شعار سال: تجربیات جهانی نشان می‌دهد که خشکسالی مردم را به سوی ناامنی غذایی و از دست دادن شغلشان سوق می‌دهد. برای نمونه اطلاعات فائو نشان می‌دهد ۶ درصد از مردم گواتمالا به دلیل خشکسالی وارد ناامنی غذایی شدند و بیش از ۴۹ هزار کشاورز در جنوب صحرای آفریقا شغل و کارشان را از دست داده‌اند.

ناامنی غذایی یعنی افراد به طور منظم به غذای سالم و مغذی کافی برای رشد و نمو طبیعی و یک زندگی فعال و سالم دسترسی نداشته باشند که ممکن است به دلیل در دسترس نبودن غذا و یا کمبود درآمد برای تهیه غذا باشد. افزایش قیمت غذا با توجه به ثابت بودن قدرت خرید واقعی و یا کاهش آن نیز منجر به ناامنی غذایی می‌شود.

سوال: برای استان‌های کشورمان که به شدت با خشکسالی و کمبود آب مواجه هستند همانند خوزستان، سیستان، کرمان و ... برای امنیت غذایی و معیشتی و درآمدی افراد چه اندیشیده‌ایم؟ آیا مطالعه و تحقیق شده که چه بخشی از مردم در ناامنی غذایی قرار گرفتند و چه باید کرد؟ چه تعداد از کشاورزان و کارگران کشاورزی و کسب و کار‌های مرتبط با بخش کشاورزی شغل خود را از دست داده و یا با کاهش ظرفیت تولیدی مواجه شده و چه برنامه‌ای برای اشتغال و ایجاد درآمد برایشان داریم؟ چه باید کرد؟

اعتراضات شکل گرفته برای آب در استان‌های کشور برخاسته از کوچک شدن سفره و جمع شدن سفره عده‌ای از مردم است. علاج کار توجه به مشکلات و خردورزی برای حل آنهاست نه انکار و تهدید. دایم از حکمرانی خوب صحبت می‌کنیم، جلسه و گفتگو به راه است که ما می‌خواهیم حکمرانی خوب را پیاده‌سازی کنیم و گاهی اغراق آمیز می‌گوییم پیاده سازی شده است. در بحث آب و خشکسالی، حکمرانی خوب چه به ما می‌گوید چطور حاکمیت و دولت با مردم (بخش سوم اقتصاد همه سازمان‌های غیر دولتی و خصوصی و خیریه و انجمن‌ها و ...) وارد گفتگو شده است تا از پیامد‌های نامطلوب پیش رو جلوگیری کند (پیشگیری) و آثار زیانبار کنونی را درمان کند؟ چقدر اولویت و دغدغه حاکمیت و دولت است؟ موضوع جنگ آب سالیان سال است توسط صاحبنظران هشدار داده شده است، اما جدی گرفته نشد و در اولویت قرار نگرفت، اما در شرایط کنونی و آینده اگر در اولویت قرار نگیرد، تمدنی با خطرات مختلف روبرو خواهد شد که قابل جبران نخواهد بود.