شعار سال: او می‌گوید: «تاکنون ۶ سرشاخه دائمی از یخچال‌ها و برف‌چال‌های کارون در زاگرس بختیاری به‌طور کامل و سالیانه به فلات مرکزی انتقال می‌یابد و آورد آن‌ها به جلگه تشنه خوزستان نمی‌رسد؛ همچنین سد کوهرنگ سوم هفتمین انتقال آب از سرشاخه‌های کارون نیز با هزینه صنایع آب بر فلات مرکزی در حال ساخت است. پس از ساخت سد کوهرنگ سوم دیگر آبی از زردکوه اصلی‌ترین سرچشمه کارون به خوزستان سرازیر نخواهد شد و آب یخچال‌ها و برف‌چال‌های آن توسط صنایع آب‌بر فلات مرکزی بلعیده می‌شوند. بهشت‌آباد و سمیرم که دیگر سرشاخه‌های کارون هستند و مقدمات انتقال آب در حال فراهم شدن است».

وزارت نیرو ارتباط کارون با دریا را قطع کرده است

حافظی درباره شرایط رودخانه کارون گفته «وضع امروز کارون به قدری وخیم شده است که آب کارون توان ورود به خلیج‌فارس را ندارد و آب‌شور دریا، کارون را پس می‌زند و وارد کارون می‌شود؛ تعادل آب‌شور دریا و شیرین کارون به قدری به هم خورده است که نخلستان‌های آبادان و خرمشهر و اروندکنار در حال نابودی هستند. حتی وزارت نیرو اقدام به ایجاد سد مارد برای قطع ارتباط کارون با دریا برای جلوگیری از ورود آب دریا کرده است که مشکلات زیست محیطی جدی دارد و جلوی مهاجرت ماهیان مهاجر دریا به رود را می‌گیرد». عضو کمیته ملی ثبت پرندگان ایران افزوده «از یک سو سرشاخه‌های زلال و شیرین کارون عمدتاً برای غیر شرب با بالا بردن فراوان هزینه تولید محصولات صنعتی و کشاورزی به فلات مرکزی انتقال یافته‌اند و از سوی دیگر فاضلاب فراوان وارد رود کارون می‌شود. وزارت نیرو آن‌قدر به انتقال آب‌ها توجه دارد که وظایفی مانند تصفیه فاضلاب را فراموش کرده و اولویتی برای این وزارت ندارد».

حافظی درباره اثرات بی‌آبی کارون بر کرخه گفته «کارون نیمه‌جان و از نفس افتاده امروز حتی توان تأمین آب شرب کارون‌نشینان را ندارد و این ابتدای نابودی کرخه به‌وسیله فشار کارون است؛ به طوری که تأمین آب شرب اهواز، آبادان، خرمشهر و شهر‌های ساحل کارون به جای کارون بر گردن کرخه افتاده است و با طرح آب‌رسانی غدیر آب شرب شهر‌های حاشیه کارون از کرخه تأمین می‌شود»؛ و «وزارت نیرو همچنین به جای تأمین برق از انرژی‌های دیگر مانند انرژی خورشیدی و انرژی باد، بار تأمین برق در خوزستان را با سد‌های برق‌آبی گره زده است.»

اولویت باید هورالعظیم باشد نه کشاورزی و صنعت

وی در مورد تامین حق‌آبه تالاب هورالعظیم گفته «تأمین حق آبه و جریان زیستی طبق قانون «حفاظت از تالاب‌ها» باید مقدم بر کشاورزی و صنعت باشد و مطالبه آب نه فقط از سد کرخه بلکه باید از سد‌های کرخه و حوضه آبریز کرخه (یعنی مجموع آب رود‌های کشکان، کهمان، گاماسیاب، قره سو، زال، کاکا رضا، سرابله، چرداول و سیمره) باشد».

حافظی هشدار داده «تأمین نشدن دائمی حق‌آبه زیستی کرخه و هورالعظیم علاوه بر نابودی تالاب هورالعظیم به‌عنوان گنج تالاب‌های خاورمیانه باعث نابودی معیشت هور نشینان و مهاجرت آن‌ها و تبدیل شدن جمعیت مولد اقتصادی به جمعیت حاشیه‌نشین می‌شود و علاوه بر خسارات جبران‌ناپذیر زیست محیطی باعث ایجاد معضلات اجتماعی می‌شود. هم‌چنین با نابودی هورالعظیم، این تالاب به بزرگ‌ترین کانون ریزگرد تبدیل می‌شود و فجایع زیست محیطی دامن‌گیر همه می‌شود».

هیچ آب مازادی در کشور برای انتقال وجود ندارد

این فعال عرصه محیط‌زیست درباره راهکار‌های موجود گفته «راهکار اصولی در این شرایط تجدید نظر روی سد‌های فراوان حوضه آبریز کرخه و همچنین جلوگیری از انتقال آب‌های کارون است؛ چرا که هیچ آب مازادی در کشور برای انتقال وجود ندارد و در صورت انتقال رود‌ها و چشمه‌های آب شیرین کشور، علاوه بر نابودی محیط زیست و غیر اقتصادی بودن این اقدامات تعارض‌های اجتماعی نیز به‌وجود می‌آید. نمی‌شود آب را از دهان فردی تشنه گرفت و آن را برای صنعت و کشاورزی غیر اقتصادی جای دیگر آن هم با هزینه کلان بیت المال تلف کرد و بعد از آن از فرد تشنه نیز توقع اعتراض نکردن داشت. در حوضه آبریز کرخه باید تغییر جدی مدیریت آب صورت گیرد و جلوی دست‌اندازی به کرخه در بالادست نیز گرفته شود چرا که با وضع فعلی در چشم‌انداز این رودخانه جز نابودی چیزی دیده نمی‌شود».


شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از میدان، تاریخ انتشار: ۲۷تیر ۱۴۰۰، کد خبر: meidaan.com/۷۹۰۲۷