شعار سال: ازجمله این اقدام‌ها می‌توان به توقیف نفت‌کش گریس-1، تعرض به هواپیمایی ماهان، حمله به حشد الشعبی در عراق و ایجاد ناآرامی در لبنان اشاره کرد. یادداشت حاضر راهبرد آمریکا در قطع دسترسی آن به شامات در منطقه غرب آسیا را توضیح می‌دهد:

یکم - بستن مسیرهای ایران به کشورهای عراق، سوریه و لبنان
آمریکا و رژیم صهیونیستی همواره از افزایش قدرت و نفوذ ایران و نزدیک شدن آن به حوزه جغرافیایی رژیم صهیونیستی اعلام نگرانی کرده‌اند. ازاین‌رو همواره در تلاش بوده‌اند با استفاده از تمامی ابزارهای موجود ازجمله تحریم‌ها، حمله نظامی به پایگاه‌های گروه‌های همسو با ایران و ...، از میزان و شدت نفوذ ایران در منطقه بکاهند. از دیگر روش‌ها برای کاهش میزان نفوذ و حضور ایران در کشورهای منطقه، ایجاد بی‌ثباتی و هرج‌ومرج در کشورهای منطقه است که می‌توان به مورد اخیر آن در کشور لبنان؛ شامل برگزاری اعتراض‌های خیابانی و تصرف اموال عمومی و همچنین اعلام حمایت صریح سفارت آمریکا در بیروت از معترضان ، اشاره کرد.

به‌طورکلی، هدف اصلی آمریکا و رژیم صهیونیستی، قطع مسیر دسترسی ایران به کشورهای منطقه است. این دسترسی از طریق مسیری که آن را محور مقاومت، پل زمینی و .. می‌نامند، میسر شده است و ایران را از طریق کریدورهای زمینی، دریایی و هوایی به شامات و مدیترانه متصل می‌کند. رژیم صهیونیستی معتقد است این دسترسی خطری حیاتی برای منافع و ماهیت این رژیم است؛ ازاین‌رو مقابله با دسترسی ایران، به اولویت برنامه‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی در منطقه شامات تبدیل‌شده است.

آمریکا و رژیم صهیونیستی، در تلاش برای ناامن سازی مسیرهای دسترسی زمینی، هوایی و دریایی ایران به شامات و مدیترانه، سه مسیر دریایی، هوایی و زمینی را هدف فعالیت‌های ضدایرانی خود قرار داده اند.در مسیر دریایی، آمریکا و رژیم صهیونیستی تلاش می کنند مانع هرگونه فعالیت دریایی ایران و انجام مبادلات تجاری با سایر کشورها، خصوصا با کشورهایی نظیر سوریه شوند. ازاین‌رو، فشار به کاپیتان نفت‌کش گریس-1 و اعمال فشار به انگلیس جهت توقیف آن را می‌توان در این راستا تحلیل کرد.

مسیر هوایی نیز، شامل حمله و تلاش برای انجام اقدامات تروریستی در فرودگاه های کشورهای حوزه مقاومت از یک سو، و مزاحمت برای هواپیماهای ایرانی نظیر هواپیمای مسافربری ماهان، در این راستا می باشند. حضور و فعالیت جنگنده های آمریکایی در پایگاه التنف در سوریه نیز، که در راستای مسیر دسترسی زمینی ایران می باشد، در واقع مسئولیت ناامن سازی مسیر دسترسی هوایی را نیز بر عهده دارد.

مسیر آخر نیز، مسیر زمینی است که خود دارای سه شاخه است. این مسیرها که از عراق و سوریه به لبنان می رسند، هدف حملات مختلف و عموماً هوایی آمریکا و رژیم صهیونیستی قرار گرفته اند. مهمترین این مسیرها، از بغداد گذشته و از طریق الولید عراق به التنف سوریه متصل می شود. حمله به پایگاه‌های حشدالشعبی را نیز می‌توان در راستای ناامن سازی این مسیر تحلیل کرد. به‌طورکلی مسیرهای زمینی دسترسی ایران به کشورهای منطقه به خصوص سوریه به شرح ذیل است:

دوم - مسیرهای سه گانه ادعایی به مدیترانه
آمریکا معتقد است ایران مسیرهایی برای خود به منظور رسیدن به مدیترانه طراحی کرده است و مقابله با آن مسیرها را در دستور کار خود قرار داده است. این مسیرها همگی از ایران شروع شده و در ادامه به عراق، سرویه و در نهایت لبنان و مدیترانه منتهی می شوند. این مسیرها عبارتند از: مسیر شمالی، مسیر جنوبی شاخه بالایی و مسیر جنوبی شاخه پایینی.

کریدور شمالی
این مسیر اگرچه برای ایران باز است، اما به‌طور کامل ایمن نیست و از بزرگراه شماره 1 و بزرگراه شماره 47 در عراق به بزرگراه شماره 6 و اتوبان M4 در سوریه متصل می شود.

رویکرد آمریکا در این مسیر آن بود تا همکاری خود را با نیروهای کرد در سوریه حفظ کند تا از این طریق این مسیر را برای ایران مسدود سازد. با این حال، آمریکا صعب العبور بودن این مسیر و حضور نیروهای چریکی که ممکن است برای ایران در این مسیر مشکل ایجاد کنند را عواملی می داند که ایران ممکن است از این مسیر چندان بهره ای نبرد و به سمت مسیرهای جنوبی گرایش یابد؛ چرا که ساکنان این مسیرها همکاری بیشتری با ایران نیز داشته و همسو با آن می باشند. ازاین‌رو گزینه مسیرهای جنوبی مطرح می باشند. تنها نگرانی آمریکا از این مسیر، احتمال همکاری "ی.پ.گ" با ایران است.

کریدور جنوبی، شاخه بالایی
مسیر دوم، مسیر جنوبی شاخه بالاست. این گذرگاه که القائم عراق را به ابوکمال در سوریه متصل می‌کند، امکان استفاده بیشتری از مسیر پیشین برای ایران دارد. این مسیر که از بزرگراه شماره 12 در عراق به بزرگراه شماره 4 در سوریه متصل می شود، به روی ایران باز می باشد. مشکل این مسیر، گذر از استان دیالی است که ممکن است مشکلات امنیتی ایجاد کند. با این وجود در طول مسیر، حشدالشعبی تلاش کرده تا با ایجاد پایگاه، امنیت مسیر را تا حدودی تامین کند. در بخش سوریه این مسیر نیز منطقه ابوکمال قرار دارد که در اختیار نیروهای دولتی قرار دارد و لذا مشکلی برای ایران ایجاد نمی‌کند.

با توجه به این مسئله، واشنگتن تلاش کرده با معرفی این مسیر به عنوان گذرگاه راهبردی انتقال موشک های بالستیک ایران، زمینه را برای حمله به نیروهای حشدالشعبی حاضر در القائم فراهم کند. حمله موشکی آمریکا به به پایگاه‌های حشدالشعبی در این منطقه را نیز می‌توان در این راستا تحلیل نمود. نکته دیگر در رابطه با این گذرگاه، نزدیکی آن به عین الاسد و مسیر تردد نیروهای آمریکایی بین عراق و سوریه است که سطح تهدیدات را برای پایگاه‌های آمریکا افزایش می‌دهد.

کریدور جنوبی، شاخه پایینی
مسیر سوم نیز که بهترین مسیر برای ایران است، مسیر جنوبی شاخه پایین است. این مسیر از بزرگراه شماره 11 یا آزادراه 1 در عراق به بزرگراه شماره 2 در سوریه متصل می شود و نزدیکترین فاصله را از بغداد تا دمشق دارد. مسیر مزبور در کنترل نیروهای آمریکایی بوده و از شهر التنف که آمریکا نیز پایگاهی در آن دارد، عبور می‌کند. با توجه به اینکه مسیر بخش عراق عموما دارای جمعیت شیعه می باشد، تنها مشکل ایران در استفاده از این مسیر، گذر از التنف خواهد بود چرا که تحت کنترل آمریکا قرار دارد.

 

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری تحلیلی ساعت24، تاریخ انتشار: 4 شهریور 1399، کد خبر: 509995، www. saat24.news