شعار سال: ممکن است این سؤال یا شبهه مطرح شود که چرا تمامی پیامبران، مرد بودند و یک زن نیز از طرف خداوند به این مقام انتخاب نشده است؟

تحلیل و بررسی

در تحلیل این شبهه به دو نکته بسنده می‌کنیم:

۱. تفکیک مقام ولایت و پیغمبری

اولین نکته اینکه نباید بین مقام ولایت یعنی نزدیکی و قرب به خداوند و بین مقام نبوت خلط کرد. مقام ولایت یعنی اینکه انسان به مرتبه‌ای از کمال روحی نایل آید که از کامل‌ترین، بهترین و نزدیک‌ترین بندگان خدا شود. این مقام برای همه بشر، اعم از مرد و زن، مشترک و یکسان است. برخی از زنان مانند حضرت مریم (علیه‌السلام) و حضرت فاطمه (علیها‌السلام) از بیشتر پیامبران در مقام ولایت بالاتر بودند. حضرت فاطمه «مقام محدّثه» یعنی هم صحبتی با ملائکه را داشت. بر مادر حضرت موسی (علیه‌السلام) الهام شد که فرزند خود را به دریا بیندازد. (۲۹) بر حضرت مریم فرشتگان نازل شده و با وی سخن گفتند. (۳۰) پس مقام ولایت که مقام ملکوتی، معنوی و باطن نبوت و رسالت است، در حق زن و مرد، مشترک و یکسان است.

به دیگر سخن، نبوت به معنای خبردادن از عالم غیب و ارتباط با فرشتگان از طریق الهام، خواب یا ارتباط با فرشتگان برای زن و مرد ممکن و عملاً نیز تحقق یافته است که مثال آن بیان شد. اما نبوت به معنای فراتر، یعنی مقام رسالت و تبلیغ به مردان اختصاص داردکه توضیح آن در شماره بعد می‌آید.

۲. پیغمبری مقام اجرایی

گوهر و باطن نبوت همان مقام ولایت و ملکوتی است، لکن نبوت و پیامبران، علاوه بر این مقام، مقام دیگری یعنی مقام اجرایی و عملیاتی نمودن وحی در میان جامعه را نیز برعهده داشتند. پیامبران باید انواع آزار و اذیت مانند شکنجه روحی، بدنی، تهمت، حبس و شهادت را متحمل می‌شدند؛ باید با ظالمان و مستکبران در می‌افتادند؛ باید حکومت تشکیل داده و به رهبری حکومت در عرصه‌های مختلف مانند جنگ می‌پرداختند. از شؤون اجرای نبوت روشن می‌شود که این کار با مردان تناسب دارد و طبیعت آفرینش زن با این امور سنخیت ندارد، لذا نبوت به مردان اختصاص یافت

تذکر

آیات مشعر بر نبوت بعضی زنان مثل مادر حضرت موسی (علیه‌السلام) (الهام بر وی) و حضرت مریم (نزول فرشتگان و سخن گفتن با وی) که طرفداران نظریه نبوت زنان به آن تمسک جستند با آیات و روایات نافی نبوت زنان، قابل جمع است؛ طریق جمع آن، تفسیر و حمل آیات مشعر بر نبوت بر معنای خاص نبوت (تعریفی و خبر دادن) و حمل آیات و روایات مخالف بر نوبت تبلیغی و تشریعی «رسالت» است، به این معنی که پیغمبری به معنای شناخت و خبردادن از اسما و صفات خداوند و عالم غیب ممکن و واقع شده، اما به معنای مأموریت اجرایی و تشریعی نفی شده است.
 
انتخاب شفقنا از مقاله محمدحسن قدردان قراملکی منتش شده در راسخوانپی
 


شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته ازپایگاه خبری تحلیلی شفقنا ، تاریخ انتشار: 20 اسفند 1399  ، کدخبر: 1112407، www.fa.shafaqna.com