باید و نباید‌های وزارت بهداشت در مبارزه با کرونا

مهدی اسفندیار دبیر سرویس سلامت و رفاه اجتماعی روزنامه صدای ملت، در یادداشتی به بیان نقد‌هایی درخصوص عملکرد وزارت بهداشت در مبارزه با کرونا پرداخته است.

شعار سال: مروری کارشناسی از باید و نباید‌های وزارت بهداشت در مبارزه با کرونا

الف) اشتباهات

_توصیه به عدم استفاده از ماسک از سوی وزیر بهداشت در ماه اول پیدایش کووید که باعث از دست دادن زمان و شیوع کرونا شد.

_ عدم آموزش تخصصی به کادر درمان با وجود توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی در مورد پیداش کووید در سایر کشور‌ها قبل از شروع اپیدمی

_اولویت دادن به درمان به جای پیشگیری

_عدم استفاده موثر از شبکه‌های بهداشتی به عنوان لایه‌های محافظ جامعه

_برآورد نادرست از تاثیر گرما بر کووید و اعلام قابلیت جمع شدن کرونا در خرداد ۹۹

_برآورد نا درست از عدم ابتلای اطفال

_خرید تجهیزات بی ربط با کووید و اشتباه در توزیع

_وعده‌های شعارگونه و سیاسی شدن مبارزه با کووید با اظهارات سیاسی

_عدم استفاده مناسب از ظرفیت منتقدان

_عدم باز تعریف یک ستاد مرکزی تام الاختیار و فرماندهی دقیق ولو در ستاد ملی مقابله با کرونا

_عدم تقویت مرکز مدیریت بیماری‌ها به عنوان رکن اصلی تولید محتوا و سیاست در حوزه مبارزه با کرونا

_عدم ارتقا و ایجاد نرم افزار‌ها و اپلیکیشن‌ها و بستر‌های خدمات غیر حضوری

_عدم برنامه ریزی برای ناقلین سرپایی

باید و نباید‌های وزارت بهداشت در مبارزه با کرونا

_محدودیت برای حمل و نقل خصوصی و آزاد گذاشتن حمل و نقل عمومی

_اعلام یک باره تعطیلات بدون هماهنگی‌های لازم بین سازمانی و ... بطوریکه در تعطیلات ۶ روزه سازمان غذا و دارو هم تعطیل و بلافاصله مشکل سرم پیش ِآمد که از همین بایت انگشت اتهام متوجه وزارت بهداشت شد.

_اصرار بر حفظ تیم مدیریتی با وجود انتقادات فراوان و اگر جای وزیر محترم بودم قطعا اصل تغییر را می‌پذیرفتم.

_عدم رعایت بهداشت سخن در مواجه با انتقادات

_عدم استفاده کامل از ظرفیت‌های نهاد‌های مردمی و عمومی مثل بسیج و هلال احمر و NGO

_اصرار بر رفتار حاشیه‌ای و ناممکن و شعار‌های مثل دعوت ترامپ برای درمان به ایران و یا الگوی جهانی اجرای مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام که پیک بعدی را بوجود آورد.

_عدم آمادگی برای تدوین سیاست‌ها جهت آمادگی اجتماعی مثل بازگشایی اجباری مدارس در پاییز ۹۹ و بازگشت از سیاست به مدت کوتاهی

_عدم توجه به خط اول مبارزه یعنی کادر درمان در بخش خصوصی که حسب تکلیف حکومتی موظف به ارائه خدمات به بیماران کووید بوده اند، این موضوع آنجا دردناک می‌شود که امتیاز استخدام وزارت بهداشت به کادر درمان شاغل در بخش خصوصی و حتی تامین اجتماعی هم تعلق نمی‌گیرد، متولیان وزارت بهداشت هنوز پاسخ نداده اند که وزارت بهداشتی که ۲۵۰۰۰ میلیارد تومان از اعتبارات رهبری دریافت کرده است تا به مردم خدمت بدهد، بخش خصوصی و تامین اجتماعی از کجا باید کمک می‌گرفتند.

_عدم توجه به بحث آسیب‌های اجتماعی و گروه‌های آسیب پذیر و اعمال سیاست برای آن‌ها در تعامل با دستگاه‌های دیگر

_عدم توانایی در پیش گیری از ایجاد بازار سیاه در دارو

_عدم استفاده از آرای وحدت رویه در موضوع تعهدات قانونی تجاری برای لاکدان

_ غافلگیری در تجهیز مراکز و انجام آن به بعد از بحران مثل سیستان و بلوچستان که تولید تنش اجتماعی کرد.

_عدم برنامه ریزی در بحث دارو که در این مورد نظر شخصی بنده بر این است که در استفاده از رمدیسیویر نیازمند جدی در بازنگری پروتکل‌ها هستیم.