دو خواسته فرهنگیان از دولت

سال تحصیلی 95 – 96 آغاز شد. آغاز سال تحصیلی،از آن رو که هر روز میلیون‌ها دانش آموز را از خانه‌ها بیرون و راهی کوچه و خیابان‌ها می‌کند، فضای شهرها و روستاها را دستخوش دگرگونی می‌سازد و به شور و سرزندگی اجتماعی می‌افزاید.

شعارسال: کسان بسیاری هستند که هر روز صبح با دیدن بچه‌هایی که به مدرسه می‌روند به زندگی و تازگی‌ها و نوجویی‌هایش، امیدوارتر می‌شوند. آموزگاران، که با همین بچه‌های کوچک و بزرگ و دنیاهای پر از رمز و راز آنان سر و کار دارند نیز در آغاز هر سال تحصیلی، روزهای کمابیش متفاوتی با روزهای دیگر سال را تجربه می‌کنند. اما در همین روزها،در دفتر مدرسه‌ها هم بحث‌های زیادی در جریان است؛ درباره اقتصاد و سیاست و فرهنگ، و بویژه آموزش و پرورش و پاره ای از دشواری‌های صنفی کار آموزشگری. و همانند همیشه، آنچه در میان سخنان آنان بیشترین بسامد را دارد مشکلات اقتصادی است. از آنچه در فضاهای مجازی میان فرهنگیان می‌گذرد می‌توان گفت که یکی از مهم ترین خواسته‌های کنونی آنان، اجرای فاز دوم رتبه ‌بندی است. سال گذشته در آغاز مهر،فاز نخست رتبه ‌بندی فرهنگیان به اجرا درآمد که متأسفانه شماری از فرهنگیانی که پیشینه کاری زیر 5 سال داشتند از رتبه‌‌بندی بیرون گذاشته شدند. هم اکنون بسیاری از فرهنگیان، در انتظار اجرایی شدن فاز دوم رتبه‌‌بندی هستند. البته از دید این نگارنده، به اصل طرح رتبه‌‌بندی برخی انتقادهای بنیادی و جدی وارد است اما خوشبختانه دولت یازدهم، تا اندازه زیادی توانست آن را به دور از این انتقادها به اجرا درآورد. با اجرای فاز یک رتبه‌بندی، میزان افزایش حقوق سالانه فرهنگیان چیزی حدود 10 درصد بیشتر از تورم رسمی انجام گرفت یعنی چیزی حدود 200 تا 300 هزار تومان به صورت میانگین. اگر دولت یازدهم، بتواند امسال نیز، که سال پایانی دولت است،فاز دوم رتبه ‌بندی را به اجرا درآورد می‌توان گفت که در طول چهار سال این دولت،تا اندازه ای در راستای بهبود وضعیت حقوقی فرهنگیان- به ویژه در سنجش با دولت دهم که متأسفانه افزایش حقوق سالانه زیر تورم رسمی انجام می‌گرفت و فرهنگیان در طول چهار سال آن دولت چیزی حدود 30 تا 50 درصد از تورم رسمی کمتر افزایش حقوق داشتند- کوشش‌هایی درخور،انجام گرفته است. البته آنچه فرهنگیان سال هاست درباره آن سخن می‌گویند و شوربختانه هنوز به آن توجهی نشده است. بحث مزایای کاری است که آنان از آن بی‌بهره‌اند و بسیاری از دیگر کارکنان دولت از آن برخوردارند؛ مزایایی که حتی با میزان حقوق ماهانه برابری می‌کند. مسأله این است که حکم کارگزینی یک آموزگار، چه بسا با حکم کارگزینی بسیاری دیگر از کارکنان دولت تفاوت خیلی زیادی نداشته باشد اما فیش‌های حقوقی آنها به هیچ رو این‌گونه نیست و تفاوت بسیار چشمگیری دارند. فیش حقوقی یک آموزگار، حتی با فیش حقوقی کارمندان وزارتخانه‌ای خود آموزش و پرورش نیز تفاوت بسیار دارد. بنابراین می‌توان گفت که هم اکنون فرهنگیان از دولت یازدهم و در سال پایانی آن، توقع اجرای فاز دوم رتبه‌‌بندی و همچنین بهبود وضعیت مزایای خود را دارند.نکته دیگر به صندوق ذخیره فرهنگیان برمی‌گردد که خوشبختانه در یکی دو ماه گذشته، با ورود برخی از نمایندگان مجلس به بحث شفاف‌سازی آن، حساسیت‌های بیشتری را برانگیخته است. ارزش کل دارایی‌های صندوق ذخیره فرهنگیان، بیش از 7700 میلیارد تومان است. در روزهای گذشته مشخص شد که در سال‌های گذشته، بیش از 3200 میلیارد تومان از دارایی‌های آن،بدون رعایت دقیق مقررات قانونی و از طریق بانک سرمایه به صورت وام، به 5 نفر داده شده و هنوز بازپس گرفته نشده است. فرهنگیان سال‌هاست که درباره شفاف نبودن وضعیت صندوق ذخیره فرهنگیان سخن می‌گویند.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از روزنامه ایران، صفحه 7، تاریخ انتشار: پنجشنبه 1 مهر 1395، شماره : 6317 .