- صنایع آلاینده، بلای جان تالاب بینالمللی شادگان
- خوزستان در صدر تخلفات مالی ادارات و احراز ۷۴۸ تخلف در دستگاههای دولتی خوزستان توسط دی. ان محاسبات
- گرانی و شروع تجمعات اعتراضی در استان خوزستان!
- وضعیت خوزستان نگرانکننده است، فکری کنید
- رد پیشنهاد تشکیل استان خوزستان جنوبی
- ۸۰۰ هزار نفر در خوزستان حاشیه نشین هستند
- گلایه به استعمار نفتی در خوزستان
- نهرخواری این بار در بهبهان
- فاضلاب در کف خیابانهای خوزستان
- کاهش چند ساعته دید افقی در خوزستان
- دوندهی همهی میدانها
- نحوه فاینانس طرح تکمیل فاضلاب اهواز اصلاح شد
- استراتژی آبگیری زودهنگام مخازن سدهای خوزستان
- جزئیات سرقت ناکام از خط انتقال بنزین اهواز - تهران
جمعه ۰۹ خرداد ۱۴۰۴ - 2025 May 30 
به‌دنبال انتشار یک گزارش ، دادستان عمومی و انقلاب بهبهان صدور هر گونه پروانه ساختمانی و مجوز ساخت در مسیل کره (نهر کره) را ممنوع اعلام کرد.
شعار سال: در یک گزارش (نهرخواری این بار در بهبهان) که در سایت یک روزنامه منتشر شد از افرادی نوشته شده است که بیش از ۲۶ هزار متر نهر (آبراهه) طبیعی را در بهبهان با نخاله‌های ساختمانی پر کرده، روی نخاله‌ها را خاک پاشیده و با مجوز‌های قانونی پس از قطعه‌بندی در حال فروش آن به مردم بودند.
این تخلف آشکار باعث ورود سازمان جنگل‌ها، منابع طبیعی و آبخیزداری کشور به موضوع شد. پیش از این «رضا افلاطونی» سرپرست معاونت حفاظت و امور اراضی سازمان جنگل‌ها، منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در گفتگویی گفته بود در نامه‌ای از دادستان کل خواسته است وارد موضوع نهرخواری (مسیل خواری) در شرق بهبهان شود تا جلوی تکرار واقعه تلخ سیل در دروازه شیراز را در شرق بهبهان بگیرد. سیل دروازه شیراز در سال ۹۸ نتیجه خیابان‌سازی شهرداری شیراز در سال ۸۰ بر بستر رودخانه خشک شیراز بود. شهروندان و گردشگران نوروزی نمی‌دانستند آن خیابان آسفالته مسیر طبیعی سیل به‌سمت دریاچه مهارلو است که شهرداری با نخاله پر کرده و روی آن آسفالت کشیده است. آن سیل جان ۲۱ نفر را گرفت و ۱۱۹ شهروند و گردشگر مجروح شیراز را به بیمارستان فرستاد.
«محمد داس مه» وکیل پرونده نهرخواری در بهبهان با اعلام خبر ممنوعیت صدور پروانه ساخت در مسیر سیل در شرق بهبهان از سوی دادستان این شهر می‌گوید: «این دستور در بدو تعقیب قانونی در مرحله دادسرا صادر شد.»
انتشار گزارش تنها واکنش دادستان بهبهان را در پی نداشت. مسیل خواری (نهرخواری) در بهبهان که به گفته مسئولان شهری این شهر در اراضی ملی و منابع طبیعی بهبهان سابقه دارد با واکنش افکارعمومی در شبکه‌های مجازی رو به رو شد. موضع «مهدی خواجه پور» مسئول آب منطقه‌ای بهبهان درقبال نهرخواری (مسیل خواری) در شرق این شهر تاریخی با سؤال‌های بی‌شماری از سوی آن‌ها رو به رو شد.
آن‌ها با اشاره به این که قانون وزارت نیرو را مسئول حفاظت از رودخانه‌ها، دریاها، تالاب‌ها، مسیل‌ها، نهر‌ها و... می‌داند می‌پرسند چطور سازمانی که خود باید حافظ مسیر‌های آبی کشور باشد، می‌تواند از تخلف قانونی حمایت می‌کند؟
افلاطونی هم مالکیت منابع طبیعی آبراهه‌ها، مسیل‌ها و نهر‌ها را ازجمله منابع طبیعی می‌داند، اما می‌گوید: «حفاظت از آن‌ها طبق قانون برعهده وزارت نیرو است.»
مجاز دانستن واگذاری اراضی ملی و ساخت و ساز در مسیل‌ها و مسیر‌های سیلابی از سوی مسئول آب منطقه‌ای بهبهان با وجود قوانین صریح که هرگونه دخل و تصرف در مسیر‌ها و مسیل آبی کشور را ممنوع می‌داند از نقاط پر سؤال این پرونده است.
خواجه‌پور در بخشی از مصاحبه‌اش با رسانه می‌گوید: «خیلی از نقاط خوزستان سیلابی است و در آن‌ها ساخت و ساز شده است!»
نکته‌ای که خواجه‌پور به آن اشاره می‌کند همان مسأله‌ای است که باعث خسار‌ت‌بار شدن سیل خوزستان در سال ۹۸ شد.
سیل اتفاقی طبیعی است و کسی نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد، اما شدت و حدت آن دقیقاً بستگی به دخالت انسان در طبیعت دارد. خسارت بالای سیل خوزستان و لرستان بیش از هرچیزی ماحصل تخریب محیط‌زیست و کور کردن مسیر طبیعی سیلاب بود. دشت بهبهان مثل دشت خوزستان از مرغوب‌ترین زمین‌های کشاورزی است که با سیلاب تغذیه می‌شود. خوزستان بدون سیلاب معنا و مفهوم خود را از دست می‌دهد و می‌میرد. دشت خوزستان در طول هزاران سال با سیلاب جان گرفته است. همین سیلاب هم آن را به یکی از مرغوب‌ترین زمین‌های کشاورزی کشور تبدیل کرده است. نکته‌ای که حتماً آب منطقه‌ای که تأمین کننده آب کشاورزی خوزستان است می‌داند.
دشت خوزستان در حال حاضر یکی از کانون‌های بحرانی تولید ریزگرد است. با ساخته شدن سد‌ها ورودی آب به دشت خوزستان مسدود شد. دشت‌های بی‌آب، خشک شدند. دشت‌های خشک جولانگاه ساخت و ساز شد. سیل سال ۹۸ را انتقام طبیعت از ساخت و ساز‌های غیر اصولی و کور کردن مسیر و مسیل سیلاب‌ها می‌دانند. هزاران هکتار زمین کشاورزی زیر آب رفت. نخلستان‌ها زیر سیلاب ماندند و از بین رفتند. هنوز بخشی از خسارت سیل سال ۹۸ به کشاورزان پرداخت نشده است. خانه‌های بسیار غرق شد و خسارت شدید به جامعه ساکن در خوزستان وارد شد. آن سیلاب دقیقاً از نهرخواری و مسیل خواری جان گرفت. خسارت عظیم سیل خوزستان، اما راه را بر نهرخواری و مسیل خواری نبست.
به‌گفته محمد داس مه، پرونده نهرخواری ۲۶ هزار متری بهبهان، تنها پرونده زمین خواری در بهبهان نیست.
این تخلف آشکار باعث ورود سازمان جنگل‌ها، منابع طبیعی و آبخیزداری کشور به موضوع شد. پیش از این «رضا افلاطونی» سرپرست معاونت حفاظت و امور اراضی سازمان جنگل‌ها، منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در گفتگویی گفته بود در نامه‌ای از دادستان کل خواسته است وارد موضوع نهرخواری (مسیل خواری) در شرق بهبهان شود تا جلوی تکرار واقعه تلخ سیل در دروازه شیراز را در شرق بهبهان بگیرد. سیل دروازه شیراز در سال ۹۸ نتیجه خیابان‌سازی شهرداری شیراز در سال ۸۰ بر بستر رودخانه خشک شیراز بود. شهروندان و گردشگران نوروزی نمی‌دانستند آن خیابان آسفالته مسیر طبیعی سیل به‌سمت دریاچه مهارلو است که شهرداری با نخاله پر کرده و روی آن آسفالت کشیده است. آن سیل جان ۲۱ نفر را گرفت و ۱۱۹ شهروند و گردشگر مجروح شیراز را به بیمارستان فرستاد.
«محمد داس مه» وکیل پرونده نهرخواری در بهبهان با اعلام خبر ممنوعیت صدور پروانه ساخت در مسیر سیل در شرق بهبهان از سوی دادستان این شهر می‌گوید: «این دستور در بدو تعقیب قانونی در مرحله دادسرا صادر شد.»
انتشار گزارش تنها واکنش دادستان بهبهان را در پی نداشت. مسیل خواری (نهرخواری) در بهبهان که به گفته مسئولان شهری این شهر در اراضی ملی و منابع طبیعی بهبهان سابقه دارد با واکنش افکارعمومی در شبکه‌های مجازی رو به رو شد. موضع «مهدی خواجه پور» مسئول آب منطقه‌ای بهبهان درقبال نهرخواری (مسیل خواری) در شرق این شهر تاریخی با سؤال‌های بی‌شماری از سوی آن‌ها رو به رو شد.
آن‌ها با اشاره به این که قانون وزارت نیرو را مسئول حفاظت از رودخانه‌ها، دریاها، تالاب‌ها، مسیل‌ها، نهر‌ها و... می‌داند می‌پرسند چطور سازمانی که خود باید حافظ مسیر‌های آبی کشور باشد، می‌تواند از تخلف قانونی حمایت می‌کند؟
افلاطونی هم مالکیت منابع طبیعی آبراهه‌ها، مسیل‌ها و نهر‌ها را ازجمله منابع طبیعی می‌داند، اما می‌گوید: «حفاظت از آن‌ها طبق قانون برعهده وزارت نیرو است.»
مجاز دانستن واگذاری اراضی ملی و ساخت و ساز در مسیل‌ها و مسیر‌های سیلابی از سوی مسئول آب منطقه‌ای بهبهان با وجود قوانین صریح که هرگونه دخل و تصرف در مسیر‌ها و مسیل آبی کشور را ممنوع می‌داند از نقاط پر سؤال این پرونده است.
خواجه‌پور در بخشی از مصاحبه‌اش با رسانه می‌گوید: «خیلی از نقاط خوزستان سیلابی است و در آن‌ها ساخت و ساز شده است!»
نکته‌ای که خواجه‌پور به آن اشاره می‌کند همان مسأله‌ای است که باعث خسار‌ت‌بار شدن سیل خوزستان در سال ۹۸ شد.
سیل اتفاقی طبیعی است و کسی نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد، اما شدت و حدت آن دقیقاً بستگی به دخالت انسان در طبیعت دارد. خسارت بالای سیل خوزستان و لرستان بیش از هرچیزی ماحصل تخریب محیط‌زیست و کور کردن مسیر طبیعی سیلاب بود. دشت بهبهان مثل دشت خوزستان از مرغوب‌ترین زمین‌های کشاورزی است که با سیلاب تغذیه می‌شود. خوزستان بدون سیلاب معنا و مفهوم خود را از دست می‌دهد و می‌میرد. دشت خوزستان در طول هزاران سال با سیلاب جان گرفته است. همین سیلاب هم آن را به یکی از مرغوب‌ترین زمین‌های کشاورزی کشور تبدیل کرده است. نکته‌ای که حتماً آب منطقه‌ای که تأمین کننده آب کشاورزی خوزستان است می‌داند.
دشت خوزستان در حال حاضر یکی از کانون‌های بحرانی تولید ریزگرد است. با ساخته شدن سد‌ها ورودی آب به دشت خوزستان مسدود شد. دشت‌های بی‌آب، خشک شدند. دشت‌های خشک جولانگاه ساخت و ساز شد. سیل سال ۹۸ را انتقام طبیعت از ساخت و ساز‌های غیر اصولی و کور کردن مسیر و مسیل سیلاب‌ها می‌دانند. هزاران هکتار زمین کشاورزی زیر آب رفت. نخلستان‌ها زیر سیلاب ماندند و از بین رفتند. هنوز بخشی از خسارت سیل سال ۹۸ به کشاورزان پرداخت نشده است. خانه‌های بسیار غرق شد و خسارت شدید به جامعه ساکن در خوزستان وارد شد. آن سیلاب دقیقاً از نهرخواری و مسیل خواری جان گرفت. خسارت عظیم سیل خوزستان، اما راه را بر نهرخواری و مسیل خواری نبست.
به‌گفته محمد داس مه، پرونده نهرخواری ۲۶ هزار متری بهبهان، تنها پرونده زمین خواری در بهبهان نیست.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری ایران آنلاین، تاریخ انتشار: ۲۹ آذر ۱۴۰۰، کد خبر:۷۶۴۱۵۸، www.ion.ir
برگزیده ها