پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران گزارش مشارکت زنان در عرصه‌های مدیریتی و تصمیم‌گیری در ایران را منتشر کرد. در این گزارش آمده است که علاوه بر پرداختن به این مهم (مشارکت زنان در عرصه‌های مدیریتی) در قانون اساسی، اسناد بالادستی و سیاست‌های کلی نظام، رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز به کرات بر اهمیت حضور زنان در جامعه و مسئولیت‌های اجتماعی و نقش‌آفرینی این قشر مهم از جامعه تأکید فرموده‌اند. در دیدار اخیرمعظم­له با اقشار مختلف بانوان در دی ماه ۱۴۰۲، ایشان در این خصوص فرمودند: «حضور زنان در مشاغل مختلف مدیریتی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هیچ محدودیتی ندارد و ملاک، شایسته‌سالاری است. در جایی مانند وزارت یا نمایندگی مجلس اگر بانوی مجرّب و کارآمد بهتر و شایسته‌تری وجود دارد، از نظر اسلام هیچ محدودیتی برای تصدّی او وجود ندارد».

حدود ۳۵ سال قبل تصمیم گرفته شد که کشور بدلیل الایندگی پائین گاز طبیعی، انتقال ساده‌تر با خط لوله، ذخایر بالای گازی و دلایلی از این دست، گاز پایه گردد. گاز پایه کردن کشور در یک اقتصاد دولتی، مسلما بر اساس تحلیل‌های چندگانه فنی، اقتصادی- اجتماعی، زیست محیطی، سیاسی و ... صورت پذیرفته و بر این قاعده هم نمی‌توان اقدام به برهم زدن بازی با به رخ کشیدن یارانه‌های پیدا و پنهان ارایه شده به مردم نمود. نوعی منتگذاری شنیع و مزخرف، که مبنای فکری برخی از مدیران مغز خراب را تشکیل داده است. اگر قرار باشد که کالا و خدمات با قیمت واقعی به مردم رسانیده شود، اولین قدم خفت کردن همین مدیرنما‌ها با سنجش میزان بهره وری کاری شان و میزان دریافتی‌های جماعت پرمدعا است. واقعا تخصص و خدمات خیلی از این افراد، به پرداخت حداقل حق پایه وزارت کار می‌ارزد؟ (محض اطلاع، شرکت ملی گاز، یکی از بالاترین حقوق‌ها را دارد). دومین گام در روند واقعی کردن قیمت ها، واقعی کردن هزینه تولید بر مبنای تولید بهره ور است، نه تولید به هر شیوه ممکن (نظیر شرایط فعلی). این داستان تقابلی را می‌توان به راحتی و با منطق سرکوب مدیران دولتی و به میان کشیدن پای حاکمیت و وظیفه مندی آن در تعادل بخشی بین درآمد سرانه با هزینه‌ها ادامه داد که شاید پسندیده هم نباشد. اما نقطه تفاهم کجاست؟ گاز طبیعی در مصرف خانگی خورده نمی‌شود و محل مصرف عمده آن در پخت و پز، گرمایش وابسته به بخاری و پکیج و شوفاژ است. آیا معقول نیست که بجای بازی الاکلنگی، منتگذاری و جریمه محوری، اقدام به ارتقا بهره وری مبتنی بر تشدید وضعیت استاندارد‌های اجباری و حمایت مالی از شهروندان برای اجرای این استاندارد‌ها کنیم. مقاله زیر هرچند اقدام به استخراج قیمت گاز طبیعی نموده است، اما از دیدگاه ما نمی‌تواند فاقد جهت دهی‌های پشت پرده برخی از اقایون باشد. سربسته عرض شد جناب شرکت ملی گاز.

کارشناسان و فعالان صنعت خودرو چالش‌های این صنعت را بیشتر نتیجه سیاست‌های دستوری و نفوذ و حضور دولت می‌دانند، این در حالی است که مرکز پژوهش‌های مجلس از زاویه دیگری به این مساله پرداخته و عدم رعایت مقیاس اقتصادی تولید و همگام نبودن آن با هزینه‌های تحقیق و توسعه را دیگر عامل آسیب‌زا معرفی کرده است.

نمایشگاه‌دار‌ها ترجیح می‌دهند خودروی خارجی لوکس بفروشند و نه خودروی خارجی خانواده. ممنوعیت واردات و قوانین متغیر، نوسانات نرخ ارز و نوسانات تصمیم‌گیری، همه دست به دست هم داده و برای خودرو حباب قیمتی به وجود آورده است. هر چه این خودرو خاص‌تر و لوکس‌تر باشد، یا به قول نمایشگاه‌داری هر چه خودرو خارجی‌تر باشد، حباب قیمتی‌اش هم بزرگ‌تر است؛ بنابراین سود بیشتری نصیب دست‌اندرکاران فرایند واردات (از ثبت سفارش تا ترخیص و حمل و نمایشگاه و فروش) می‌شود؛ بنابراین روشن است که نمایشگاه‌دار ترجیح می‌دهد مثلا بجای یک دستگاه تویوتا کرولا با حباب قیمتی ۱/۵ میلیارد تومان، یک تویوتا لندکروز بفروشد با حباب قیمتی ۸ میلیارد تومان! نکته تاسف بار دیگر داستان که خبرنگار محترم انصاف نیوز بدان توجه نکرده، این است که برخی از نمایشگاه‌ها وظبفه پولشویی و تطهیر پول‌های کثیف (قاچاق اشیای عتیقه، مواد مخدر با تاکید بر شیشه و.)، را عهده دار بوده و نمایشگاه پوششی قانونی برای ورود موفق این پول به اقتصاد است. موضوعی که مسلما نهاد‌های امنیتی کشور خوب می‌دانند از کدام گوشه اش صحبت می‌کنیم. بعنوان نمونه، فروش صوری خودرو‌های خاص یا خودرو‌های سنگین تحت مالکیت فرد طلبکار (بله فروش ظاهری خودروی سنگین فرد طلبکار به فرد بدهکار بشکل قولنامه‌ای یا انتقال سند و بعد وکالت دادن بجای رد و بدل شدن خودرو)، با قیمت نجومی و بیش اظهار شده، جابجایی پول و پاره کردن قولنامه دست خریدار و یا اگر سند رده شده باشد، وکالت دادن خریدار به فروشنده برای دخل و تصرف در عین و منفعت مال. به همین سادگی و راحتی.

حضور بلاگر‌ها یا به زبان خودمانی‌تر شاخ‌های اینستاگرامی در فضای تئاتر این روز‌ها در قالب نمایشنامه‌خوانی «آدم‌خوارها» داد خیلی‌ها را درآورده و از مخاطبان جدی این هنر گرفته تا بازیگران معروف را به واکنش در رابطه با این مساله واداشته است. حضور شاخ‌های مجازی و اثرپذیری فضای هنر‌های نمایشی از اینفلوئنسر‌ها در یکی، دوسال اخیر شدت بیشتری گرفته است.

به‌تازگی برخی از کاربران فضای مجازی مدعی شده‌اند عرضه ربع‌ سکه توسط بانک مرکزی با نرخ دلار ۹۵ هزار تومانی صورت می‌گیرد؛ اما این ادعا و محاسبات انجام شده در این زمینه واقعیت دارد؟در همین رابطه «سیامک قاسمی» کارشناس اقتصادی و فعال حوزه بازارهای مالی، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «خیلی جالبه، بانک مرکزی شمش طلا را به قیمت دلار بازار آزاد از مردم می‌خرد و سکه طلا را ضرب کرده و به قیمت ۹۳ هزار تومانی به مردم می‌فروشد و تازه مالیات هم روی آن می‌گیرند. حالا خوبه قیمت دلار بازار آزاد را قبول ندارند و دنبال دلارزدایی هستند.» بررسی ها نشان می دهند که به طور معمول در مواقعی که قیمت یک کالا یا دارایی در بازار از ارزش واقعی آن پیشی بگیرد؛ سرمایه‌گذاران از شکل‌گیری حباب قیمتی و لزوم احتیاط بیشتر در معاملات صحبت می‌کنند. به طور مثال در حال حاضر حدود ۵.۵ میلیون تومان از قیمت ربع‌سکه یا به عبارتی ۴۲ درصد آن به حباب مربوط می‌شود؛ یعنی از ارزش واقعی مقدار طلای آن، گران‌تر معامله می‌شود.

تب سرمایه‌گذاری در صنعت داروهای لاغری بالا رفته است. پیش‌بینی می‌شود تا سال۲۰۳۰ میزان فروش سالانه داروهای کاهش وزن به ۸۰میلیارد دلار بالغ خواهد شد و دو شرکت اصلی در این زمینه ۹۰درصد بازار را در اختیار بگیرند. اشتهای سرمایه‌گذاران برای خرید سهام این دو شرکت در ماه‌های اخیر بسیار بالا بوده است. در ایران هم بخش زیادی از این داروها، بعنوان قاچاق محسوب شده و در کنار ان، بازار محصولات تقلبی و تبلیغات دروغین و اقنایی ، داغ داغ است. شرایط در حال گذار کشور و گرایشات بالا به مد و مصرف گرایی در کشور نیز، به این بازار ، دامن زده است.

احمد اصانلو، رئیس سازمان تعزیرات حکومتی بیان داشت که برای ۸ مدرسه غیر انتفاعی که شهریه هنگفت می‌گرفتند پرونده تشکیل شده است. این در حالی است که آموزش و پرورش برای برخورد با مدارس غیر انتفاعی که شهریه هنگفت می‌گیرند همکاری نمی‌کند. در برخورد با مدارسی که شهریه مازاد می‌گیرند اراده جدی داریم و نظر آموزش و پرورش را قبول نداریم و.. لازم به توضیح است که پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، در چند ماه گذشته در این خصوص هشدار‌های لازم را به وزارت آموزش و پرورش و شخص دکتر محمودزاده، داده بودند (مراتب به روابط عمومی وزارتخانه هم اعلام شفاهی گردید)، اما گویا دوستان جدی نگرفتند. از این تاریخ به بعد بشکلی مشفقانه به مدیران وزارتخانه با تاکید بر شخص دکتر محمودزاده هشدار می‌دهیم که در صورت کم توجهی به برخورد، اتهام قصور، تقصیر، ترک فعل و اهمال توسط نهاد‌های نظارتی و یا شکایت اشخاص حقیقی ذی نفع در دیوان، دنباله گیری می‌شود. بهتر است با کاهش تعارض منافع در این حوزه، باعث افزایش نگاه مشارکتی و کاستن از نارضایتی‌های عمومی شویم. فقط بررسی کنید ببینید صاحبان اکثر مدارس غیر انتفاعی، چه حاشیه سود میلیاردی در سال دارند. موضوعی که دیگر حتی قابل انکار هم نیست.

خیرالله خادمی بیان داشته است که در سفر اخیر هیات روسی به ایران موضوع انعقاد قرارداد اجرایی راه آهن رشت آستارا در کمیسیون مشترک مطرح نشد. از آنجایی که هنوز آمادگی فنی برای اجرای پروژه وجود ندارد، از این رو، موضوع در کمیسیون مشترک هم مطرح نشد و به زمان دیگری موکول شد.سوال اینجاست که منظور ایشان از وجود نداشتن آمادگی فنی چیست؟ بلاتکلیفی دو دهه‌ای پروژه ریلی رشت - آستارا، حجم زیادی از جریان سازی اقتصادی و تجاری اوراسیا در این مسیر را سرگردان کرده و حال باید منتظر بود و دید این پروژه با حضور روس ها به سرانجام می رسد؟ بزرگراه بندر فاو عراق راه بیفتد، عملا اهمیت راهبردی این خط اهن به نصف می رسد. می فهمی چی می گی جناب خادمی؟

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

باید به این سئوال مهم تأمل کرد که چرا این دوره از انتخابات در جدول میزان مشارکت تمام ادوار انتخابات مجلس،‌ در رده آخر نشست و حتی به نصاب دوره قبل هم دست نیافت؟بی هیچ پرده پوشی و انکاری باید پذیرفت که فضای ذهنی مردم در مقیاس کلان و بنیادین تغییراتی کرده است. ابعاد زندگی مردم طول و عمق و عرض متفاوتی یافته و به تعبیر جامعه شناسان،‌ "زیست جهان" متحولی برای مردم ظاهر شده است. اینکه این سبک زندگی چنانچه مردم تصور و احساس کنند که میان آنها و حاکمیت،‌ اشتراکات قابل اتکایی نیست طبعا به بازی های برد-برد یا به پذیرش متقابل یکدیگر روی خوش نشان نمی دهند. شاید در ریشه یابی میزان مشارکت مردم در انتخابات اخیر،‌ توجه به این عامل هم بتواند بخشی از ماجرا را روشن کند. نوین از کجا آمد و چگونه به درون خانه و ذهن ایرانیان خزید موضوعی فرعی است. نفس دگرگونی در زیست جهان ایرانی غیرقابل انکار است.

افشین دادرس، مدیرعامل اتحادیه مرکزی دام سبک کشور مدعی است که آقایان می‌گویند امروز ۹۰۰ هزار تن تولید داریم. ولی ما این میزان تولید را نمی‌بینیم. با مصرف کننده که صحبت می‌کنیم می‌گوید مصرف گوشت در سبد ماهانه اش کاهش یافته است. مغازه دار هم می‌گوید ۶۰ درصد افت فروش داشته است. آمار کشتارگاه‌ها نیز ۹۰۰ هزار تن را نشان نمی‌دهد. اگر واقعا ۹۰۰ هزار تن تولید داشته باشیم نباید قیمت گوشت ۶۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان باشد. نمودار عرضه و تقاضا قیمت را مشخص می‌کند. اگر عرضه نسبت به تقاضا بالاتر باشد قیمت‌ها پایین می‌آید. عرضه و تقاضا فعلا همپوشانی دارد و در حال حاضر تولید پاسخگوی نیاز موجود بازار است. ولی از سال آینده در صورتی که حمایتی از تولید صورت نگیرد، احتمال کمبود در پاییز و زمستان افزایش قیمت‌ها وجود دارد.

مقایسه آمار‌های صادرات و واردات گمرک ایران و برخی شرکای تجاری از یک حفره آماری قابل توجه پرده برمی‌دارد. بررسی ارقام اعلامی گمرک ایران و چین در سال۲۰۲۳ میلادی، حداقل ۱۴میلیارد دلار اختلاف را نشان می‌دهد. گمرک چین، میزان صادرات ایران به این کشور در سال ۲۰۲۳ میلادی را ۴ میلیارد و ۵۸۰ میلیون دلار و میزان واردات ایران را ۱۰ میلیارد و ۷۵ میلیون دلار گزارش کرده است. این در حالی است که بر اساس آمار‌های ۹ ماهه نخست امسال، ایران ۱۰.۳ میلیارد دلار به چین کالا صادر کرده و از این کشور ۱۳.۷ میلیارد دلار واردات داشته است.

بر اساس برخی آمار، سالانه ۷۵ تا ۸۰ میلیون تن علوفه و خوراک دام در کشور مصرف شده و از این مقدار حدود ۲۲ میلیون تن، معادل حدود ۳۰ درصد، در داخل کشور تولید گردیده و با اجرای طرح جهش تولید در تابستان‌ها حدود ۱.۵ تا ۲ تن بر تولید محصولات علوفه‌ای در هکتار اضافه شده است. وزارت جهاد کشاورزی به دنبال خودکفایی ۵۰ درصدی نهاده‌های دامی در افق ۱۴۰۴ از طریق اعطای تسهیلات گوناگون به تولیدکنندگان سویا، جو و ذرت در قالب دو طرح الگوی کشت و جهش تولید در دیمزار‌ها است. عمده محصولات علوفه‌ای تولیدی در کشور شامل یونجه، شبدر و علوفه‌های سیلویی مثل ذرت علوفه‌ای بوده و محصولات دیگر شامل ارزن علوفه ای، سورگون علوفه‌ای و ارقام توسعه یافته چغندر علوفه‌ای در حال توسعه کشت است. حال خبر می‌رسد که در استان خوزستان تمرکز حاصی بر استفاده از سرشاحه‌های نیشکر بعنوان علوفه دامی صورت پذیرفته است.

تحریم‌ها در دنیای جدید از ابزارهای اصلی سیاست خارجی هستند. در سال‌های اخیر علاوه بر شدت گرفتن استفاده از تحریم، بر پیچیدگی آنها هم افزوده شده است. در گذشته، ممکن بود تحریم‌ها تنها نوع خاصی از فعالیت یا صنعت مشخصی از یک کشور را هدف قرار دهند؛ اما امروزه تحریم‌های ثانویه، چندلایه و بعضا غیرشفاف می‌توانند گستره‌ای از اقدامات، از مسدود کردن دارایی‌ها، محدودیت‌های تجاری و هدف قرار دادن بخش‌های کلیدی تا محدود کردن فعالیت‌های بانکی و افراد و کسب‌وکارهای بانفوذ را در بر بگیرند، به گونه‌ای که دیگر نمی‌توان تفکیک شفافی بین فعالیت‌های مشمول تحریم و فعالیت‌های خارج از تحریم قائل شد و تحریم به درجات مختلف می‌تواند فعالیت‌ها و صنایع مختلف را مورد اصابت قرار دهد.

وحدت جریان اصولگرایی با مسیری که طی می‌کنند، افسانه‌ای بیش نیست (هرچند که همین نقیصه به گونه‌ای دیگر در جریان اصلاح طلب هم مشاهده شده و خواهد شد). اصول گرا‌ها با خط فرمان فعلی، زمانی به سمت وحدت گرایش پیدا می‌کنند که دو شرط وجود دشمن مشترک و مجاز بودن به ارایه نگاه و اقدام پوپولیستی، پذیرفته شده باشد. جریان اصول گرایی ایران (همانند جریان اصلاح طلب)، متاسفانه فاقد مبانی فکری و منظومه شناختی- تحولی بوده و غالب قیل و قال ها، حول تامین سلیقه و منفعت است (موضوعی که پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، بار‌ها درخصوص آن هشدار داده و حساسیت حاکمیت را به مخاطرات پنج گروه سنت گرایان و متعصبین، منفعت طلب‌ها و غارت گر‌ها، منافقین و چند چهره‌های ریاکار، نفوذی‌ها و معاندین داخلی و خارجی، جلب کرده است). وقتی یک دستی در نظام مدیریتی و سیاسی مطرح می‌شود و سایه دشمن مشترک کاهش سافته و پای تحول و اثبات تغییر توسعه‌ای پیش کشیده می‌شود، عجوج و مجوج اصولگرایی را می‌توان به راحتی مشاهده کرد. حضور حداقل چهار لیست اصولگرایی برای انتخابات تهران؟ دوستی بین منتقدین آنهم بدون ایجاد زبان مشترک و تنها برای فراهم سازی فرصت حضور، محفل گرایی سلیقه محور کوتوله پرور برای تامین منافع و گور بابای منافع ملی (به اعضای برخی از لیست‌ها نگاه کنید. گویا بشکل شانسی از لوپ لوپ درامده اند. ما از برند لوپ لوپ برای این مقایسه، عذرخواهی می‌کنیم)، خجالت بکشید از سن تان. بعضی از شما‌ها واقعا باعث وهن دین، انقلاب و جمهوریت کشور هستند. اف بر حیات بی خیر و زنده بودن تان.‌ای کاش در دوره جنگ تیر غیبی به برخی از شما اثبات می‌کرد و حداقل از بار بی تعهدی هایتان می‌کاست و فشار کمتری به جامعه وارد می‌کرد و یک اجر معنوی و اخروی هم نصیب شما می‌شد.

فهم ملی بودن یک مسئله و اولویت آن در بین سایر مسائل، خرده هوشی می‌خواهد که متاسفانه در بخشی از مدیران وزارت بهداشت و درمان یافت نمی‌شود. این گروه اسما دکتر هستند و شما نیز لازم نیست به القاب توجه کنید یا سهمیه‌ای بودند و یا‌ ای کیو بالایی داشته و قدرت درک تخصصی دارند نه توان مدیریتی و حل مسئله. قصد توهین وجود ندارد، اما وقتی می‌بینیم که در خصوص چالش بی دندانی ایرانیان، بعضی از مدیران مثل بز نشسته و بر و بر نگاه می‌کنند و کاری جلو نمی‌برند، اولین وظیفه خودمان را تاختن قانونی به آن‌ها می‌بینیم. طبق آمار‌های موجود، هر ایرانی حداقل ۶ دندان پوسیده دارد؛ بالای ۸۰ درصد افراد ۵ تا ۶ ساله به طور متوسط ۵ دندان شیری پوسیده، یا کشیده‌شده یا پرشده دارند، افراد ۳۰ تا ۴۰ ساله که در سن فعالیت اجتماعی هستند، ۱۲ تا ۱۳ دندانِ ازدست‌رفته دارند. در گروه سنی بالای ۶۵ سال نیز بیش از ۵۵ درصد افراد دیگر هیچ دندانی برایشان باقی نمانده است. استان کردستان در هر دو رده سنی کودکان ۶ و ۱۲ سال دارای بیشترین تعداد در شاخص میانگین دندان‌های پوسیده، ازدسترفته و پرشده است. در این میان استان تهران در رده سنی کودکان ۶ سال و استان هرمزگان در رده سنی کودکان ۱۲سال، دارای کمترین تعداد در شاخصِ یادشده هستند.

سعید محمد فعال سیاسی اصولگرا گفت: آقای قالیباف و خانواده ایشان رفتار‌هایی خارج از چارچوب‌های آرمانی انقلاب از خود نشان داده‌اند و این برای مردم سؤال بر انگیز است چرا که اگر هر فردی حتی یکی از مشکلات ایشان را داشت صد باره حذف یا برکنار می‌شد.چرا ایشان هیچ وقت در باره ابهامات موجود در خصوص تخلفات در هلدینگ یاس، موضوع توقف بحث تحقیق و تفحص از شهرداری تهران قبل از انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ توسط مجلس دهم، موضوع تک رای خانم الهه راستگو به ایشان جهت تصدی پست شهرداری تهران، موضوع تراول‌های واگذارشده به اشخاص، موضوع فرزندانش و ده‌ها موضوع دیگر هیچ گاه باز خواست نشده و پاسخگو هم نبوده است.

خرم، وزیر راه دولت اصلاحات گفت: در دولت هفتم و هشتم، در زمان آقای خاتمی، و در سال ۸۳، تولید مسکن به ۸۳۰ هزار واحد در سال رسید. اکنون این رقم، حداکثر ۱۲۰ تا ۱۳۰ هزار واحد در سال است. در حالی که نیاز کشور ما، در حدود ساخت یک میلیون مسکن در سال، در دو بخش «تجدید بنا و نوسازی خانه‌های کلنگی و بافت فرسوده» و همچنین «بخش توسعه» است. بر اساس این توضیحات، کشور در دو دولت روحانی( حضور افرادی امثال آخوندی بعنوان وزیر) و رئیسی ، با بحران تجمعی مسکن روبرو شده است.

فعالیت استارتاپی در ایران حجم اقتصادی اندکی دارد، اما تلاش زیادی می‌طلبد، در این شرایط آیا اصولا اقدامی به صرفه است و توجیه اقتصادی دارد؟ مهاجرت استارت آپ‌ها و استارتاپی‌ها نشانه چیست؟ چرا موانع کسب و کار در ایران بدلیل حاکمیت نگاه بخشی و نگاه بالا و پائین مدیریتی (خود خدا پنداری مدیریت دولتی و حاکمیت مطلق و احمقانه اراده سازمان‌های دولتی) و کم توجهی به نگاه حکمرانی، تبدیل به نابودگر اقتصاد و توسعه ملی شده و کسی هم واکنش نشان نمی‌دهد؟ چه کسی پاسخگو به تصمیمات عموما سخیف دولتی متاثر کننده اقتصاد و بخشنامه‌های یک شبه برهم زننده نظم اقتصادی با هر توجیهی که باشد، است؟ نتیجه همه این رویداد‌ها و روایت ها، رسیدن به یک پرسش کلیدی برای آینده ایران اسلامی است، یا فعالیت استارتاپی در ایران صرفه اقتصادی دارد؟