به گزارش بولتن نیوز، پایگاه اینترنتی المانیتور در مقاله‌ای به قلم عباس قیداری نوشت سفر هفته گذشته لوران فابیوس به ایران، جنبه های امنیتی مهمی داشت و این نخستین بار در دوازده سال اخیر است که یکی از وزرای امور خارجه فرانسه به ایران سفر می‌کند. بعد از پایان سفر فابیوس، محمد باقر نوبخت سخنگوی دولت ایران گفت:« فرانسه می‌تواند نیاز ما به جنگنده‌های میراژ را برطرف کند و خرید جنگنده های میراژ جدید، نخستین اولویت ارتش نیروی هوایی ایران است».

در نخستین جنگ خلیج فارس ، ایران به شمار اندکی از جنگنده های «داسو میراژ اف 1» عراق دسترسی پیدا کرد و این هواپیما‌ها به ایران منتقل شدند تا بر اثر نبرد هوایی با جنگنده های پیشرفته‌تر غربی، از بین نروند. ایران سپس به جای بازگرداندن جنگنده ها، آنها را به عنوان بخشی از غرامت جنگ خود با عراق در سالهای 1980 تا 1988 میلادی، مصادره کرد.

ایران اکنون بیست و چهار فروند جنگنده میراژ F-1BQ و F-1EQ در اختیار دارد. البته دقیقاً روشن نیست چه تعداد از این هواپیماها قابلیت عملیاتی دارند. ایران از همان ابتدا برای استفاده از این جنگنده ها با مشکلات بسیاری روبرو بود. از آنجایی که رادارهای هواپیما برای موشک های هوا به هوا و هوا به زمین آمریکایی و فرانسوی طراحی شده است، ایران تا سالها در زمینه‌هایی چون قطعات، نصب رادار، همگام سازی موشک ها و آموزش خلبان، با مشکلات بسیاری روبرو بود. با وجود این، ایران توانسته است جنگنده اف 1 را به موشک‌های تولید داخل مجهز کند و تغییراتی را در رادار، سامانه ناوبری در ارتفاع پایین و هدف گیری مادون سرخ ایجاد کند.

میراژ ایرانی

یک سرگرد نیروی هوایی ارتش ایران که خواست نامش فاش نشود به المانیتور گفت:« خلبان های ایرانی معمولاً تمایل ندارند با میراژ پرواز کنند. این هواپیماها، مناسب نیروی هوایی ما نیست. اسکادران های نیروی هوایی ارتش ایران، متشکل از تجهیزات آمریکایی و روسی است. بعید می‌دانم وزارت دفاع قصد داشته باشد برای نیروی هوایی ما، هواپیمای فرانسوی خریداری کند.

درحال حاضر نقاط ضعف زیادی در ناوگان نیروی هوایی خود داریم. جنگنده های نسل چهارم ما مانند میگ 29، به حالت SMT به روز رسانی نشده اند. هواپیماهایF-14 همگی در سطح مدل A باقی مانده اند و F-5 ها نیز بسیار قدیمی هستند.

حقیقت این است که دشمنان ما در منطقه دارای هواپیماهای بسیار پیشرفته روسی و آمریکایی هستند. واضح است که نیروی هوایی ما به هواپیماهای جدیدی نیاز دارد اما مطمئن هستم که آن، هواپیماهای جنگنده فرانسوی نیست».

اگر مسئله محدودیت های بین المللی برای فروش تسلیحات به ایران را هم کنار بگذاریم، جمهوری اسلامی باز هم به چند علت، احتمالاً جنگنده های میراژ خریداری نخواهد کرد:

اولاً، تازه ترین مدل جنگنده میراژ، 2000-5EI است که فرانسه، تولید آن را در سال 2007 میلادی متوقف کرد. از آنجایی که خطوط تولید مدت ها است متوقف شده، ایران قادر به خریداری جنگنده های میراژ جدید نخواهد بود. بنابراین، دو سناریو احتمالی وجود دارد: نخست، دریافت تجهیزات پیشرفته و قطعات یدکی از شرکت «داسو» است و دوم، خرید جنگنده های میراژ 2000 است که نیروی هوایی فرانسه هم اینک از آنها استفاده می کند. از آنجایی که فرانسه قصد دارد جنگنده های رافائل را جایگزین میراژ کند، سناریوی دوم نیز امکان پذیر است.

دوماً، ایران احتمالاً به سراغ جنگنده های روسیه خواهد رفت. فرمانده نیروی دریایی ارتش ایران ماه گذشته از نمایشگاه تسلیحات نیروی دریایی روسیه در سال 2015 میلادی، بازدید کرد. طبق اعلام منابع نظامی ایران، در این بازدید، روس ها از ایران فهرست خرید تسلیحاتی درخواست کردند. افزون بر این، سرتیپ حسین دهقان وزیر دفاع ایران نیز در سفر اخیرش به مسکو با همتای روس خود دیدار کرد و دو طرف، توافقنامه همکاری نظامی امضاء کردند.

جنگنده سوخو

یادآور می شود که روسیه، تنها کشوری است که بعد از انقلاب اسلامی سال 1979 میلادی به ایران جنگنده (میگ-29 و سوخو 24) فروخته است. بنابراین، فرماندهان ایرانی به روسیه بیشتر اعتماد دارند تا کشورهای غربی مانند فرانسه و آمریکا. بعلاوه، دکترین و تجهیزات نیروهای مسلح ایران، در سالهای اخیر از غرب فاصله گرفته و به چین و روسیه گرایش پیدا کرده است.

سوماً، میراژ جنگنده‌ای چند منظوره است. از نظر پدافند هوایی، ایران سرمایه گذاری چشمگیری در موشک های زمین به هوا، ضد هوایی و طیف وسیعی از رادارهای دوربرد کرده است. بنابراین، ایران برای نبرد هوایی احتمالی دیگر نیازی به اینگونه جنگنده های حمایتی نخواهد داشت.

این مسئله زمانی بیشتر نمود پیدا می‌کندکه بدانیم برخی اسکادران های ایران، جنگنده های ویژه رهگیری مانند F-14A و سوخو 24 در اختیار دارند که قادرند از فاصله دور وارد نبرد هوایی شوند. اگر ایران قصد داشته باشد تعدادی جنگنده میراژ 2000 خریداری کند، می‌بایست قراردادهایی نیز برای تأمین تسلیحات مرتبط، زیرساخت ها و مهندسان تأسیساتی امضاء کند. بدین ترتیب، هزینه های مالی این تصمیم بسیار سنگین خواهد شد.

اف 14 ایرانی در زمان جنگ

تردیدی نیست که ناوگان نیروی هوایی ایران، قدیمی و ضعیف است. سرتیپ احمد رضا پوردستان، فرمانده نیروهای زمینی ارتش ایران، علناً گفته است که ایران «باید جنگنده ها و بالگردهای نو خریداری کند».

نظر به توضیحاتی که در بالا ارائه شد، ایران احتمالاً به محض فراهم شدن زمینه های لازم، به جنگنده های روس مجهز خواهد شد. البته دلایل مؤید دیگری نیز در این زمینه وجود دارد: روسیه در بیست سال گذشته، ایران را در احداث مراکز تولید و نگهداری هواپیما یاری کرده است. نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که کاری مشابه نیروی هوایی ارتش دارد، از هواپیماهای روسی نظیر سوخو 25 و بالگردهای MIL استفاده می‌کند.

افزون بر این، موشک های هوا به هوا و هوا به زمینِ تولید شده در ایران در سالهای اخیر، مبتنی بر فناوری های چین و روسیه بوده است. بنابراین، روشن است که هم نیروی هوایی ارتش و هم نیروی هوایی سپاه ایران به گونه ای تجهیز شده‌اند که بهتر می توانند خود را با جنگنده های روسیه تطبیق دهند تا جنگنده های غربی.

افزون بر این، چین نیز مانند روسیه در سی سال گذشته، روابط نظامی خوبی با ایران داشته است. هنگام سفر فرمانده نیروی دریایی ایران به چین در ماه اکتبر سال 2014، دو کشور در زمینه همکاری‌های نظامی به توافق رسیدند؛ وزیر دفاع چین گفت این کشور، ایران را « شریکی راهبردی می‌داند و ما قصد داریم روابط نظامی خود را در حوزه های آموزشی و فروش تسلیحات، افزایش دهیم». با وجود این، بعید است که ایران، جنگنده های تازه خود را از چین بگیرد.

جنگنده های چین مانند J-10 و J-17 که پاکستان آنها را خریداری کرده است، چند منظوره و قدیمی هستند. تهیه جنگنده های جدید و نسل پنجم J-20 نیز برای ایران امکان پذیر نیست؛ زیرا این جنگنده هنوز در مراحل آزمایش نهایی قرار دارد و چین نیز حاضر نمی شود بزرگترین فناوری نظامی خود را به کشوری دیگری بفروشد.

جنگنده J-17 پاکستان

ایران هم اکنون، اسکادران هایی متشکل از جنگنده های ویژه رهگیری (اف 14 و سوخو 24)، بمب افکن های متوسط (اف 4 و سوخو 25) و جنگنده های پدافند هوایی دارد. بنابراین ارتش ایران دیگر نیازی به خریداری اینگونه هواپیماها در کوتاه مدت نخواهد داشت. در عوض، تهیه جنگنده های پیشرفته چند منظوره برای نیروی هوایی ایران ضرورت دارد.

این احتمال وجود دارد که به موازات کمرنگ شدن محدودیت های بین المللی در چند سال آینده، ایران به خرید جنگنده های چند منظوره مانند سوخو 30، میگ 35 و میگ 31 روی آورد و یا جنگنده های میگ 29 خود را به حالت SMT بروزرسانی کند. در مجموع، نیروی هوایی ایران در میان مدت، شدیداً به نوسازی (ناوگان خود) نیاز خواهد داشت.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از وبسايت بولتن ، تاریخ انتشار چهارشنبه 14 مرداد 1394، کد مطلب: 281277 : http://www.bultannews.com