شعار سال: در حالی که به کنج خانه تکیه زده بودیم و با کِسِلی و کِرِختیِ قرنطینه دست و پنجه نرم می کردیم، پنجه ی لطافتِ استاد ظریف از رَمَق اُفتاد و باز در برق شب نگاره ی این‌ رازِ آشکار درخشید:"کل من علیها فان."بار دیگر هم نا امیدی بر سرم سایه گسترد و نبضم اندوه منتشر کرد. برای منی که دو گوشم پر آوازِ نازِ تار و کرشمه ی سه تار است و صورتم سرخ است و سینه ام چاک برای موسیقی اصیل و ردیفی ایرانی سهمگین است که در زمانه ی تلخ کامی ها و بد شگونی ها، خبر مرگ هوشنگ ظریف، شام تاریک ما را تیره تر کند.  کمتر کسی در لحظاتی از تاریخ که مردمانِ عافیت طلب از "حزن" و "غم" گریزانند؛ بغض خونین گلوگاهِ موسیقی سنتی را دلنشین می یابد.

این روز ها که "غم نهاد" (افسرده) بودن جرم است و مایه ی سرشکستگی، شنوندگان موسیقی ایرانی بیش از پیش کم اند. عقابِ موسیقی ردیفی سنتی در این سیاهچه ی تاریخی که پَر های پروازش چون لطفی و مشکاتیان و تجویدی و خرم و وزیری و تهرانی و فرهنگ فر و ... حالا هم ظریف از تنِ شریف اش کنده شده اند؛ فرتوت و نکبت زده بر تپه ایی گند گرفته زخمی و خونین و شکسته  افتاده از فراز و در محاصره ی کرکس ها دارد بال و پر می زند.  خطرناک ترین و قوی ترینِ این کرکس های خونخوار  مدعیانِ سنتی دوستی و ابتذال دوستانِ حقیقی اند. نامجویی ها، همایونی ها، نوآورانِ بی بُتِه و ...وا اَسَفا کنان بر سر خاکِ تباهی می ریزیم که در این زمانه با وجود  تعبیه ی جایگاهِ سِلِبریتی ها هر زاغ و زغنی شهد شهرت را می نوشد و  بزرگانِ  و اساطیر حقیقی گمنام اند:

همای گو مفکن سایه ی شرف هرگز

بر آن دیار که طوطی کم از زغن باشد

 افسوسر که در این جایگاه مزخرف سرا ها ،شلخته پوشان ، رکیک گویان ، موی ژولیده ها و طبل های بلند بانگِ در باطن پوچی مثل "نامجو" و "نامجویی" ها می توانند با گستاخی به بزرگان فحاشی کنند و با رکیک گویی بتازند و مغز های تینیجریِ "شاز خواهِ" مردمان را مبهوت و مرعوب بی ادبی ها و بی  احترامی هایشان کنند. دریغ و درد که در میان اینان مدعیان سنت گرایی زیاد است. گوشت سنت را با چنین گرگ هایی می خورند و  با چوپان های بی نوایی چون ما گریه می کنند. با نامجو ردیف و شعر اصیل را به مسخره می گیرند و بر سر مزار لطفی و حافظ گریه می کنند اینان هم خودشان را به سخره گرفته اند و هم ما را. لَه لَه می زنند برای آلبوم نویِ نامجو که سنت ایرانی را تماما قبول ندارد از آن سو  در انتظار آلبوم خراسانیات شجریان که یک قدم پا را بیرون از دایره ی سنت نگذاشته و به تمامه آدمی سنتی است؛ می سوزند! سخن کوتاه برای مایی که در جبهه ی سنت اصیل تنهاییم و از یمین و یثار  و از خودی و ناخودی   ضربه  می خوریم از دست دادن اصیل مردی چون هوشنگ ظریف بسیار دردناک است.

شعار سال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری خبرآنلاین، تاریخ انتشار: 18اسفند1398 ، کدخبر: 1362044: www.khabaronline.ir