شعار سال: "شهردار قدرمان که عادت کرده اند با یکدست چندین هندوانه را با هم بردارند، این روزها به فرودگاه مهرآباد تهران گیر داده است. با این عنوان که فرودگاه یک مجتمع آلوده کننده است، می‌خواهد دست مقامات سازمان هواپیمایی کشوری و شرکت فرودگاه های کشور را هم در حنا بگذارد و متقاعدشان کند که قبول کنند فرودگاه مهرآباد را به جای دیگری ببرند که دیگر مهرآباد نیست! شاید هم جایی آن طرف تر از فرودگاه جدیدی که در بیابان‌های قم ساخته ایم!

البته ایشان هیچ کاری هم به این واقعیت ندارند که فرودگاه یا ایستگاه راه‌آهن تاسیساتی قابل جابجایی نیستند. ما می‌توانیم صد فرودگاه جدید بسازیم اما بردن یک فرودگاه به جای دیگر کار حضرت فیل هم نیست! در جایی هم کسی تجربه نکرده است. همین امروز بسیاری از فرودگاه‌های آمریکایی و اروپایی در فاصله کمی با شهر قرار دارند و نه کسی از آلودگی هایشان می نالد و نه از سر و صداهایشان. هرکس که در کنار یک فرودگاه زندگی می کند، متقاعد شده است که با درد سرهای اقامت در جوارفرودگاه کنار بیاید. بر همین منوال است که دولت آلمان هم هیچوقت به این فکر نیفتاده است که فرودگاه تمپل هوف را که بزرگترین فرودگاه پایتخت آلمان هم هست را از مرکز برلین بیرون ببرد و نقطه پایانی بگذارد بر یک ترمینال بین‌المللی که سال‌های سال به مردم آلمان و ساکنان شهر قدیمی اروپا خدمت رسانده است.

همین امروز در مرکز لندن بسیاری از خانه‌ها روی خطوط راه آهن و مترو بنا شده اند، خانه‌هایی که قدمتی یکصد ساله و بیشتر دارند. اگر شانس داشته باشید شبی را در پاسیونی اطراف ایستگاه ویکتوریا در لندن به صبح آورید لابد متوجه شده اید که سر و صدا و لرزش ناشی از حرکت قطارها در زیر زمین تمام پایه های این ساختمان را می لرزاند و هر مسافر تازه وارد را به وحشت می‌اندازد در حالی که ساکنان محله به این سر و صداها عادت کرده اند و با عبور قطار نه وحشت می کنند و نه از خواب ناز بیدار می شوند.

البته مشکل تراکم فروشی ما منحصر به خودمان و شهرداری مبتکر خودمان است که می خواهد آسمان های شهر را هم به بساز و بفروش‌ها واگذارکند و بودجه دائما در حال گسترش شهر را متعادل نگه دارد. همین آسمان فروشی است که موجب می شود مرتبا برعرض و طول شهر افزوه شود و فضا برای همه مجتمع های خدماتی شهر تنگ تر شود. فرودگاه مهرآباد که قدمتی یکصد ساله دارد به جای خود، اما سیاست‌های تراکم فروشی شهرداری تهران موجب شده است که حتی ترمینال‌های اتوبوسرانی بین شهری که جملگی در دهه‌های اخیر به وجود آمده‌اند در برابر پیشرفت ساختمان سازی کوتاه بیایند و نفسشان بگیرد. به همین خاطر هم هست که هنوز بتن ساختمان این ترمینال‌ها خشک نشده، شهرداری به اندیشه تغییر مکان آنها می افتد.

با همین استدلال است که باید بپرسیم فرودگاه مهرآباد را چه کسی به وسط شهر آورده است؟ مگر نه ایکه این فرودگاه را در بیرون شهر ساخته بودیم و باندهایش تا بیابان‌های کرج هم پیش می‌رفت؟ این همه ساختمان مسکونی در اطراف فرودگاه مهرآباد را نه سازمان هواپیمایی بوجود آورده و نه کسی هنگام صدور پروانه ساختمان نظر این سازمان یا شرکت فرودگاه‌ها و یا حتی نظر مدیریت فرودگاه مهرآباد را پرسیده است! ماشین پروانه فروشی شهرداری در همه این سه دهه شبانه روزی کارکرده و در نتیجه ما صدها هزار شهروند را در کنار بزرگترین و فعال‌ترین فرودگاه کشورمان سکونت داده ایم که امروز هم از سر و صدای فرودگاه می نالند و هم به شهرداری فشار می آورند که فکری برای سر و صدای این فرودگاه بکند.

بنابراین بهتر است به جای اینکه به فکر متوقف کردن این قدیمی‌ترین و کامل‌ترین فرودگاه کشورمان باشیم، فکری به توسعه شهرهای خودمان بکنیم. تا کی می‌خواهیم مرتب بر جمعیت شهرها اضافه کنیم و در تامین خدمات مورد نیاز اهالی کم بیاوریم؟ اگر امروز موفق به بیرون بردن فرودگاه مهرآباد از داخل شهر بشویم، فردا با فرودگاه امام که به سرعت به داخل شهر کشیده می‌شود چه کارخواهیم کرد؟ فرودگاه مهرآباد همه فضاهای مورد نیاز برای جوابگویی به نیازهای این فرودگاه را در اختیار دارد و این امکانات سال‌های سال نیز تکافوی نیازها را خواهد کرد، البته به شرطی که ما پیشروی ساختمان سازی را به سمت محوطه فرودگاه متوقف کنیم و سکونت‌گاه‌هایی را که در ادامه باند این فرودگاه بوجود آوردهایم به تدریج به مناطق دیگری از شهر منتقل کنیم."

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وسایت سازمان هواپیمایی کشوری، تاریخ انتشار 16 فروردین 95، کد مطلب: 36800:www.cao.ir