شعار سال: محمدامین قانعی‌راد یکی از برجسته‌ترین چهره‌های جامعه‌شناسی ایران و عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور و رئیس سابق انجمن جامعه‌شناسی 24خردادماه به‌دلیل بیماری سرطان از دنیا رفت. پس از درگذشتش پیام‌ها و گفت‌و‌گو‌های بسیاری درباره او و جایگاه علمی و اخلاقی‌اش در رسانه‌های کشور منتشر شد که همگی حکایت از آن داشتند که فقدان او ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر برای جریان علمی کشور، بویژه حوزه جامعه شناسی است. چندی پیش نیز در مشهد مراسم یادبودی با حضور هادی خانیکی استاد ارتباطات و پژوهشگر و رحمت‌الله قانعی‌راد برادر این استاد فقید برگزار شد. خانیکی در این مراسم با اشاره به زندگی و مرگ محمدامین‌قانعی‌راد گفت: «هر چه درباره ایشان صحبت شود باز هم گویی حق مطلب ادا نمی‌شود. او وقتی باور کرد که مبتلا به سرطان است مرگ را باور کرد و مرگ‌اندیش شد و تا آخرین هفته زندگیش می‌نوشت و می‌خواند تا اینکه سرانجام هنگام اذان مغرب و شب عید فطر جان و رمقش گرفته شد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.» او در ادامه صحبت‌هایش قانعی‌راد را استادی دانست که هرگز خود را محصور دانشگاه نکرد تا بتواند بگوید و نقد کند. او افزود: «تجربه قانعی‌راد خودش را بعد از مرگش نشان خواهد داد. اگر چه قانعی‌راد درگذشت ولی با فکر و اندیشه‌هایش همیشه زنده خواهد ماند. در واقع به همان میزان که ما از تحمل مرگ دکتر قانعی‌راد دور می‌شویم، در عین حال به درجه علمی ایشان نزدیک می‌شویم.» خانیکی در پایان با شجاع خواندن قانعی‌راد گفت: «او شجاعانه فکر می‌کرد و حرف می‌زد. نوآور بود و خرد را محدود به قید و بند نمی‌کرد.»

سید رحمت‌الله قانعی‌راد برادر محمدامین قانعی‌راد نیز در این مراسم روایت خود از برادر جامعه‌شناسش را این‌گونه شروع کرد: «برادرم در منطقه کهریزک به دنیا آمد و به اقتضای شغل پدر شش سالی را آنجا گذراند و بعد از بازنشستگی پدر و انتقال زندگی به شهر ری دوران ابتدایی و متوسطه را در شهر ری به پایان رسانید. بعد در کنکور اعزام دانشجو به خارج از کشور شرکت و رتبه بالایی کسب کرد ولی از آنجایی که سرنوشتش چیز دیگری بود برای ادامه تحصیل به خارج نرفت و ترجیح داد در ایران ادامه تحصیل بدهد. دوره کارشناسی خود را در سال 1360 در رشته پژوهشگری علوم اجتماعی در دانشگاه تهران آغاز کرد و تا سال 1368 کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را از همان دانشگاه گرفت و در سال 1376 موفق به اخذ دکترا در رشته جامعه‌شناسی از دانشگاه تهران شد.» او در بخش دیگری از سخنان خود گفت: «خداوند متعال در مورد شهیدان راه حق می‌فرماید مپندارید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مردگانند بلکه اینها زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند. این فرمایش خداوند در مورد اهل علم و دانش هم صدق می‌کند و حتی بیشتر از شهیدان به آنها وعده داده است و این کلام می‌رساند که تولید علم و نشر آن چقدر نزد خداوند ارزشمند است. دانشمندان و اهل علم هم علم خود را برای استفاده مردم در جامعه باقی می‌گذارند که باقیات صالحات است و هم با خودشان می‌برند تا در دنیای دیگر بینا باشند و اجر آن را بگیرند. برادرم سیدمحمد امین قانعی‌راد به گفته تمام اهل علم و دانش علوم اجتماعی که در این مدت راجع به ایشان نوشتند و بیان کردند از همین افراد بود.» او ویژگی‌های علمی و اخلاقی برادر خود را این‌گونه توضیح داد: «من به‌دنبال بیان مقام علمی ایشان نیستم و آنچه گفتنی بود اهل علم بیان کردند ولی به نقل از آنها او جامعه‌شناسی منتقد، صریح‌البیان، جسور، دلسوز، متفکر، غمخوار و عارف بود و انتظار روزی را می‌کشید که عدالت اجتماعی در سراسر مملکت حکمفرما شود و همه مردم زندگی بدون دغدغه‌ای چه از لحاظ مادی و چه از لحاظ اجتماعی داشته باشند.»

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه ایران ، تاریخ انتشار ------، کدمطلب: 474420، www.iran-newspaper.com