شعارسال: علی یونسی پس از استعفای دری نجف‌آبادی در ماجرای قتل‌های زنجیره ای، وزیر دولت اصلاحات شد و پیش از آن نیز در سال 1362 ریاست شعبه دادگاه نظامی را برعهده داشته است. او در ماه‌های اولیه شروع به کار دولت یازدهم به عنوان دستیار ویژه حسن روحانی در امور اقوام و اقلیت‌های مذهبی منصوب شد؛ این درحالی است که در دولت‌های قبل دستیار ویژه رئیس جمهور در امور" اهل سنت" به مسائل اقلیت‌ها نیز رسیدگی می‌کرد.

او می گوید که اکنون در ایران دعوای شیعه و سنی نداریم و این دشمنان و تروریست‌ها هستند که بر طبل اختلاف می‌کوبند.

دستیار ویژه رئیس جمهور همچنین معتقد است که پیشرفت‌های چند سال اخیر ترکیه باعث حسادت برخی کشورهای عربی همچون عربستان سعودی شده و حوادث تروریستی در این کشور ریشه صهیونیستی و وهابیسمی دارد.

{انتخابات ریاست جمهوری 96 و موقعیت حسن روحانی}در یک جمله کلی باید بگویم که فضای رقابتی انتخابات 96 همان خواهد بود که در انتخابات سال 92 با آن مواجه بودیم. البته پیروزی همیشه از آن کاندیدایی خواهد بود که جبهه حامی او، هم متحد باشد و هم از دل مردم سخن بگوید.

{مشکل جریان‌های تروریستی و افراطی در منطقه چگونه قابل حل است}برخی ازمشکلات منطقه، مشترک است به این معنا که وقتی یک جریانی تروریستی به نام داعش در منطقه پیدا می شود باید بدانیم که این جریان تروریستی خطرناک هم دشمن ماست و هم دشمن سایرکشورهای منطقه. افراط گرایی،‌ وهابیت ،‌ تکفیر و تروریسم خطر جدی برای همه کشورهای منطقه است و این خطر همگان را به این واقعیت و ضرورت رهنمون می سازد که تنها با یک همکاری منطقه ای بین ایران و ترکیه و سایر کشورهای منطقه است که می توان با خطر تروریسم و افراطی گرایی و جریان خطرناک تکفیر و وهابیت که امنیت و ثبات همه کشورهای منطقه را نشانه رفته اند مقابله کرد. هیچ راهی به جز همکاری مشترک میان کشورهایی که به دنبال امنیت مرزها و ثبات و امنیت ملی خود هستند برای مقابله با خطر تکفیر و افراطی گری وجود ندارد. اگر از ابتدا این همکاری نزدیک برای حل مشکل مشترک وجود داشت و برخی کشورها که یا این خطر را جدی نگرفتند و یا در مواردی متاسفانه میدان را برای فعالیت تروریست های داعش باز گذاشتند،‌ عزم جدی برای همکاری مشترک جهت دفع خطر تروریسم و وهابی گری و افراطی گرایی داشتند، شاید امروز شاهد این فجایع در سوریه نبودیم. امروز نیز برای مثال،‌ برای آتش بس و استقرار آرامش و امنیت در سوریه احتیاج مبرم به همکاری کشورهای ایران و ترکیه داریم.

هر چند این را می‌دانیم که پیشرفت های چند سال اخیر ترکیه موجب حسادت و رشک بعضی کشورهای عربی مثل عربستان سعودی شد و حوادث تلخ تروریستی وحشیانه، ریشه در صهیونیسم و وهابیسم دارد. اکنون نیز ما با نگاه استراتژیک از سوریه حمایت و با ترکیه همکاری می کنم که درجای خود بحث و تحلیل های مفصلی در این ارتباط وجود دارد که می توان در گفت و گویی جداگانه به آن پرداخت.به هر شکل ، شرایط به وجود آمده در منطقه و خطرها و ناامنی ها راهی برای کشورهای درگیر باقی نگذاشته مگر اینکه با یک همکاری مشترک و نزدیک ،‌ به دفع خطر تروریسم و جریان های تکفیری و وهابی‌ و بازگرداندن آرامش و امنیت به منطقه بپردازیم و دولت جمهوری اسلامی و دستگاه دیپلماسی کشور نیز در این ارتباط بسیار هوشمندانه،‌ اقدامات مفیدی انجام داده اند.

رسانه های ما و هر کسی که تریبونی در اختیار دارد باید همواره منافع ملی را بر هر امر دیگری ارجح بدانند؛ چراکه هیچ منفعتی بالاتر از امنیت ملی و وحدت وانسجام ملی در کشور نیست و با برهم خوردن امنیت همه ما اعم از چپ و راست آسیب می بینیم. ناامنی مانند زلزله همه جریان ها و همه چیز را می لرزاند و زیر آوار می برد. بنابراین منافع ملی نباید فدای رقابت های زودگذر جناحی شود.

امام (ره) پیش از این بحث اسلام آمریکایی را مطرح کرده بودند که شامل حاکمان مسلمانی می شد که با آمریکا همکاری می کردند و امروز ماهیت این جبهه کاملا مشخص و برای همگان روشن است ، اما بیان واژه ای به نام شیعه انگلیسی که برای اولین بار توسط مقام معظم رهبری مطرح شد به نظر من شجاعت می خواست و در راستای تحریم اهانت به مقدسات و همسران رسول گرامی اسلام است.

زمانی که بحث تقریب مذاهب توسط رهبر انقلاب مطرح شد، بسیاری افراد با این موضوع مخالفت کردند و اکثر آن‌ها کسانی بودند که در انگلستان مورد حمایت هستند و بودجه و شبکه های رسانه ای و مبلغین زیادی به زبان های مختلف دارند و مدام بر طبل اختلاف می کوبند و ایجاد تفرقه می‌کنند که جز شیعه انگلیسی نمی توان عنوان دیگری برای آن‌ها انتخاب کرد.یادمان باشد که انگلیسی ها در طول تاریخ استاد ایجاد اختلاف بوده اند و حدود 300 سال تجربه «اختلاف بیانداز و حکومت کن » دارند. از سوی دیگر اهل سنتی هستند که به تحریک آمریکا و خواست اسرائیل راه جنگ و دشمنی و رویارویی مسلمانان با یکدیگر را دنبال کرده و ‍پیش گرفته اند. وهابیت امروز تحت فرمان برخی سازمان های جاسوسی غربی و موساد عمل می‌کند و تقویت گروههای تروریستی در اولویت برنامه های آنان است و در اثبات همین نظر می بینیم که گروه تروریستی و افراطی داعش حتی کوچکترین تحرک سیاسی و غیرسیاسی علیه اسرائیل نداشته اما بیش از یک میلیون مسلمان را به بدترین شکل کشته و میلیون ها نفر را آواره کرده و برخی کشورهای اسلامی را به ویرانه ای تبدیل کرده است.

دشمنی اصلی داعش با کسانی است که با اسرائیل دشمن هستند، برای این رژیم، شیعه و سنی فرقی نمی کند و اینها سنی آمریکایی محسوب می‌شوند. اما خوشبختانه اکثریت جهان اسلام و اهل سنت با این تفکر و عمل مخالف هستند و اکثریت علمای بزرگ اهل سنت علیه این گروه افراطی موضع رسمی گرفته ا ند و آنها را خارج از دین می دانند.

{علت حمایت برخی کشورهای منطقه از این جریان های افراطی و تروریستی} متاسفانه دولت سعودی این مسیر را انتخاب کرده و اکنون به دلیل حمایت از برخی از این جریان های تکفیری و افراطی در بدترین شرایط اقتصادی و سیاسی قرار دارد البته در حال حاضر سیاست هایش در همه جبهه ها، در یمن،‌ سوریه ، عراق و شمال ‌آفریقا شکست خورده است. مهمترین کارکرد شیعه انگلیسی و سنی آمریکایی، جنگ های زیادی است که در کشورهای منطقه به وجود آوردند و ناامنی هایی را به این کشورها تحمیل کرده اند.

باید به این نکته مهم توجه داشته باشیم که در کشور ما مطالبه قومی بسیار کم است و اکثر مطالبات شامل مطالبات محلی و منطقه ای می‌شود. یعنی مشکلاتی که مثلا در ایلام، آذربایجان و کردستان وجود دارد و مردم خواستار حل آن‌ها هستند همگی از یک جنس است. برای حل این مشکلات دولت وظیفه دارد که اهمیت بیشتری به مناطق محروم و مرزی دهد. ما اعتقاد نداریم که اقوام ایرانی به دلیل قومیت یا مذهب از حقوق طبیعی و شهروندی خود محروم هستند بلکه این اقوام به دلایل دیگر محرومیت را تحمل می کنند. از نظر من این محرومیت ها و کمبودها بیشتر به مسایل و تنگ نظری های محلی مربوط میشود و دولت هم تلاش می کند تا به بهترین شکل این محرومیت ها را مرتفع کند.

با توجه به این واقعیت های موجود،‌ لازم است که نمایندگان این مناطق در مجلس و دولت برای حل مشکلات و پاسخگویی به مطالبه مردم با یکدیگر همکاری کنند و قطعا فراکسیون های قومیتی کمکی به حل این مشکلات نمی کند .به طور مثال مردم آذربایجان به دلیل آذری بودن ، مشکلی ندارند. هر چند ممکن است در مناطقی همچون کردستان و بلوچستان حساسیت هایی وجود داشته باشد اما این حساسیت قطعا از سوی مسئولین جمهوری اسلامی و حاکمیت نیست و چنین نگاهی فقط به صورت محدود و از سمت پایین، در آن مناطق وجود دارد.

من شخصا معتقدم که با تشکیل فراکسیون های ملی و حضور نمایندگان قومیت ها در این فراکسیون ها،‌ مطالبات محلی و منطقه ای بهتر دنبال می شود و نتیجه گیری اش نیز بهتر و ملموس تر خواهد بود. راهکار حل همه حساسیت ها و ریشه کن کردن ناامنی در کشور، توسعه متوازن در این مناطق است . به طوری باید توجه داشته باشیم که دلیل امن بودن کردستان کشور ما نسبت به کردستان کشورهای ترکیه و عراق این است که جهاد سازندگی و بسیج در آنجا برای توسعه و ایجاد رفاه نسبی فعال هستند و از سالها قبل به طور جدی به بحث توسعه در آن مناطق توجه شده است. همچنین، می بینیم که خود مردم این مناطق در اداره امورشان دست اندرکار هستند، ‌ شهرداریها ، دادگستری ها و شوراهای داوری در اختیار خود آن‌ها است و یا به زبان محلی آنان در بخش های مختلف استفاده می شود.

در اکثر مواقع دشمنان و تروریست ها هستند که تلاش می‌کنند این موضوع را القا کنند که به طور مثال جمهوری اسلامی ایران به کردها یا بلوچ ها حساسیت دارد. این کاملا غلط است. چون می بینیم عرب های کشورمان که اتفاقا شیعه هم هستند از دولت و حاکمیت مطالباتی دارند که آن‌ها نیز باید پیگیری شده و مورد توجه قرار بگیرد.

شما ملاحظه می کنید که در حال حاضر بسیاری از مسئولین و دست اندرکاران جمهوری اسلامی ایران، در حوزه های مختلف ازجمله حوزه های اجرایی و امنیتی از مردم خوزستان و آذربایجان هستند و نه در زمان گذشته و نه اکنون برای انتصاب آن‌ها هیچ گونه حساسیتی وجود نداشته است. اما افرادی دائم القا می‌کنند که فارس ها و حکومت، نسبت به ترک ها حساسیت دارد و این تبلیغی کاملا غلط و تفرقه افکنانه و ضد انسجام ملی است. خوشبختانه به دلیل هشیاری مردم و مسوولان جمهوری اسلامی،‌ در ایران دعوای شیعه و سنی وجود ندارد و دفاع ما از دولت قانونی بشاراسد نیز به همان شکل دفاع از فلسطینیان است و این طور نیست که ما فقط از شیعیان دفاع کنیم. دفاع ما از مظلوم،‌ از یک جنس است.

رژیم صهیونیستی ، ‌آمریکا و عربستان تلاش می‌کنند دفاع ما از جبهه مقاومت و جبهه ضد اسرائیل را به دفاعی فرقه ای تنزل دهند و متاسفانه این تبلیغ منفی در مواردی موثر واقع شده اما آن‌ها خودشان هم می دانند که این واقعیت نیست.چون ما از دولتی حمایت می کنیم که در مقابل اسرائیل مقاومت کرده و اگر همین مقابله را اردن یا عربستان سعودی به عهده بگیرد از آن‌ها نیز حمایت خواهیم کرد.