گویا مسئولین استانی حاضر نیستند دایره ی دید خود را از محدوده ی ایلام و مهران گسترش داده و نظری به موقعیت شهرستان دهلران داشته باشند . این مدیران بدون توجه به ظرفیتهای محیطی و طبیعی ایلام و مهران و علیرغم تجارب سالهای قبل ، امسال بصورت آشکارا دهلران را از نقشه ی مراسم اربعین حذف کرده اند و این در شرایطی است که با توجه به توپوگرافی هموار دهلران و مسیر مناسب مهران ، دهلران،اندیمشک که فاقد هرگونه گردنه و نقطه ی صعب البور است این مسیر می تواند نقش عمده ای در جابجایی زائرین داشته باشد . گذشته از این میتوان به گذرگاه مرزی چیلات اشاره کرد که در صورت گشایش آن با توجه به فاصله 12کیلومتری تا شهر علیغربی عراق و مسافت کوتاهتر آن تا کربلا و نجف می تواند از طریق مسیر دهلران،اندیمشک بخش عمده ای از زائرین را جابجا نماید .( در نقشه ی زیر به موقعیت شهرستان دهلران نسبت به شبکه بزرگراهی تهران- جنوب و فاصله ی دهلران تا علیغربی و کربلا و نجف دقت نمایید .)

اما متاسفانه ذهن محدود و بسته ی مدیران استانی این مسیر را نمی بیند و همه ی مسیرها از دید آنها باید ازایلام و یا ملکشاهی به مهران ختم شود . در این میان سرنوشت زائرین وتلف شدن وقت و آسیبهای جانی و مالی آنها در مسیرایلام - مهران و یا مسیر صعب البور و مالرو مهران – ملکشاهی- ایلام برای مدیران محترم هیچ اهمیتی ندارد . اگر غیر از این بود جان مردم را فدای منافع شخصی و محلی خود نمی کردند . به عنوان یک شهروند دهلرانی از درک چرایی و چگونگی این برنامه ریزی عاجز هستم . مسئولین استانی با کدام برهان و دلیل ترجیح می دهند که مسافران و زائرین از مسیر مهران – ملکشاهی- ایلام تردد کنند اما حاضر به راهنمایی آنها به مسیر مهران – دهلران – اندیمشک نیستند؟ آیا مسیر ارتباطی صعب البور مهران-ملکشاهی – ایلام از مسیر هموار و ایمن مهران- دهلران – اندیمشک ، کیفیت و شرایط بهتر یا زمان کمتری دارد؟ جواب روشن است ، هر یک از مدیران استانی بدنبال آن است که ازاین نمد برای شهر خود کلاهی بمالد و سر شهرستان دهلران بی کلاه باقی مانده است .

چرا که شهرستان دهلران هیچ جایگاهی در مدیریت کلان استان ندارد به همین دلیل علیرغم موقعیت ممتاز ارتباطی در جنوب استان و با داشتن 240کیلومتر مرز مشترک امن با کشور عراق و علیرغم درخواستهای مکرر طرف عراقی برای گشایش گذرگاه مرزی چیلات و آماده سازی زیرساختهای این گذرگاه به همت و تلاش مهندس سبزی فرماندار وقت ، که بدون کوچکترین کمک و مساعدت مرکز استان وتنها با کمک مالی چند نفر از زعمای شهر و پیمانکاران محلی و در واقع با دستان خالی انجام شده است اما باز هم شاهد نادیده گرفتن دهلران در برنامه ریزهای مدیران مرکز استان هستیم وعلیرغم این تمهیدات هیچ گونه برنامه ای برای گشایش مرز چیلات وجود ندارد . البته نادیده گرفتن دهلران و تبعیض ها نسبت به آن تنها به این موضوع محدود نیست و سابقه ای دیرینه دارد . ظاهرا باید امیدوار باشیم که تکرار مشکلات سالهای قبل ، چشم مسئولین کشوری را بر این تبعیض و بی عدالتی بگشاید و با دخالت مسئولین کشوری هم مشکلات زائرین کمتر شود و هم گامی در راستای ارتقای جایگاه شهرستان دهلران و احقاق حق مردم مظلوم و مرزدار دهلران برداشته شود .

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت خبری تحلیلی ویرا، تاریخ انتشار: سه شنبه 18 آبان 1395، کدخبر: 3963، www.weera.ir