شعارسال: بيست و هفت شهريور ماه سالروز درگذشت شهريار ايران است. در سال ۱۳۸۱ اين روز در تقويم رسمي كشور؛ « روز شعر و ادب فارسي » و « روز بزرگداشت استاد شهريار» نام گذاري شده است.

عده اي را اين نام گذاري از همان ابتدا خوش نيامد و به همين دليل همراهي ملي و سراسري با اين مناسبت صورت نمي گيرد. جالب اين كه در چنين مناسبتي كمتر شاهد سمينارها و همايش ها و برنامه هاي متنوع در موضوع « شعر و ادب » هستيم و تنها شاهد برنامه هايي در گراميداشت مقام استاد شهريار هستيم كه آن ها نيز انتظار ادب دوستان و دوستداران شهريار را چنان كه بايد، برآورده نمي سازند. ضمن اين كه اختصاص « روز»ي در تقويم رسمي با عنوان « روز گراميداشت مقام استاد شهريار» ضرورتي بزرگ بود كه عملي شده است. چنان كه روزي براي ديگر شاعران بزرگ همانند؛ سعدي، خيام، فردوسي، حافظ و...نيز در تقويم رسمي كشور ثبت شده است.

بحث و جدل هايي كه در جريان نام گذاري اين مناسبت با تكيه بر نام شهريار و حتي انتخاب سالروز درگذشت استاد براي اين منظور، صورت گرفت، مانع از توجه به يك نكته اساسي تر شد و آن اين كه اساساً نام گذاري روزي به نام « شعر و ادب فارسي» به صورت ملي خالي از نقص نيست. مگر شعر و ادب ايران زمين محدود در زبان فارسي است؟ مگر ما در اين كشور ادب غيرفارسي نداريم؟

در عظمت و بزرگي ادب فارسي ترديدي نيست و همين ادب از استوانه هاي بزرگ كشورمان است، اما مگر ديگر زبان هاي رايج در كشور « ادب» ندارند؟ مگر هزاران شاعر كه به زبان هاي غيرفارسي در ايران شعر مي سرايند، داخل چنين مناسبتي نيستند؟ بهتر آن است كه؛ « روز شعر و ادب فارسي» در تقويم رسمي كشور به؛‌ « روز شعر و ادب ايران » و يا « روز شعر و ادب» تغيير نام دهد. حتي اين روز بايد به عنوان « روز شاعر» نيز قلمداد شود.

سایت شعارسال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از وبلاگ یوخا، تاریخ انتشار: 31شهریور1392 ، کدخبر: - : www.kh1353.blogfa.com