شعار سال: روزنامه «سیاست روز» با این مقدمه نوشت: نمی‌خواهیم داد بزنیم و قیل و قال کنیم، نمی‌خواهیم در شرایط فعلی که مردم از مکدر شدن‌های مسئولان در قبال معیشتشان عاصی شده‌اند نمک روی زخمشان بپاشیم فقط آرام می‌نویسیم: «ما ز یاران چشم یاری داشتیم.» به قول یک منتقدی، خسته شدیم آنقدر که نوشتیم و دلمان نیامد با وجود رسانه‌های معاند در سیاه جلوه دادن نیروهای نظام خودمان هم نقد کنیم اما این نقد نکردن‌ها و ننوشتن‌ها را به معنی «نفهمیدنمان» نگذارید. می‌فهمیم اما نمی‌نویسیم شاید درست شود، شاید اصلاح شود، شاید خاطر یک روستایی که هنوز خبر را نشنیده آسوده بماند و نداند که افرادی را که به آنها اعتماد صد درصدی دارد و چطور در تریبون‌ها شعار می‌دهند و وقتی در خلوت می‌روند «آن‌کار دیگر می‌کنند.»

اما دلخوری‌های ما از کجا آغاز می‌شود؟! درست از همانجا که عده‌ای سعی در تظاهر به خوب بودن و دینداری می‌کنند و در خلوت طوری دیگر می‌اندیشند. این عده می‌توانند کارمندان یک اداره، استادان دانشگاه، مردم عادی یا هر فرد دیگری که سمت دارد یا ندارد را شامل شود اما هر چه سمت بالاتری داشته باشد و ارج و قرب بیشتری داشته باشد انتظارات جامعه از او بالاتر می‌رود و امروز که خبر بستری شدن آیت‌الله شاهرودی در بیمارستانی در آلمان منتشر شده است مروری داریم بر انتظاراتی که جامعه از مسئولان و افراد موثر در سیاست دارد و متاسفانه گاهی این انتظارات خواسته یا ناخواسته یا با اصرار برخی اطرافیان این افراد نادیده انگاشته می‌شود. البته انتظار نداریم که مانند حضرت علی (ع) یا پیامبر (ص) زندگی کنید؛ فقط انتظارمان مرور نحوه برخورد با مسائل درمانی توسط بنیانگذار جمهوری اسلامی و رهبر معظم انقلاب است و ادامه مسیر توسط شما مسئولان نظام.

امام خمینی (ره) از پاریس تا جماران

لازم به یادآوری نیست که امام خمینی (ره) حتی در دوران تبعید که خارج از ایران بودند نحوه زندگی ساده را برای خود برگزیدند و در روستای فرانسه و عراق و ترکیه ساکن شدند و همسایه عامه مردم بودند. اما اگر درباره نحوه مراجعه به پزشک و پیگیری درمانی ایشان هم بخوانیم متوجه می‌شویم که امام خمینی تا آنجایی که پزشکشان برای سلامتی توصیه داشتند در مناطق خوش آب و هوا باشند به آن توصیه عمل کرده و راهی روستای جماران شدند که اتفاقا در سال‌های نخست انقلاب قیمت خانه و زمین در آنجا به شدت ارزان‌تر از درون شهر و شهرستان‌ها بود.

امام خمینی (ره) در هر دو مرحله بیماری قلبی و بیماری گوارشی خود توصیه پزشک برای پیگیری معالجه در خارج از ایران را می‌گیرند اما خودشان می‌خواهند که معالجات در داخل کشور برای ایشان ادامه پیدا کند و صلاح نمی‌بینند که در خارج از کشور ادامه درمان را دنبال کنند.

شاید اگر بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران آن زمان برای پیگیری درمان به خارج از کشور می‌رفتند هیچ‌یک از مردم دلخور و ناراحت نمی‌شدند و نمی‌گفتند چرا. مردم آنقدر امام (ره) را دوست داشتند که حتی شاید همه هزینه‌ها را تقبل می‌‌کردند اما اگر این اتفاق رخ داده بود شاید نسل بعدی انقلاب را نمی‌توانستیم پاسخگو باشیم. امام نگاه به آینده و شاید قرن‌ها بعد داشتند و درست‌ترین تصمیم را گرفتند. این نکته قابل تامل است که آن زمان علم پزشکی کشور به اندازه الان رشد نکرده نبود. امام خمینی (ره) معالجات را در داخل در بیمارستان روستای جماران ادامه دادند، صداقتشان را با مردم حفظ کردند و در دل‌ها ماندنی شدند.

رهبر معظم انقلاب و صداقت با مردم

بعد از رحلت امام خمینی (ره)، رهبر معظم انقلاب نیز همین سبک زندگی را پیشه کردند. همین چند سال قبل بود که رهبر معظم انقلاب برای یک عمل جراحی با مردم سخن گفتند و صادقانه همه چیز را گفتند و در همین بیمارستان‌های تهران که البته دولتی هم بود خود را به تیغ جراحان سپردند. این رفتار رهبر معظم انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران نباید برای دیگر مسئولان در نظام جمهوری اسلامی الگو شود؟! آیا انتظارمان از مسئولان جمهوری اسلامی ایران برای تبعیت از رهبر و بنیانگذاران جمهوری اسلامی در این مورد و موارد دیگر زیاد است؟!

سبک درمانی متفاوت

فقط آیت‌الله شاهرودی را نمی‌گوییم که البته به گفته رئیس دفترش با وجود امتناع از سفر به آلمان با اصرار اطرافیان برای درمان به این کشور رفتند. از سبک برخورد با بیماری برای آیت‌الله انواری، آیت‌الله مکارم‌شیرازی و آیت‌الله مهدوی‌کنی هم گلایه داریم. بستری‌شدن در بیمارستان‌های خصوصی با اتاق خصوصی یا سفر به خارج از کشور برای درمان چیزی نیست که مردم از مسئولانشان انتظار داشته باشند؛ آن هم زمانی که مردم توان تهیه داروهای خاص و درمان در بیمارستان‌های دولتی و خدمات گرفتن از بخش خصوصی را هم دارا نیستند.

گلایه‌ داریم، نه غرض

اگر گلایه‌ای داریم، گلایه برای بهانه دادن دست معاندان نیست، برای ارادتی است که به شما داریم و می‌خواهیم شما را در نقش پیرو رهبر معظم انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی در همه زمینه‌‌ها ببینیم. انتظارمان را بگذارید پای ارادتی که به شماها داریم نه پای فرصت یافتن و انتقام‌گیری‌های شخصی و جناحی. دلمان می‌خواهد دائما از اخلاق و عمل مسئولان کشورمان در هر سمت و جایگاه و جناح توامان تعریف کنیم و اینطور نباشد که تنها صحبت‌های زیبایتان را تیتر کرده و به رفتار عملی شما کاری نداشته باشیم که خدای نکرده با افشاگری معاندان روبه‌رو شده و اعتماد عمومی مردم به مسئولان خدشه‌دار شود.

منکر وجود انسان‌های گمنام و شریف امثال سیدجلال یحیی‌زاده هم نیستیم. او که نماینده مردم تفت و میبد بود با موتور وسپا در حوزه انتخاباتی تردد می‌کرد و در بیمارستان فیروزگر در اتاق مراقبت‌های ویژه عمومی بستری شده بود و دو ماه در آن بیمارستان بود و نه از اعزام به خارج خبری شد و نه بیمارستان خصوصی. او تنها ۵۳ سال داشت و جانباز شیمیایی هم بود. دلمان هزاران سیدجلال یحیی‌زاده می‌طلبد که به رسانه‌های معاند نشان دهیم. البته کم نیستند مسئولانی که گمنام مانده‌اند و سبک زندگی اسلامی را در هر زمینه رعایت کرده و در درمان‌هایشان هم به بیمارستان‌های عمومی می‌روند اما دلمان می‌خواهد بیشتر و بیشتر شوند و در همه سطوح باشند.

برای همه مسئولان آرزوی سلامتی داریم و امیدواریم کارشان به بیمارستان نیفتد اما اگر افتاد قبل از هر روشی ابتدا زندگی رهبری و بنیانگذار جمهوری اسلامی را مرور کنند، بعد تصمیم بگیرند.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ایسنا، تاریخ 19 دی 96، کد مطلب: 96101909953: www.isna.ir