شعار سال: برخی فضا‌ها و اماکن زیرزمینی و غیرمجاز از غیبت و تعطیلی اجباری تالار‌های پذیرایی سوء استفاده کردند و با دریافت مبالغ بیشتر، میزبان مراسم شادی و عزای مردم در مکان‌های غیربهداشتی و بدون تهویه هوا شدند.

کرونا دوسال است به کسی رحم نمی‌کند و دیوانه‌وار به تجمعات انسانی حمله‌ور می‌شود. چه بسیار عروسی‌ها که در این مدت عزا شد و چه مراسم‌های عزا که زنجیروار ادامه یافت تا عنوان و نشان «ویروس منحوس» برازنده کووید-۱۹ باشد!

تالار‌های پذیرایی را باید از جمله اصنافی در بازار کسب و کار دانست که بیشترین خسارت‌های مالی و شغلی را در دوران کرونایی متحمل شدند. از دوسال قبل که این ویروس کمر همت برای آزار انسان‌ها بست، کمر تالار‌های عروسی و پذیرایی شکسته شد. با محدود شدن تالار‌ها به عنوان مراکز متخصص در برگزاری مراسم مختلف، فضا‌های زیرزمینی و غیرمتخصص همچون برخی کارواش‌ها، سفره‌خانه‌ها، باغ‌ها و حتی پارکینگ‌ها میزبان مراسم جشن، عروسی و عزاداری شدند!

در چنین شرایطی بود که بسیاری از فعالان این صنف برای همیشه شغل محبوبشان را کنار گذاشتند. عده‌ای هم در انتظار پایان یافتن رقص کرونا ماندند تا شاید بتوانند بار دیگر رونقی به بازار تجهیز مجالس و پذیرایی بدهند. درباره دغدغه‌ها و مشکلات این صنف با دکتر خسرو ابراهیمی‌نیا رئیس اتحادیه تالار‌های پذیرایی و تجهیز مجالس به گفتگو نشسته‌ایم.

نخستین روز‌های ورود کرونا به ایران ترس فراوانی به جان مردم انداخت. آن روز‌ها بسیاری از مشاغل و اصناف شرایط سختی را تجربه کردند. وضعیت صنف شما چگونه بود؟

وضعیت تالار‌های پذیرایی با ورود کرونا به ایران از همه اصناف بدتر و سخت‌تر بود. ناگهان برگزاری همه آیین‌ها و مراسم مناسبتی تعطیل شد و ۱۰۰درصد تالار‌ها تا چندین ماه بیکار شدند. همچنین این تالار‌ها کارگران و کارکنانی داشتند که امرار معاش آن‌ها از همین طریق بود. به نظر من تعطیلی کامل و اجباری تالار‌های پذیرایی یک اشتباه نابخشودنی در دولت گذشته بود که لطمه بزرگی به این صنف وارد کرد؛ لطمه‌ای که در تاریخ فعالیت اتحادیه فراموش نمی‌شود.

یعنی شما معتقد هستید که در اوج شیوع کرونا باید تالار‌ها فعالیت می‌داشتند؟ لطفا در نظر داشته باشید که آن روز‌ها اخبار متعددی درباره ابتلای حاضران در مراسم عروسی و عزا منتشر می‌شد.

حرف و درد اصلی ما همین است. موارد ابتلا ارتباطی به تالار‌های پذیرایی نداشت. ما که تعطیل بودیم! آن همه ابتلا از کجا آمد؟ واقعیت این است که برخی فضا‌ها و اماکن زیرزمینی و غیرمجاز از غیبت و تعطیلی اجباری تالار‌های پذیرایی سوء استفاده کردند و با دریافت مبالغ بیشتر، میزبان مراسم شادی و عزای مردم در مکان‌های غیربهداشتی و بدون تهویه هوا شدند. وقتی متخصص‌ها از میدان خارج شوند، غیرمتخصص‌ها میدان‌دار می‌شوند و اوضاع را خراب می‌کنند. ما اگر فعال می‌بودیم و اجازه کار می‌داشتیم، آمار ابتلا کمتر می‌شد.

شما اظهار نظری دارید که پذیرفتن آن مشکل است. بالاخره وقتی تجمعات انسانی بویژه در فضا‌های بسته برگزار شود، احتمال انتقال ویروس بیشتر می‌شود.

خیر! این حرف شما هم نیاز به اصلاح دارد. چون ساختار سالن‌ها و تالار‌های مجاز که پروانه فعالیت دارند بر اساس تجمعات انسانی شکل گرفته است. در این تشکیلات، فضا‌های ویژه آقایان و خانم‌ها همراه با سرویس‌های بهداشتی متعدد وجود دارد و سالن‌های بزرگ با تهویه مناسب هوا، مانع از تجمع و چرخش آزادانه ویروس در محیط می‌شوند. ضمن اینکه ما همین امروز مراسم و آیین‌های مختلف را با رعایت فاصله اجتماعی برگزار می‌کنیم. اما آن روز‌ها با تعطیلی تالار‌های مجهز و متخصص، بازار عرضه و تقاضا معیوب شد.

آن دسته از مردم که به هرحال متقاضی خدمات پذیرایی بودند، سراغ برخی کارواش‌ها رفتند! یعنی خانواده‌های عروس و داماد به جای حضور در سالن‌های بزرگ تالار عروسی، وارد فضای غیربهداشتی کارواش شدند. مگر کارواش چه تعداد سرویس بهداشتی دارد؟ آیا کارگران کارواش اصول پذیرایی و رعایت پروتکل‌های بهداشتی را آموخته‌اند؟ تکلیف حرمت و حریم خصوصی خانم‌ها چه می‌شود؟ آیا پوشاندن فضای کارواش، مانع از تهویه هوا نمی‌شود؟ این‌ها سوالاتی است که آن روز‌ها وجود داشت و ما پاسخ مناسبی از مقامات و مدیران دولت وقت دریافت نکردیم.

غیر از برخی کارواش‌ها که به آن‌ها اشاره داشتید، چه فضا‌های غیربهداشتی دیگری میزبان برگزاری مراسم و تجمعات مردم بودند؟

در شرایطی که تالار‌های پذیرایی اجازه فعالیت نداشتند، مراسم جشن و عروسی به برخی دفاتر ازدواج، سفره‌خانه‌ها، برج‌باغ‌ها، رستوران‌ها و حتی پارکینگ‌های عمومی و خصوصی رفت! یعنی تعداد زیادی از مردم در فضای کوچک و بسته دفاتر ازدواج یا پارکینگ مجتمع‌ها حضور می‌یافتند و دسترسی کافی به امکانات مناسب از جمله سرویس‌های بهداشتی متعدد و سیستم تهویه هوا نداشتند. حتی رستوران‌ها و سفره‌خانه‌ها از نظر تخصصی و بهداشتی نمی‌توانند میزبان خوبی برای مراسم عروسی و حضور تعداد زیادی از افراد باشند. از سوی دیگر شاهد برگزاری عروسی و جشن در برخی باغ‌ها بودیم که حتی در بهداشت و سلامت آب آشامیدنی آن‌ها تردید داریم. نتیجه‌اش چه بود؟ ابتلای ده‌ها هزار نفر در روز و فوت روزانه ۷۰۰ نفر!

هرچند نظر شما را نمی‌توان بدون تایید مراجع ذی‌صلاح و کارشناسان نظام سلامت پذیرفت، اما از گفته‌هایتان مشخص است که دلیل اصلی شیوع کرونا در تجمعات انسانی را مربوط به فضا‌های غیرتخصصی می‌دانید.

بله؛ بالاخره تالار‌های پذیرایی متخصص میزبانی از تجمعات در شرایط مختلف هستند. مطمئن باشید اگر تالار‌ها اجازه فعالیت داشتند، چند اتفاق خوب و مثبت را شاهد می‌بودیم؛ اول اینکه بار رعایت اصول فاصله‌گذاری در سالن‌های بزرگ و نظارت قانونی بر استفاده از ماسک، احتمال ابتلای حاضران کاهش می‌یافت. دوم اینکه محیط تالار‌ها توانایی تهویه مناسب هوا و جلوگیری از چرخش ویروس در محیط را دارد. سوم اینکه از بیکاری هزاران کارگر و کارمند تالار‌ها جلوگیری می‌شد.

چه تعداد از تالار‌های پذیرایی در این مدت تعطیل شدند؟

تقریبا ۹۰درصد از تالار‌های پذیرایی و تجهیز مجالس در دوسال گذشته تعطیل و کارکنان آن‌ها بیکار شدند. آن ۱۰درصدی هم که باقی مانده‌اند هیچ حمایت قابل توجهی را در این مدت دریافت نکرده‌اند. ما انتظار بیشتری از نهاد‌های بیمه‌ای، مالیاتی و شهری داشتیم؛ مخصوصا از شورای شهر تهران که نماینده شهروندان هستند و باید به موضوعات اقتصاد شهری واکنش موثر نشان دهند. هیچکس بابت این همه خسارت و صدمه به ما تسلیت نگفت!

به شورای شهر تهران اشاره داشتید. آیا جلسه و مذاکره‌ای بین اتحادیه شما و اعضای شورا برگزار شده است؟

حتی یک جلسه دیدار و گفتگو هم بین اتحادیه تالار‌های پذیرایی و شورای شهر تهران برگزار نشد. این درحالی است که اعضای شورا از دل مردم و از بطن شهر برخاسته‌اند و باید توجه کافی به اصناف و مشاغل شهر داشته باشند. آیا اعضای محترم شورا از خودشان سوال نپرسیدند که تالار‌های تعطیل چرا باید عوارض مشاغل بدهند؟! چرا برای تالار‌های ورشکسته قبض پسماند صادر می‌شود؟ جریمه دیرکرد در پرداخت عوارض و قبوض شهرداری در این شرایط چه معنایی دارد؟ ما در این دوسال رنج بسیاری متحمل شده‌ایم.

حمایت‌های دولت وقت چطور بود؟ گویا قرار بود به مشاغل آسیب‌دیده از کرونا تسهیلاتی ارائه شود؟

هیچ! بهترین پاسخ «هیچ» است. دولت وقت نه‌تن‌ها حمایت نکرد بلکه آسیب جدی و اساسی بر پیکر نحیف‌شده تالار‌های پذیرایی زد. از کدام حمایت حرف می‌زنید؟ همه‌اش شعار و خبر خالی بود! تصمیماتی که این روز‌ها برای فعالیت مشاغل در شرایط کرونایی اتخاذ می‌شود، خیلی بهتر از دوره قبل است. ما در آن دوره نابود شدیم.

اگر حمایت‌های کافی از کسب و کار و فعالیت تالار‌های پذیرایی وجود داشته باشد، به نظر شما چند درصد از تالار‌های تعطیل شده احیا خواهد شد؟

پیش‌بینی من این است که با پایان یافتن تدریجی کرونا و در صورت حمایت دولت، تقریبا ۲۰ تا ۳۰درصد از تالار‌های تعطیل‌شده می‌توانند فعالیت‌شان را از سر بگیرند. بقیه تالار‌ها بسیار بعید است که بتوانند دوباره سر پا بایستند. چون ضربات کرونا و تصمیمات دولت وقت بسیار مهلک و نابودکننده بود. حتی احتمال دارد که در غیاب فعالان سابق، افراد جدیدی وارد این بازار و فعالیت شوند. به نظر من شرایط مشاغل در این دولت بسیار بهتر است و اوضاع بهتر مدیریت می‌شود، اما‌ای کاش دوسال قبل نیز همینطور بود تا همکاران من نابود نشوند. البته روز‌های آخر فعالیت دولت سابق شاهد حرکت‌هایی برای جبران اشتباهات‌شان بودیم، اما دیگر برای احیای ۱۰۰درصدی تالار‌های پذیرایی دیر شده بود.

 

شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از خبرگزاری اقتصاددان، تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۴۰۰، کد خبر: www.eqtesaddan.ir/۷۸۱۹۹