شعار سال: آیا در خوزستان، مسوولان مُرده اند؟

اگر زنده اند پس چرا صدای اعتراض روستاییان به تشنگی را نشنیدند؟
اگر زنده اند چرا صدای اعتراض را نمی‌شوند؟

اگر زنده اند چرا مردم را تحقیر می‌کنند؟ روزی برای آب ... روزی برای برق... روزی برای ...

اگر زنده اند چرا مرگ گاومیش‌ها را نمی‌بینند؟
چرا التماس روستاییان برای آب را نمی‌بینند؟
چرا خشکی نهر و کارون و هور را نمی‌بینند؟
چرا اشک و آه را نمی‌بینند؟

چگونه نابودی روستا‌ها و زمین‌های کشاورزی را نمی‌بینند؟
چگونه فاضلاب جاری در خیابان‌های اهواز را نمی‌بینند؟
تلخی آب شرب در اهواز و خرمشهر و سوسنگرد را حس نمی‌کنند؟
آیا ناامیدی را در چشم آن کشاورز و این کودک نمی‌بینند؟
خستگی را در چهره شهروندان نمی‌بینند؟

اگر زنده اند چگونه زنده اند؟

اگر زنده اند چرا خجالت نمی‌کشند از تحقیر بی انتهای مردمی برای آب؟
چگونه از نگاه آن پیرمرد و این کودک تشنه، نمی‌ترسند؟

اگر زنده اند چگونه مرگ گاو میش در هور خشک را تحمل کردند؟
چگونه جان دادن هور در کنار هزاران نهر و رودخانه را دیدند؟

شاید مُرده اند و ما نمی‌دانیم
شاید مُرده اند، اما ما فکر می‌کنیم زنده اند
شاید، چون مرده اند؛ مرگ هور را نمی‌بینند
شاید، چون مرده اند؛ مرگ آن روستا و این کشاورز را نمی‌بینند
شاید، چون مرده اند مرگ هور و گاومیش‌ها را نمی‌بینند
شاید، چون مرده اند از روی آن سید و این زن روستایی خجالت نمی‌کشند
شاید، چون مرده اند وعده‌های بی سرانجام می‌دهند
شاید، چون مرده اند هیچ چیز و هیچ کس را نمی‌شناسند
شاید، چون مرده اند واقعیت‌ها را نمی‌بینند

شاید ما مرده ایم و...


شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از عصر ایران، تاریخ انتشار: ۳۱تیر ۱۴۰۰، کد خبر: asriran.com، ۷۹۴۴۸۱