فیدل کاسترو چندبار والیبالیست‌های تیم ملی کوبا را نیز به حضور پذیرفت و آنها را نمایندگان شایسته ورزش کوبا در صحنه‌های جهانی نامید. صحنه‌هایی که به زعم وی، هرگز از درخشش مردم ورزشدوست و مصمم کوبا بی‌نصیب نخواهند ماند

درگذشت فیدل کاسترو رهبر انقلابی کوبا که جمعه شب روی داد، جهان را نه فقط از سیاستمداری زبده و ضد امپریالیسم بی‌بهره کرد، بلکه یکی از سیاستمداران ورزش دوست را نیز از جهانیان گرفت. با اینکه کوبا همیشه به سرزمین بیسبال مشهور بوده و دوومیدانی‌کاران و والیبالیست‌های زبده‌ای داشته و در بوکس هم بسیار توانمند است، عشق اول فیدل، ورزش بسکتبال بود. او در دوران تحصیلش اضافه بر بسکتبال، به بیسبال و پینگ‌پونگ هم گرایش نشان می‌داد اما مهم، گرویدن دائمی او به سمت ورزش بود و از هر فرصتی برای مدیریت و اجرای مسابقات بهره می‌گرفت. او در بسکتبال بر عامل سرعت تأکید ویژه‌ای داشت و کلاً تا 56 سالگی هر روز به طور جدی و گسترده ورزش می‌کرد و اگر در 1982 ورزش فعال را کنار گذاشت، به سبب تبعات شکستن استخوان پایش و دردهای عمیق حاصل از آن بود.

یک دوستی دیرپا
کاسترو البته به فوتبال هم بهای زیادی می‌داد اما در ورزشی که کوبا اصولاً در آن متوسط است، عشق وی فقط باعث ایجاد مراودات دائمی و یک دوستی دیرپا بین فیدل و دیه‌گو مارادونا شد. در اواخر دهه 1990 و نیمه اول دهه 2000 که کاپیتان سابق تیم ملی آرژانتین درگیر ترک اعتیاد خود به مواد مخدر بود، چند بار سفرهای دیه‌گو به هاوانا با هدف مستقر شدن در کلینیک‌های آنجا و معالجه این عارضه، بسیار طولانی شد و حتی در یک مورد از یک سال هم فراتر رفت و کاسترو در تمامی موارد با رویی گشاده از سرمربی پیشین البی سلسته (آرژانتین) استقبال و حتی مدت اقامت او را به طور نامحدود تمدید و آن را رایگان اعلام کرد تا دیه‌گو بتواند در درمانگاه‌های متعدد هاوانا راه سلامتی مجددش را بیابد و اعتیادش را کنار بگذارد.

بازوهای پر نقش و نگار
پیرو همین روابط بود که مارادونا روی یکی از بازوهایش، چهره کاسترو را خالکوبی کرد و البته روی دیگر بازوی او چهره «چه‌گوارا»، دیگر انقلابی بزرگ امریکای لاتین نقش بسته بود. حرف‌های کاپیتان و سرمربی سابق تیم ملی آرژانتین درباره کاسترو نیز سرشار از تحسین بوده است. وی گفته است: کاسترو یک اسطوره است و هیچ کس ذهنیت و قوه برنامه‌ریزی او را ندارد. از نظر من، او یک قهرمان مردمی برای تمامی نسل‌ها است.

فرصت‌های بعدی
نه تنها در سال‌های روپا بودن کاسترو دیدارهای متعددی بین دیه‌گو و کاستروی انقلابی در هاوانا انجام شد و رهبر کوبا برای حل مشکلات مارادونا به وی دلگرمی می‌داد، بلکه پس از شدت گرفتن بیماری فیدل و تفویض قدرت اجرایی کوبا به برادرش رائول کاسترو نیز مارادونا از هر فرصتی برای عرض ارادتش به فیدل سود جست، از جمله زمانی که برای شرکت در مراسم به خاکسپاری هوگو چاوز به امریکای لاتین سفر کرد و آنجا یک بار دیگر فیدل را دید و با وی به گرمی گفت‌وگو کرد. حتی وقتی دو سال پیش شایعات مربوط به درگذشت کاسترو اوج گرفت، رسانه‌های کوبا خبر ارسال نامه‌ای از سوی فیدل به مارادونا را انتشار دادند تا نشان بدهند که فیدل زنده است و تصویر دیه‌گو هم که نامه را حمل می‌کرد، در سایت‌ها منتشر شد. مارادونا در تصویری که از شبکه تلویزیون دولتی کوبا پخش شد، گفته بود: خوشحالم که فیدل هنوز سالم و باعث قوت قلب مردم کوبا است و این برای من بهترین خبر است.

دیدارهای فیدل با اسطوره‌های کوبایی
ناگفته نماند که فیدل کاسترو در سال‌های گذشته بارها با ورزشکاران شاخص کوبا دیدار و به آنها روحیه داد و از لزوم جانفشانی در راه تثبیت هویت سیاسی کوبا نزد آنها سخن گفت و پیروزی‌های ورزشی آنها را وسیله‌ای مهم در این راه خواند. از جمله اسطوره‌های ورزش کوبا که هر کدام دو سه بار با فیدل کاسترو دیدار کردند، می‌توان به تئوفیلو استیونسون و خاوی‌یر سوتومایور اشاره کرد. اولی سه بار متوالی (1972 تا 1980) قهرمان بوکس سنگین وزن در المپیک‌های مونیخ، مونترال و مسکو شد و سوتومایور نیز هنوز که هنوز است (و 6 سال بعد از بازنشستگی‌اش) با 45/2 متر رکورددار پرش ارتفاع مردان جهان است. فیدل کاسترو چندبار والیبالیست‌های تیم ملی کوبا را نیز به حضور پذیرفت و آنها را نمایندگان شایسته ورزش کوبا در صحنه‌های جهانی نامید. صحنه‌هایی که به زعم وی، هرگز از درخشش مردم ورزشدوست و مصمم کوبا بی‌نصیب نخواهند ماند.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از روزنامه ایران، تاریخ انتشار 7 آذر 1395، شماره انتشار: 6369 شماره صفحه: 23