و باید جبران شود این است که باید خیلی بیشتر تلاش کنیم تا در مسابقات آینده بهترین نتیجه را بگیریم. هر چند که من در اردوها کم نگذاشتم و از همه کسانی که در عملکرد من دخیل بودند تشکر میکنم و دستشان واقعاً درد نکند، هر کاری از دستشان برمی آمد انجام دادند. امکاناتی که باید در اختیارم گذاشته میشد به نسبت خودمان فراهم شد. اما اگر عملکرد بهتری را انتظار داریم باید شرایطمان بهتر از این باشد.
* بنابراین نقش امکانات در موفقیت یک ورزشکار خیلی مؤثر است؟
صددرصد همینطور است. درست است که یک نفر روی تخته استارت میرود، ولی خیلیها همان یک نفر را پشتیبانی میکنند. برای مثال اوسین بولت یک تیم 5 نفره دارد و خُب باید هم نتیجه بگیرد. شما ببینید در همین قاره آسیا تیم چین با همه امکاناتی که دارد، در امریکا تمرین میکند. رقیب قطری هم که البته اصالت قطری ندارد، فقط سه بار به این کشور سفر کرده و همیشه در امریکاست و آنجا تمرین میکند و برایش پول میفرستند. ورزشکار بحرین هم که نفر پنجم جامائیکا بوده و حتی امسال هم در قهرمانی کشورش شرکت کرد، فقط به اسم بحرین مسابقه میدهد.
* با این حال کارشناسان صعود نخستین ایرانی به مرحله نیمه نهایی المپیک را موفقیت میدانند. خود شما چطور فکر میکنید؟
خب صعود به مرحله نیمه نهایی برای نخستین بار بود که در تاریخ دوومیدانی ایران اتفاق افتاد و من خیلی خوشحال هستم که از میان حدود 70 نفری که جزو بهترینهای دنیا بودند و ورودی المپیک را کسب کرده بودند توانستم جزو 24 نفری باشم که به مرحله نیمه نهایی صعود میکند و این اتفاق بزرگی است. این در حالی بود که خیلی از دوندگان مطرح دنیا مانند فمی اوگونوده رکورددار آسیا و قهرمان بازیهای آسیایی و حتی مارک که چند ماه پیش قهرمان اروپا شد و دو دوره قبل نیز به فینال المپیک نیز رسیده بود در همان مرحله نخست مقدماتی حذف شدند.
* حالا با این تجربهای که کسب کرده اید، به نظرتان چه تفاوتی بین مسابقات جهانی و المپیک وجود دارد؟
مسابقات جهانی دوومیدانی هم واقعاً بزرگ است و بعد از دو رویداد المپیک و مسابقات جام جهانی فوتبال سومین رویداد بزرگ ورزشی دنیا است به طوری که سطح مسابقات خیلی بالاست و تماشاگران زیادی به استادیوم میآیند، با این حال المپیک به دلیل اینکه هر 4 سال یکبار برگزار میشود و حساسیت کار را نسبت به دیگر رویدادها بیشتر میکند.
* برنامه هایت برای بعد از المپیک چیست؟
مطمئناً مسابقات آسیایی بعدی مهمترین هدف است که بتوانیم هم در دوی صد متر و هم دویست متر موفق باشیم و مدال کسب کنیم. اما بجز آن مسابقات دیگری همچون قهرمانی آسیا، قهرمانی جهان و تورنمنتهای بینالمللی دیگری همچون دایموند لیگ را در پیش داریم که باید خود را برای آن آماده کنیم. هدف اصلی هم المپیک 2020 توکیو است که در وهله اول صعود به مرحله فینال و یک رقابت جانانه است اما واقعاً مدال گرفتن در المپیک خیلی سخت است. البته باید بگویم دو عامل در نتیجه گرفتن خیلی مهم است نخست یک برنامهریزی بلند مدت و دقیق و دوم هزینه است. واقعاً موفقیت در المپیک بدون هزینه کردن غیر ممکن است. اگر این دو اتفاق بیفتد حتی مدال گرفتن دور از دسترس نیست چون ما پتانسیلش را داریم. همانطور که تا الان نشان دادیم و به مرز 10 ثانیه نزدیک شدهایم مطمئن باشید 10 ثانیه را هم میتوانیم پشت سر بگذاریم.
* همیشه از اوسین بولت بهعنوان الگوی ورزشی خودتان یاد میکردید. این ستاره جامائیکایی امسال هم قهرمان دو 100 متر شد، بجز آن، دو مدال طلای 200متر و 4 در 100 متر را هم گرفت و پس از آن اعلام خداحافظی کرد، آیا دوست داشتید در آخرین حضورش با وی رقابت میکردید؟
من امسال و پیش از المپیک یک بار با او مسابقه داده بودم اما با این حال دوست داشتم در المپیک هم با او همگروه میشدم و در کنار او رقابت میکردم اما در نهایت این شرایط فراهم نشد. بولت واقعاً یک سوپراستار است و محبوبیت زیادی در جهان دارد. در مسابقه فینال هم اگر دیده باشید رقیب وی یعنی جاستین گاتلین را تماشاگران هو کردند و همه تماشاگران و حتی رقیبانش نیز میدانستند بولت قهرمان میشود و 7 دونده دیگر برای نفر دوم به بعد تلاش میکردند. بولت واقعاً یک فکر خیلی قوی دارد و همیشه دوست داشته که نفر اول باشد و حتی اگر تا مترهای پایانی هم دوم یا عقبتر بود اما همیشه به عنوان نفر اول مسابقه را تمام میکرد. خیلی چیزها از او میتوان یاد گرفت. من در المپیک هنگام تمریناتش برای مسابقات 200 متر و 4 در 100 متر حاضر شدم و خیلی نکات یاد گرفتم که امیدوارم در آینده بتوانم از آن استفاده کنم.
* فکر میکنید پس از خداحافظی بولت دونده دیگری بتواند به افتخارات او برسد؟
خب هر رکوردی برای شکستن است. شاید کسی فکر نمیکرد روزی کسی مانند بولت پیدا شود و بیاید و چنین رکوردهایی را ثبت کند. مطمئناً ورزش بدون بولت هم ادامه دارد و روزی رکورد بولت هم شکسته میشود و چیز غیرقابل دسترسی نیست، هستند کسانی که در مقطعی هم به بولت نزدیک شدند. اما بولت ورزشکار بسیار بزرگی است و این افتخارات و 9 طلایی که او طی سه بار شرکت در سه المپیک به دست آورده واقعاً بینظیر است و شاید به این زودیها تکرار نشدنی باشد.
* گویا یک لوگوی مخصوص خود طراحی کرده اید و قرار است از این به بعد در مسابقات با آن لوگو حاضر شوید، کمی درباره این موضوع صحبت میکنید؟
معمولاً همه دوندگان دنیا وقتی در مسابقات شرکت میکنند یک لوگوی مخصوص به خود را دارند و ما هم تصمیم گرفتیم یک لوگوی مخصوص به خودمان و کشورمان را طراحی و آن را معرفی کنیم. در این لوگو از نماد یوزپلنگ ایرانی استفاده شده و از عدد 100 متر که اشاره به دوی 100 متر که رشته تخصصی من است و دو ستاره که آن هم اشاره به دو مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا دارد. همچنین از نام خودم هم استفاده کردهام.
* خاطرهای هم از المپیک ریو دارید که بخواهید تعریف کنید؟
لحظه لحظه المپیک برای یک ورزشکار خاطره است اما برای من یک خاطره تلخ بیشتر از همه در ذهنم مانده است و آن دیدن فینال دوی 100 متر از روی سکوها و حسرت حضور در آن بود. چون یک سال گذشته را با این تصور که بتوانم خودم را در فینال ببینم سخت تلاش کردم و تمام تمرکزم، فکرم و روز و شبم این بود که بتوانم به فینال راه پیدا کنم که متأسفانه این اتفاق نیفتاد، به همین دلیل دیدن فینال برایم واقعاً تلخ بود.
با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از روزنامه ایران، صفحه 10، تاریخ انتشار: پنجشنبه 18 مرداد 1395، شماره: 6307.