یک سلبریتی مثلا می خواهد با مردم همدردی کند، اما این زجر نکشیده کف اجتماع نمی داند که عاجز به این کار است و وارد گود می شود و گند می زند به همه چیز. مثل پسر پادشاهی که می خواست فقر را توصیف کند و از امیدواری حرف بزند. دو گانه نگاه به مسائل بین واقعیت اجتماعی و نگاه سلبریتی محور را می توان به خوبی در کلیپ منعکس شده در اینستاگرام پیام پور فلاح مشاهد کرد.
شعار سال : در عالم واقع سلبریتی باید نقش گروه مرجع را بازی کند . قهرمانی باشد برای آزادی ها و رشد کردن ها و در عین حال ، بودن در روزمرگی ها و زندگی عادی و نشان دهنده جریان داشتن زندگی.
سلبریتی صرفا فرد مشهور یا محبوب نیست. یک مشهور محبوب درگیر روزمره و حیات یافته با رسانه بوده و جنس مصرفی دارد. اگر تاریخ مصرفش گذشت، باید کنار گذاشته شود. بر این قاعده، سلبریتی در جوامع توسعه یافته دائم بفکر واقع گرا کردن خودش است و بدلیل مواجه مستمر با مردم ، خود را به روز می رساند.
ا
ما در ایران، سلبریتی شدن نیازمند هنرپیشه بودن، اندکی زیبایی یا بامزه گی، حضور در رسانه به هر قیمت و شکلی که باشد و شاخ بودن است. سلبریتی با این مشخصات فقط دغدغه بیان و طرح خودش را دارد و عموما فاقد توان همراهی و درک مردم است . او می تواند همه چیز را ببیند، منتهی صرفا با زاویه دید خودش قضاوت می کند و می نگرد.
سلبریتی ایرانی عموما توان درک واقعیات اجتماعی را نداشته و تنها فرار به جلو کردن، حمله و تهاجم نمودن و منفعل شدن را بلد است. خودشیفگی را با هویت و تشخص اشتباه می گیرد و داستانی که با این برداشت فاجعه بار ، رقم می خورد.
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال