شعار سال: در میان این کری خوانی که مبتنی بر ضعیف نشان دادن تیم حریف و قوی نُمودن تیم خودی است، نکته‌ای آزاردهنده و تاسف آور نمودار می‌شود که ظاهرا در فرهنگ کری خوانی فوتبالی عادی و مجاز است، و آن نامیدن مربی یکی از تیم‌ها به نامی زنانه و منتسب کردن او به صفات و ویژگی‌های زنانه است.

در این خرده فرهنگ فوتبال که زیر مجموعه فرهنگ مردسالار و زن ستیز جامعه ایران است، ارزش‌های مردانگی و هر آنچه مربوط به نرینگی است تقدیس می‌شود و زنانگی و نشانه هایش تحقیر و تخفیف. در این خرده فرهنگ مرد آن است که ساحت مردانه اش از هر آنچه مربوط به زنان است پاک و بری باشد، چون زن بودن دلالت بر ضعف، ناتوانی و پلیدی و شر دارد؛ بنابراین اگر یک پرسپولیسی بخواهد نهایت نفرت و انزجارش را نسبت به مربی تیم حریف ابراز کند، کوشش می‌کند که مردانگی او را نشانه برود و با فرناز کردن فرهاد و نسبت دادن فیزیولوژی طبیعی زنانه یعنی قاعدگی و حاملگی به او، بدترین تحقیر و توهین ممکن را حواله اش کند.

در میانه هیجان فوتبال و اوج گرفتن احساسات هواداران که دامنه اش به شخصیت‌های سیاسی و اجتماعی نیز می‌رسد، آنچه اهمیت ندارد و عادی است، این تحقیر و خوار داشتن زنان است که نه واکنشی بر می‌انگیزد و نه کسی را به فکر می‌اندازد که این فرهنگ نرینه محور تبعیض آمیز را مورد انتقاد قرار دهد.

وقتی در دربی پایتخت این فاضلاب مردسالاری بالا می‌زند، نه باشگاه فرهنگی ورزشی اعتنایی دارد، نه رسانه‌هایی که حامل این کری خوانی‌های آغشته به لجن مردسالاری اند توجهی به موضوع دارند و نه مرجعی هست که به هوادار فوتبال آموزش بدهد که زن بودن نه شرم آور است و نه می‌تواند دستمایه تحقیر و توهین باشد و به او بیاموزد که این توهین، توهین به یک نفر نیست، توهین به زنان و توهین به انسان است.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری عصر اسلام، تاریخ انتشار: ۱ اردیبهشت ۱۴۰۰، کد خبر: ۲۴۷۶۶، www.asrislam.com