شعار سال: 
در سحرگاه روز ۲۵ اوت ۱۹۴۱ میلادی برابر با سوم شهریور ۱۳۲۰ شمسی، درست ۱۱ روز بعد از انتشار منشور آتلانتیک که طی آن چرچیل و روزولت آزادی استقلال و حق تعیین سرنوشت را برای کلیه ملل جهان به رسمیت شناخته بودند، کشور بی طرف ایران از شمال و جنوب مورد تجاوز قرار گرفت و نیرو‌های شوروی و انگلستان با توسل به همان شیوه‌هایی که به دشمنان خود نسبت می‌دادند، به ایران حمله کردند.

در 35 کيلومتري شمال غرب شهرستان نمين پاسگاه صدآفرين قرار دارد .نام اين پاسگاه سابقا (کلوز) بود پاشگاه صدآفرين در آخرين نقطه مرزي في مابين روستاي خواجه بلاغي و خوش آباد پيله رود قرار دارد . بعد از شهريور 1320 که متفقين به ايران حمله کردند و شهيد حسین علی صدآفرين دلاوري هاي زیادی که از خود نشان داد ، نام اين پاسگاه صدآفرين نام گذاري شد .

در شبانگاه دوم شهريور 1320 در جريان جنگ جهاني دوم نمايندگان قواي روس پس از تسليم دولت ايران ورود خود را به مرزهاي ايران در منطقه نمين به پاسگاه کلوز اطلاع مي دهند . در آن زمان حسين علي صدآفرين بعنوان معاون پاسگاه انجام وظيفه مي کرد. او در آن زمان 17 سال سابقه خدمت داشته(متولد 1275 ه.ش / پدر «پاشا» و مادر«آغابگیم»)  و از اهالي زنجان بود و دو پسر متولد 1309و1310 داشت و همسر وي نيز مربي قرآن بود و در روستا ي خواجه بلاغي زندگي مي کردند(در منزل اجاره ای فردی به نام فرهاد یوسفی).

حسين علي پس از شنيدن خبر ورود قوای روس، بلافاصله پيش فرمانده پاسگاه رفته و او را در جريان قرار مي دهد . فرمانده ، تمايلي براي درگيري از خود نشان نمي دهد و هيچ کس خود را براي مبارزه آماده نمي کند . حسین علی به خانه خود مي رود و با خانواده واع مي کند.

حسين علي به پاسگاه بر مي گردد و مي خواهد از اسلحه خانه تفنگ بردارد. هيچ يک از همکارانش از ترس مؤاخذه مافوق در اسلحه خانه را باز نمي کنند. مجبور مي شود با شليک گلوله در اسلحه خانه را باز کند. تعدادي تفنگ برنو بردارد کمي دورتر از پاسگاه تفنگ ها را در فاصله هاي مختلفي قرار مي دهد ساعت چهار نصف شب حمله شروع مي شود حسين علي شروع به تيراندازي مي کند قواي روس انتظار حمله نداشت و فکر مي کرد با عده زيادي طرف است. لذا، هر چه مي توانند پاسگاه کلوز را گلوله باران مي کنند .

او تا ساعت 8 صبح در برابر قواي روس شجاعانه مي جنگد(شخصي از اين روستا پايان جنگ را ساعت 10 مي داند ) حوالي ساعات 6صبح در حاليکه ميمنه و ميسره لشکر روس از سمت نمين و ارشق با عبور از دهات و قبضه ها وارد اردبيل شده بودند ستون اصلي لشکر روس با مقاومت يکه تازي جانانه حسين علی صدآفرين در حوالي پاسگاه کلوز زمين گير شده بود. توپخانه دشمن پاسگاه را ويران کرده و مهمات حسين علي تمام شده بود و براي اينکه اسلحه هاي دست دشمن نيفتد اسلحه ها را مي شکند(جويا مي شوند که چرا اسلحه ها را شکسته ، مي گويد براي يک سرباز ايراني ننگ است که اسلحه اش دست دشمن بيافتد ) .
حسین علی بعد از اتمام مهمات و محاصره توسط دشمن، به جنگ تن به تن روي مي آورد تا با چنگ و دندان با دشمن مقابله کند .در اين درگيري تن به تن به اسارت درآمده و سپس به شهادت مي رسد . سربازان روس وقتي متوجه مي شوند فقط يک نفر با آنان مي جنگيده ، با قساوت هر چه تمام تر سراز تن صدآفرين جدا مي کنند . فرمانده روس بعد از لحظاتي که وارد پاسگاه مي شود (در زبان محاوره به ژنرال های روسی ناسارنیش می گفتند) وقتي اسم شهيد را مي پرسد او را صدآفرین معرفي مي کنند وي از اينکه صدآفرين را کشته اند نيرو هاي خود را مؤاخده مي کند و با تحسين شجاعت اين سرباز ايراني، به زبان روسي حسین علی را با لقب 1000 آفرين خطاب مي کند .

اهالي روستا در حين جنگ روستا را خالي مي کنند در حالي که فقط چراغ يک خانه ديده مي شود و  آن هم خانه صدآفرين بوده که زنان روستا نتوانسته بودند ايشان را با خود ببرند .بعد ازبرگشت ، اهالي روستا سراغ پاسگاه مي روند . توسط مولا مرتضي سيد حسيني پيله رود بر پيکر مطهر حسین علی سرجدا، نماز مييت خوانده مي شود و در همان پاسگاه به خاک مي سپارند.

سنگهای قدیمی مزار شهید حسین علی صدآفرین تا قبل از بازسازی

سال 74 ، همسر اين شهيد بر سر مزار صدآفرين مي آيد و بيست متري مانده به مزار ، به طور سينه خيز بر سر قبر ايشان مي رود.  ظاهرا واع آخرش بوده است .چند سال پيش، شخصي غيوري از روستاي خواجه بلاغي بنام طومار جعفري آرامگاه او را در اين پاسگاه بازسازي مي کند.

بشوي آوراق اگر همدرس مايي

که علم عشق در دفتر نباشد

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبلاگ روستای دلیکلی داش، تاریخ انتشار 24 آبان90،  کدمطلب: 2 ، www.daliklidash.blogfa.com  
اضافه شده و تکمیل گردیده با منابع گوناگون