شعار سال:  در اجلاس اخیر سران کشور‌های گروه بیست، تصویب شده که یک مسیر ترانزیتی به ارزش سیصد میلیارد یورو از هند به اروپا کشیده شود. ناگفته پیداست که ایران هیچ جایگاهی در این پروژه ترانزیتی ندارد و جالب اینکه پنج کشور عضو بریکس (هند، روسیه، برزیل، چین و آفریقای جنوبی) هم مهر تأیید خود را پای این پروژهٔ ضد ایرانی زده‌اند و ما دلخوش کرده‌ایم که به‌زودی عضو این اتحادیه می‌شویم؛ و از آنسو افتخار می‌کنیم که پنجاه کشور جهان با ما دشمن هستند.

ما به یک سیاهچالهٔ ژئوپلیتیک تبدیل شده ایم. ایران به طور طبیعی می‌توانست چهارراه جهانی باشد و شرق آسیا را به اروپا وصل کند. ایران می‌توانست بهترین کشور منطقه برای مسیر‌های ترانزیتی بین‌المللی نفت و گاز باشد. ما می‌توانستیم بهترین مسیر تجاری بین شرق و غرب و بین شمال و جنوب جهان باشیم. می‌توانستیم سالیانه صد‌ها میلیارد دلار از همین طریق کسب درآمد کنیم و کشورمان را از حیث اقتصادی شکوفا کنیم. اما این اتفاق رخ نداد، چون در عوالم دیگری سیر می‌کنیم و اهداف دیگری داریم که با شکوفایی ایران در تضاد است. نتیجه اینکه همسایگان ایران به سرعت مشغول اجرای انواع مسیر‌های ریلی و جاده‌ای شده‌اند که ایران را دور می‌زند.

ایران آسان‌ترین مسیر برای وصل کردن ترکیه به افغانستان و پاکستان و چین است، اما ترکیه ترجیح داده با احداث کریدور لاجورد، از طریق آسیای میانه به این مقاصد برسد. یا نگاه کنید به کریدور زنگزور ترکیه که آشکارا ایران را نادیده گرفته است. چینی‌ها هم پروژهٔ عظیم «کمربند، راه» خود را بدون در نظر گرفتن ایران دارند پیش می‌برند. چابهار با آن مزیت‌های بالقوه‌اش جای خود را به بندر گوادر پاکستان داده است. چینی‌ها صد‌ها میلیارد دلار در کشور‌های همسایه ما سرمایه‌گذاری کرده‌اند. آن‌وقت مای بیچاره حتی نتوانستیم خط لوله گاز خودمان به پاکستان و هند را عملیاتی کنیم. ما لوله کشی کردیم تا لب مرز پاکستان، اما آن‌ها کل پروژه را رها کردند و نتیجه‌اش بیست و هشت میلیارد دلار ضرر برای ما بود. چرا؟ چون هند و پاکستان ترجیح دادند گازشان را از ترکمنستان بگیرند و پروژهٔ تاپی را عملیاتی کنند.

به تنگهٔ هرمز نگاه کنید که زمانی مهم‌ترین تنگه ژئواستراتژیک دنیا بود، اما آن قدر کشور‌های عربی خلیج فارس را ترساندیم که آن‌ها حالا بیشتر نفتشان را از طریق لوله و از مسیر‌های امن دیگری منتقل می‌کنند به طوری که حالا حتی بسته شدن تنگهٔ هرمز هم تاثیر چندانی در تجارت نفتی آن‌ها نمی‌گذارد.

بله، این سیاهچاله ژئوپلیتیک ایرانی ثمرهٔ سال‌ها سیاست‌های نادرست داخلی و خارجی ماست.

این چهار عکس عجیب در کنار هم کریدور‌های ترانزیتی دنیا پیرامون ایران را به زیبایی به تصویر کشیده است - این حد از رقابت در این منطقه شگفت انگیز است

چهار کریدور جدید تعریف و ده‌ها میلیارد دلار سرمایه‌گذاری شده است و حداکثر تا دو سال آینده به بهره برداری می‌رسند.

کریدور چین به اروپا از طریق خزر در شمال ایران (عکس شماره ۱)

کریدور هند به اروپا در جنوب ایران (عکس شماره ۲)

کریدور آسیا به اروپا از طرق فاو عراق به ترکیه در غرب ایران (عکس شماره ۳)

کریدور بندر گوار پاکستان به چین در شرق ایران (عکس شماره ۴)

توطئه‌ای در ارتباط با اینکه ایران در هیچیک از این کریدور‌ها حضور ندارد در کار نیست!

هیچ عقل سلیمی حاضر نیست کالایش را از سرزمینی که تحریم است عبور دهد فقط همین!

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت پرسش، تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۲، کدخبر:۴۹۶۴۷، porcesh.ir/ و مجمع فعالان اقتصادی