اینکه در کشور از روی بی کفایتی دومینوی افزایش قیمت راه بیندازی و سپس با یک خدا حافظی فکر کنی که تمام شد، بد سنتی است که رواج یافته است. در سال ۱۴۰۰ همزمان با افزایش قیمت برق آنهم بشکلی مزخرف، شاهد شروع دومینوی افزایش قیمت‌ها بودیم (افزایش قیمت برق لازم بوده و هست، اما تعریف ۲۰۰ کیلو وات ساعت بعنوان مرز مصرف بهینه و کم توجهی به بهره وری پائین صنعت برق و تعارضات بالای منافع، امری مضحک بود). این دومینو با افزایش حقوق ۵۷ درصدی یک وزیر نما بنام عبدالملکی بشدت روی دور افتاد و با حذف ارز ترجیحی، شلیک آخر به مقر اقتصاد خانوار صورت پذیرفت. با این دومینو، بجای افزایش قیمت ۵ کالا، ۵ هزار کالا افزایش قیمت یافت و روی میلگرد و سیمان و هزینه کارگر برای ساخت و ساز هم اثر گذاشت. نتیجه شد، آنچه که امروز می‌بینیم. میانگین قیمت مسکن شهر تهران از مرز ۴۱ میلیون تومان عبور کرد؟ خاک بر سر هر چی مدیر اجرایی بی لیاقت منتصب با ارتباطات. خاک بر سر یک مشت دله دزد پشت صحنه که چنین بی لیاقت‌هایی را به وکالت و صدارت می‌رسانند. برای پاسداشت جمهوری اسلامی در گام دوم، باید دست و پای خائنین را ضربدری قطع کرد. مردم چه گناهی کرده اند که با مسکن ۴۱ میلیون تومانی باید مواجه باشند؟