روستای علی آباد کال خونی در ۳۵ کیلومتری سبزوار و در مسیر جاده سبزوار به نیشابور قرار دارد. روستا تا جاده اصلی دو کیلومتری فاصله دارد. مسیر روستا تا جاده اصلی هم یک راه شوسه خاکی بوده که در دهه شصت جهاد سازندگی برای اهالی روستا ایجاد می کند. اما اهالی روستای علی آباد کال خونی نزدیک به سه سال است که از راه همیشگی شان محروم شده اند. داستان هم از این قرار است که شخصی به نام ر ص در سال ۱۳۸۴ با یک استشهاد محلی، از اداره منابع طبیعی برای نزدیک به ۳۵ هکتار از زمین های کنار جاده سند می گیرد که از قضای روزگار راه دو کیلومتری روستا هم در همین زمین ها قرار می گیرد. ۳۵ هکتاری که مرتع بوده است.

مردم روستا خبری از این داستان ندارند تا این که سال ۹۲ ر ص با سند رسمی می آید و راه روستا را شخم می زند و وقتی اهالی روستا اعتراض می کنند که راه روستای شان را سد کرده جوابی که می شنوند مشخص است: «سند رسمی دارم». با پیگیری اهالی روستا، آقای حسینی دادستان سبزوار اواخر سال ۹۳ به به این ماجرا ورود می کند و دستور می دهد که راه بازگشایی شود. نزدیک به دو ماه راه روستا باز می شود و دوباره راه توسط ر ص بسته می شود و دوباره شخم زده می شود. به بهانه کشت و کار در این زمین ها جو کاشته می شود ولی چون خاک زمین برای کشاورزی خوب نیست محصولی هم برداشت نمی شود. حالا اهالی روستا از پشت روستا یک راه ناهموار و پر و پیچ و خم درست کرده اند و این طور خودشان را به جاده می رسانند تا پیگیر راهی باشند که سال ها محل رفت و آمدشان بوده است.

این که طبق کدام ماده قانون اداره منابع طبیعی سبزوار برای زمینی که بیش از سی سال راه مردم روستا بوده مجوز داده تا اداره ثبت سند صادر کند از سوالاتی است که اداره منابع طبیعی باید پاسخ بدهد. این درحالی است که در موارد مشابه در حالی که هیچ راهی هم از زمین عبور نمی کرده و صاحب ملک هم قولنامه داشته ولی بخاطر این که سال ها در آن کشت و کار نمی شده و طبق نقشه های موجود مرتع بوده، زمین از طرف منابع طبیعی به عنوان زمین های ملی معرفی شده است.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از پایگاه خبری سلام سربدار، تاریخ انتشار: دوشنبه 29 شهریور 1395، کدخبر: 11986، www.salamsarbedar.com