شعار سال: اولین نشست چهارمین همایش «بحران و برون رفت؛ چالشهای امروز کتاب کودک و نوجوان» با موضوع آسیبهای خانهنشینی کودکان و نقش تخیل با حضور احمدرضا آذربایجانی و مجید راستی از ساعت ١٧ تا ١٨ به صورت مجازی برگزار شد.
آذربایجانی؛ پژوهشگر حوزه کتاب و عضو کارگروه ترویج مطالعه مفید با بیان اینکه کرونا ناخواسته ما را زندانی کرده است، گفت: این زندانی شدن هم فرصت است و هم تهدید و این موضوع بستگی به افراد مختلف دارد و هر کسی که در معرض این آسیب قرار میگیرد، ممکن است با عوارض مختلفی رودرو شود که یکی از مهمترین مسائل آن خلوت داشتن افراد است.
وی افزود: در عصر کرونا، نبود خلوت برای کودکان و والدینشان یک آسیب جدی است، اما اگر بهدرستی مدیریت شود، میتوان این تهدید را به فرصت تبدیل کرد.
آذربایجانی با اشاره به مشکلاتی که کرونا و در خانه ماندن برای کودکان و نوجوانان ایجاد میکند، توضیح داد: طبق آمار اعلام شده روزانه ۴۰ میلیون نفر در ایران بیش از ۹۰ ساعت بازی رایانهای دارند و این آمار یعنی ۱۰ درصد بچهها اعتیاد الکترونیک دارند و در زمان قرنطینه و فضای دور از مدرس امکان افزونتر شدن این اعتیادها وجود دارد که خطر آنها از اعتیادهای افیونی کمتر نیست.
وی همچنین یادآور شد: نبودن خلوت مناسب برای فرزندان یک نوع امکان تربیتی و یادگیری عمیق را از آنها گرفته است تا بتوانند موضوعی را جستجو کنند و به همین دلیل ضروری است که کودکان دنیایی با تخیل داشته باشند و تخیل موجب رشد و پرورش آنها شود.
ورود به دنیای خیال با قصهگویی
در بخش دیگر این نشست مجید راستی نویسنده بیش از ۷۰ عنوان کتاب کودک گفت: الان زمانی است که دیگر باید فرصتها را به تهدید تبدیل کنیم. والدین در این روزها فرصت بیشتری برای بودن در کنار فردندانشان دارند؛ زیرا بچهها همانطور که به آسانی یاد میگیرند به همان آسانی یاد هم میدهند و پدر و مادرها با ورود به دنیای بچهها میتواند نتایج خوبی به همراه داشته باشد.
وی افزود: همنشینی والدین و فرزندان موجب میشود تجربیات هر دو به هم منتقل شود. تخیل در دنیای کودکان نقش زیادی دارد و میتوان گفت که تخیل دنیای واقعی بچهها است و آنها دنیای ما آدم بزرگها را تخیلی میبینند؛ چون از دنیای آنها دور است.
راستی با بیان اینکه در دنیای قصهها و تخیل در کتابها میتواند کمک بسیار خوبی به آنها باشد، گفت: زمانی که یک قصه برای بچهها تعریف میکنیم، آنها از دنیایی که در آن هستند فاصله میگیرند و هرچه در قصهها به بچهها امید و نور و رنگ نشان بدهید همه آنها برای کودک شکل عینیت و اتفاق به خود میگیرند و روح کودک صیقل میخورد و شادابتر میشود.
وی تاکید کرد: دقایقی که والدین برای بچهها قصه میگویند در زمانی قرار میگیرد که دو چیز در آن وجود دارد؛ نخست سفر است و دیگر زمان. یعنی از زمانی که در آن زندگی میکنند خارج میشوند و به زمانی وارد میشوند که محدودیتی ندارد.
راستی با اشاره به نتایج قصهگویی و کتابخواندن برای کودکان توضیح داد: بچهها با کمک قصهها به دنیاها و جهانهایی که مجموعهای از لذتها، شادیها و یادگرفتنهای غیرمستقیم هستند قدم میگذارند و میآموزند و یادگیری یکی از ملزومات اصلی قصه در دنیای کودکان است.
وی با تاکید بر اینکه باید در قصهخوانی برای کودکان شیوهها مختلف را تجربه کنیم و همیشه به یک شیوه رفتار نکنیم، گفت: لازم نیست همیشه والدین قصه بخوانند گاهی از فرزندمان بخواهیم بخشی از قصه را برای ما بخواند، گاهی به صورت اشتراکی والدین و فرزندان با هم کتاب بخوانند زیرا وقتی ٢ نفر در کنار هم کتاب میخوانند، صمیمت میان آنها بیشتر میشود.
به گفته راستی، با ایجاد و تقویت صمیمیت بین فرزند و والدین اتفاقهای ارزشمندی در کنار آن رخ میدهد و باید بدانیم که برای ایجاد امنیت در فرزندان باید ارتباط بیشتر و فراگیرتری داشته باشیم و قصه به خوبی چنین فرصتی را برای فرزندان و والدینشان ایجاد میکند.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ایبنا، تاریخ انتشار: 28 آبان ۱۳۹۹، کد خبر:298607،ibna.ir