شعارسال : متن گزارش احمد توکلی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در خصوص سیر پرونده برجام بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
گزارش به مردم ۲۴
قسمت نخست
احمد توکلی ۱۵/۰۸/۱۳۹۴
در این قسمت کارکرد مجلس در این عرصه و اثر آن بر سرمایه اجتماعی و بخشی از اقدامات بنده در این ارتباط را ملاحظ میفرمایید. سه پرسش دیگر در قسمت پایانی پاسخ داده میشود.
روز یکشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۴ در مجلس دو موضوع در ارتباط با برجام رخ داد: قرائت گزارش کمیسیون ویژه بررسی برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) و تقاضای دو فوریت برای طرح "اقدام متناسب و متقابل دولت در اجرای برجام".
مجلس به شدت متشنج شد و رئیس در اداره جلسه دچار مشکل بود. رفتارهای مغایر با شئونات نمایندگی مکررا صحنه هایی را رقم زد که به حیثیت مجلس آسیب جدی زد. چرا این گونه پیش آمد؟ این صحنههای تلخ با کیفیت بدتری در روزهای یکشنبه ۱۹ و سه شنبه ۲۱ مهر۹۴، حین بررسی کلیات و جزئیات طرح مذکور تکرار شد. چرا؟ داستان از نگاه یک هموطن که ماجرا را از صدا و سیما و رسانه ها به طور مستقیم و غیرمستقیم پیگیری میکرد، گیج کننده، تأسف بار و سئوال برانگیز است.
گزارش کمیسیون امنیت ملی صبح یکشنبه ۹۴/۰۷/۱۹ در صحن مطرح می شود. جنجال شدیدتر از هفته پیش است. تلخ ترین قسمت، تخطئه متقابل رئیس مجلس و رئیس کمیسیون ویژه و دفاع بسیار هیجانی دکتر صالحی از خود و تیم مذاکره کننده و بیان تهدید دفن در بتن است. بالاخره کلیات طرح با ۱۳۹ رای موافق و۱۰۰ رای مخالف و ۱۲ رای ممتنع از ۲۵۳ نماینده حاضر در جلسه تصویب میشود. بحث در جزئیات به سه شنبه ۲۱/۰۷/۹۴ موکول میگردد. آن روز آقای لاریجانی با تصلب سختی اجازه مطرح شدن هیچ پیشنهادی از ۲۰۰ و اندی پیشنهاد چاپ شده را نمیدهد.
در حالی که حق مسلم قانونی نمایندگان بود. با فشار لاریجانی، طرحی که معلوم بود ده ها سال سرنوشت کشور را رقم میزند، طی حدود ۲۰ دقیقه به تصویب میرسد! شورای نگهبان نیز با سرعت غیرمتعارف در اینگونه موارد، فردای آن روز مصوبه مجلس را تأیید میکند.
واقعا مردم حق دارند سرگیجه بگیرند!! سرمایه اجتماعی برباد رفته به دلیل این گونه رفتار توجیه ناپذیر حاکمان چگونه جبران میشود؟
* به عنوان یک نماینده چه کردم؟
در ۱۲ فروردین امسال طی نامهای به آقای رئیس جمهور ضمن تشکر از زحمات آنان دو نکته را تذکر دادم یکی این که " بیانیه یا هر عنوان دیگری که به نتیجه مذاکرات داده شود، اگر برای ایران الزامی آور باشد بعدا از قبول و اجرای آن گزیری نیست. این معنا در حقوق بین المللی امری پذیرفته شده است. . . . بنابراین مراقبت جدی در این باره حیاتی است، تا خدای ناخواسته از مکر دشمن آسیبی به ایران عزیز نرسد." و دیگری ضرورت تقدیم نتیجه مذاکرات برای تصویب به مجلس بود.
یکشنبه ۱۶ فروردین ۹۴ دکتر ظریف برای ارائه گزارش از مذاکرات لوزان به کمیسیون سیاست خارجی آمده بود. آقای کریمی قدوسی نخستین نماینده ای بود که در اعتراض به مذاکرات در نوبت خود به آقای ظریف متعرض شد و خطاب به وی چیزهایی را از حضرت آقا نقل کرد که دکتر ظریف دو بار گفت دروغ است و در بار سوم از جایش برخاست و در حالی که میگفت من در جلسه ای که به آقا دروغ میبندند، نمینشینم، قصد خروج کرد که با اصرار همکاران دوباره نشست.
آقای کریمی هم با خواهش من و آقای نبویان ادامه نداد. افراد مختلف سخن گفتند. معمولا دوستان رهروان در دفاع و جبهه پایداری در مخالفت. از جمله برادرم آقای نبویان به استناد بیاناتی از رهبری آقای ظریف را به عدم رعایت نظرات ایشان متهم کرد. در انتهاء آقای کامران وقت خویش را به بنده داد. چون حملات به دکتر ظریف خیلی تند بود، برای آن که با روحیه آسیب دیده از کمیسیون نرود ابتداء از طرف خودم و حضار از زحماتش تشکر کردم و برجستگیهای مهمی از مذاکرات را بیان کردم بعد به گفتن ضعف ها پرداختم. در عین حال از اظهار عقیده آزادانه برادران مخالف نیز دفاع کردم.
در انتها خطاب به برادران پایداری اضافه کردم تصویری از رهبری که در کلامتان ارائه میشود، رهبری ضعیفی است و با واقعیت اصلا نمیخواند. ظریف کیست که جرائت کند خلاف آقا در این امر مهم کاری بکند؟ مگر میتواند؟ حتی اگر بخواهد. اینجا نه ظریف و نه هیچ کس دیگری جرئت مخالفت با رهبری را ندارد! ماجرا به خوشی پایان یافت.
صبح روز بعد در یک ملاقات ده دقیقهای دو مطلب را به دکتر ظریف عرض کردم. نخست گفتم شما که حرف تلخ دشمنان را با متانت گوش میدهی چرا دیروز بی صبری نشان دادی؟ وزیرخارجه باید سنگین تر از این باشد. قبول داشت. البته خستگی از سر و رویش میبارید. گفتم شاید دلیلش این باشد. تصدیق کرد و گفت بسیاری از شب ها بخاطر نگرانی از سنگینی مسئولیت خوابم نمیبرد.
دوم، پیشنهاد کردم که تمام مخالفانی را که مبنا دارند از حسین آقا شریعتمداری و مانند ایشان در رسانهها و آقای نبویان و مانند وی از نمایندگان و همچنین از دانشگاهیان را زود دعوت کن و خواهش کن صریح حرف بزنند و تو خودت شنونده باش و اگر خواستی آخر کار کمی توضیح بده. این کار اولا عیوب کار شما را بر خودتان آشکار میکند؛ ثانیا روابط داخلی را تلطیف مینماید. استقبال کرد.
شش روز بعد از توافق وین، در ۲۹ تیرماه شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ۲۲۳۱ را تصویب کرد. با این قطعنامه، شش قطعنامه تحریمی پیشین علیه ایران لغو مشروط شد که در واقع تعلیق بود. و در عین حال برجام را تصویب کرد.
روز بعد، سه شنبه ۳۰ تیر آقای دکتر ظریف به مجلس آمد و گزارشی از برجام و حواشی آن، از جمله قطعنامه ۲۲۳۱ تقدیم مجلس کرد. چهار سئوال نوشتم و برای رئیس جلسه، آقای لاریجانی فرستادم. این از حقوق نمایندگان است که سئوال خود را از مسئولانی که گزارش تقدیم مجلس میکنند به رئیس جلسه بدهند و او باید بخواند و پاسخ بخواهد.
رئیس مجلس در پاسخ گفت: این موضوع را در هیئت رئیسه بررسی خواهیم کرد. در جلسه یکشنبه بعد ۰۴/۰۵/۱۳۹۴ باز هم اخطار دادم که چرا دولت لایحه نمیدهد. و اضافه کردم : " بر اساس فرمایش مقام معظم رهبری و قانون اساسی، دولت باید توافق را بررسی کرده و در هیئت وزیران به تصویب رسانده و رسما به مجلس ارائه کند تا قابل بررسی باشد. . . . باید توافق با دقت بررسی شود تا کاری کنیم که تحریمها واقعا رفع شود." لاریجانی در پاسخ به این اخطار گفت: . . . حرف شما صحیح است و من قبلا نیز حرف شما را تأیید کردهام ولی گزارش دادن وزیر به مجلس ایراد قانونی ندارد.
این اشتباه اعتقادی که احتمالا در پیدایش برخی نتایج تلخ برجام مؤثر بوده است، اگر اصلاح نگردد، در اجرای احتمالی آن آسیب های بیشتری درپی دارد." و میتوان معبر نفوذ آتی دشمن باشد. عدم بهره گیری از تمام ظرفیت ملی را اشتباه دیگر خواندم و پرسیدم " چه اشکالی داشت افراد با سابقه ای مانند آقایان محمد جواد لاریجانی، احمد جلالی و کمال خرازی از ابتداء تا انتها تیم را همراهی میکردند؟"
در ادامه این نامه بزرگترین گناه در این عرصه را عدم رعایت راستی و درستی در گزارش رسمی از ماجرا به مردم و نمایندگان مردم شمردم و به عنوان نمونه دو مورد از دعاوی رئیس جمهور و وزیر خارجه را مستند به برجام و قطعنامه تشریح کردم. نامه با چند پیشنهاد تمام میشود. بحمدالله سه چهار هفته بعد پاسخ دکتر ظریف صادر شده در تاریخ ۲۲/۰۶/۹۴ را دریافت کردم. ظریف عزیز ضمن آن که برخی اشکالات را متواضعانه میپذیرد، سعی میکند آن چه را که سوءتفاهم میخواند، توضیح دهد و در مواردی نیز موفق میشود. این دو نامه را بعد از قرائت گزارش کمیسیون ویژه با توافق دکتر ظریف منتشر ساختم.
تلاش های مربوط با طرح قانونی اقدام متقابل و ماجراهای مربوط را ضمن قسمت های دیگر خواهید خواند. در ادامه به این سه پرسش پاسخ میدهم : ۱) قصه نقض عهد و واکنش هایش چه بود؟ ۲)چرا به طرح مشروط کردن برجام رأی دادم؟ ۳) چه اشکالاتی قانونی در مسیر پیش آمد؟
بخش دوم این گزارش فردا منتشر خواهد شد
با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از وب سایت جهان نیوز ، تاریخ انتشار جمعه 15 آبان 1394 ، کد مطلب : 454020 : www.jahannews.com