پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۶۹۶۵۵
تاریخ انتشار : ۱۶ تير ۱۳۹۶ - ۱۱:۵۵
منتقدان و مخالفان دولت با نادیده گرفتن سه سال لغو تحریم ایران از جانب اتحادیه اروپا درصدد علم کردن فهرست به روز شده تحریم های این اتحادیه اند تا تلاش ها و دستاوردهای چهار ساله دولت را در آغاز دور جدید ریاست جمهوری زیر سوال ببرند.

شعار سال: انتشار فهرست به روز شده تحریم های ضد ایرانی اتحادیه اروپا بهانه ای شد تا مخالفان دولت، دستاوردهای چند ساله حجت الاسلام «حسن روحانی» رییس جمهوری و تیم وی را به ویژه در حوزه سیاست خارجی به چالش بکشند.

این درحالی است که این تحریم ها نه تحت عنوان تحریم های جدید بلکه نسخه به روز شده تحریم های گذشته است و نکته دیگر اینکه طبق توافق ایران و 1+5، ارتباطی با موضوع هسته ای ایران پیدا نمی کند.از طرفی، همزمانی این رویداد با سفر «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه کشورمان به سه کشور آلمان، ایتالیا و فرانسه بیش از پیش بهانه را دست مخالفان دولت داد تا با تحلیل های جانبدارانه و مغرضانه، رهاورد این سفر پنج روزه را بی تاثیر جلوه داده و نادیده بگیرند.

نگاهی تاریخی به قطعنامه های شورای امنیت و به دنبال آن تحریم های اتحادیه اروپا علیه جمهوری اسلامی مشخص می سازد که رویکرد تعامل گرای دولت یازدهم که به توافق بزرگ هسته ای انجامید چگونه به عنوان سدی در برابر تحریم های غربی عمل کرد به طوری که در سه سال گذشته شاهد هیچ نوع تحریم تازه ای از سوی قاره سبز نباشیم.

مروری بر تحریم های اتحادیه ای

تحریم های آمریکا علیه ایران از آغاز شکل گیری جمهوری اسلامی رقم خورد و به دلایل و بهانه های گوناگون در طول دهه ها ادامه یافت. اتحادیه اروپا اما به عنوان یکی از بازیگران مطرح و تاثیرگذار بین المللی همواره روابط حسنه ای را با ایران تجربه می کرد تا اینکه مطرح شدن موضوع هسته ای ایران از سال 1381 این روابط را به سمت و سوی دیگری پیش برد.

کشورهای اروپایی که پیش از این موضوع از همراهی با آمریکا در تحریم ایران سرباز می زدند پس از انتقال پرونده هسته ای کشورمان از شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی به شورای امنیت سازمان ملل متحد در اسفندماه 1384 به ناچار مجبور به همراهی با ایالات متحده شدند. چرا که در این زمان موضوع هسته ای ایران از وضعیت حقوقی خارج و جنبه سیاسی- امنیتی به خود گرفت.

صدور شش قطعنامه از جانب شورای امنیت علیه ایران بین سال های 1385 تا 1389 با شماره های 1696، 1737، 1747، 1803، 1835 و 1929 نه تنها مواضع دولت های غربی را به یکدیگر نزدیک ساخت که سایر کشورهای جهان را خواسته یا ناخواسته در طرف مقابل ایران قرار داد.

در چنین شرایطی حتی برخی نهادها، بانک ها و موسساتی نیز به اتهام کمک به ایران برای دور زدن تحریم ها با جرایم سنگینی از جانب آمریکا مواجه شدند که شماری از آنها اروپایی بودند. به عنوان نمونه آبان ماه 1389، آمریکا تحریم هایی را علیه ایران تصویب کرد که بر اساس آن 37 شرکت اروپایی و پنج شهروند ایرانی -که گفته می شد در بخش کشتیرانی ایران فعالیت داشتند- تحریم شدند.

بنابراین، به موازات صدور هر قطعنامه شورای امنیت (به جز قطعنامه نخست که جنبه هشداری داشت)، اتحادیه اروپا نیز بر دامنه تحریم های خود می افزود و بانک ها، نهادها، شرکت ها و اشخاص ایرانی را در لیست سیاه خود قرار می داد؛ تحریم هایی که به اتهام نقض حقوق بشر در ایران، آزمایش موشکی کشورمان، حمایت ایران از گروه های تروریستی و دور زدن تحریم های هسته ای اعمال می شد.

اتحادیه اروپا به عنوان نمونه در مرداد 1389 تحریم هایی را علیه بخش انرژی و کشتیرانی ایران به تصویب رساند. این اتحادیه آذرماه 1390 بیش از 180 شرکت و شخصیت ایرانی را در لیست تحریم های خود قرار داد و سال بعد (1391) اقدام تحریمی تدریجی خود را علیه صنعت نفت و بانک مرکزی ایران آغاز نمود.

همچنین فروردین همان سال وزیران امور خارجه کشورهای عضو اتحادیه اروپا نام 18 شخصیت دیگر ایرانی را در فهرست سیاه قرار دادند که بر اساس آن از ورود این افراد به اتحادیه اروپا جلوگیری و حساب های بانکی آنان در این اتحادیه نیز توقیف می شد. تحریم واردات نفت اروپا از ایران از سوی وزیران امور خارجه اتحادیه در فروردین 1391 و افزودن نام 9 شخصیت ایرانی دیگر به فهرست سیاه در اسفند همان سال از دیگر اقدامات تحریمی بروکسل علیه تهران به شمار می رفت.

بازگشت به وضعیت پیش از تحریم با برجام

با روی کار آمدن دولت یازدهم و امضای «توافق ژنو» یا «طرح اقدام مشترک» میان ایران و گروه 1+5 در آذرماه 1392، امیدها برای حل وفصل مسالمت آمیز اختلاف هسته ای و رفع محدودیت ها و تحریم های جهانی علیه ایران بالا گرفت. بر پایه این توافق قرار شد ایران به مفاد توافق عمل کند و طرف مقابل نیز از تصویب و اعمال تحریم های تازه علیه جمهوری اسلامی خودداری کند.

پس از توافق ژنو وزارت خزانه داری آمریکا بارها به بهانه های گوناگون به تحریم ایران اقدام کرد و اتحادیه اروپا نیز به عنوان نمونه آذرماه 1392 شرکت «مدیریت ساخت نیروگاه های هسته ای ایران» و 16 شرکت کشتیرانی را در لیست تحریمی خود قرار داد و شهریور سال بعد نیز شرکت ملی نفتکش ایران را تحریم کرد. مقامات غربی این تحریم ها را نه تحریم هایی تازه بلکه فرایندهایی می دانستند که در قالب تحریم های گذشته به جریان افتاده است.

این موضوع چند روز پیش بار دیگر تکرار شد و اتحادیه اروپا در قالب تحریم های گذشته که بی ارتباط با موضوع هسته ای ایران است، فهرست تحریم شدگان را بروز و انتشار داد.

این در حالی است که سران بروکسل همواره بر اجرای صحیح برجام و پایبندی همه طرف ها به آن تاکید داشته اند و بیش از دیگران به دنبال بهره گیری از شرایط رفع تحریم ها هستند. آنها پس از روی کار آمدن دولت ترامپ به شیوه های گوناگون نسبت به اقدام های احتمالی وی نسبت به این توافق معتبر جهانی هشدار داده اند.

تلاش ایران و اروپا برای رفع برخی موانع موجود از جمله بهبود مناسبات و روابط بانکی در سفرهای اخیر نمونه ای از پویایی دوجانبه تهران- بروکسل برای بهره گیری بیشینه از فضای پسابرجام است. همین چند روز پیش بود که ایران و شرکت فرانسوی توتال قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی را امضا کردند؛ توافق مهمی در زمینه انرژی بین ایران و اروپا که در یک دهه گذشته بی سابقه بوده است.

در سفری که پس از برجام رییس جمهوری ایران به اروپا داشت توافق هایی به ارزش تقریبی 50 میلیارد دلار به امضا رسید ورود ایرباس به ایران از جمله رهاوردهای آن سفر بود و سفر اخیر ظریف به سه کشور تاثیرگذار اتحادیه بر ثمربخشی بیشتر برجام برای ایران افزود؛ دستاوردهایی که از همان ابتدا به مذاق مخالفان دولت خوش نیامد و اینک نیز مورد پسند آنان نیست.

سایت شعار سال، با اندكي تلخيص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ایرنا، تاریخ انتشار: 15 تیر 1396، کد مطلب: 82588694:www. irna.ir


اخبار مرتبط
خواندنیها-دانستنیها
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین
پرطرفدارترین