پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۱۶۹۰۱۹
تاریخ انتشار : ۲۳ آبان ۱۳۹۷ - ۱۴:۵۲
در اواخر دولت احمدی نژاد و زمانی که احساس می شد عنان کار از دست دولت او خارج شده، خیلی ها باور داشتند که اگرچه فشارهای خارجی هست اما آنچه کشور را بیشتر تهدید می کند تصمیمات دولت و نهادهای تاثیرگذار است. حالا و با شروع مجدد تحریم ها، این پرسش بار دیگر مطرح می شود؛ تحریم هایی که همه می دانیم بر اقتصاد و زندگی روزمره مردم فشار وارد خواهند کرد.
شعار سال : در سال های اخیر همواره یک پرسش در فضای سیاسی و اجتماعی کشور مطرح بوده است؟ اینکه سهم مدیریت یا به عبارت بهتر سومدیریت داخلی در وخامت اوضاع تا چه اندازه است؟ کسی تردید نداشتند که تحریم های بین الملی فشار را بر دولت و جامعه افزایش می دهد. اما جایگاه سومدیریت کجا بود؟ در اواخر دولت احمدی نژاد و زمانی که احساس می شد عنان کار از دست دولت او خارج شده، خیلی ها باور داشتند که اگرچه فشارهای خارجی هست اما آنچه کشور را بیشتر تهدید می کند تصمیمات دولت و نهادهای تاثیرگذار است. حالا و با شروع مجدد تحریم ها، این پرسش بار دیگر مطرح می شود؛ تحریم هایی که همه می دانیم بر اقتصاد و زندگی روزمره مردم فشار وارد خواهند کرد.
 برای پاسخ به این پرسش بررسی چند مورد مشخص به ما کمک خواهد کرد، چند موردی که نشان می دهد مسئله اصلی ما نه لزوما تحریم ها که نوعی وضعیت «مات» شدگی در عرصه داخلی است. اصطلاح مات شدگی را جان فوران در کتاب «مقاومت شکننده» درباره شرایط ایران در اواخر دوره قاجار به کار می برد. این شرایط چه بود: فشارهای وارد شده از جانب کشورهای خارجی، و نوعی نزاع و آشفتگی میان گروه های سیاسی داخلی که عملاً امکان اتخاذ هر نوع تصمیم اساسی برای برون رفت از شرایط را سلب کرده بود. در وضعیت مات شدگی نیروها دائماً در حال خنثی کردن یکدیگر هستند، تصمیم گیری پرهزینه و غالباً اشتباه است و نوعی تصلب بر همه ارکان مستولی می شود.
 مورد شهرداری تهران یک نمونه مشخص است از این وضعیت. شهرداری تهران تنها پس از یک سال از آغاز به کار شورای جدید هنوز رنگ آرامش به خود ندیده است. دومین شهردار منتخب این شوراها هم رفت و حالا شهردار جدید انتخاب شده است، پروسه ای سهمگین که لابی های بسیار می طلبد و تاییدیه گروه ها و نهادهای مختلف را. مسئله اما این است که احتمالاً شهردار جدید هم[حتی اگر واقعا قصد اصلاحات داشته باشد]با این چالش ها مواجه خواهد شد و هیچ بعید نیست که او هم خیلی سریع کنار رود. آرایش نیروهای سیاسی در نهادهای مختلف عملاً امکان فعالیت را سلب کرده است، بخصوص در جایی مثل شهرداری تهران که جاذبه های ملی و تبلیغاتی فراوان دارد.
مثال دیگر این بار از وضعیت کابینه. تغییرات در یک سال اخیر کابینه در تاریخ معاصر ایران بی سابقه است. در واقع کابینه هنوز قرار نگرفته است. موارد جالب و عجیب در این میان هم کم نیست، مثل وزیری که از یک وزارتخانه کنار می رود و پس از مدتی از وزارتخانه دیگری سر بر می آورد. مجلسی که بدون هیچ پشتوانه منطقی خود واسطه این تغییرات و جابجایی عجیب و غریب است. به قدری این چندگانگی نیروها در ساختار سیاسی ایران[بدون آنکه به یک پویایی و وضعیت دموکراتیک منجر شود] مسئله دار شده است که حتی تشکیل یک کابینه هم با چالش های بیش از حد مواجه می شود، و اینچنین است که دولت در نوعی انفعال فرورفته و تاثیرگذاری مثبت چندانی ندارد.
نمونه دیگر لایحه مربوط به FATF است. لایحه ای که از زمان ارسالش چندماه می گذرد، اما هنوز به تصویب نهایی نرسیده است. این لایحه ابتدا در کمیسیون های مختلف مجلس بررسی شد، سپس به تصویب مجلس رسید، به شورای نگهبان رفت، در فرایندی زمان بر شورای نگهبان اشکالاتی به آن وارد کرده و حالا باید در مجمع تشخیص مصلحت نظام بررسی شود. می بینیم که اساسا فرایند تصمیم گیری در ساختار نهادی بسیار پیچیده شده است و با مقتضیات مدیریتی نوین سازگاری ندارد. این مسئله زمانی حاد می شود که بپذیریم در شرایط به لحاظ اقتصادی و سیاسی سختی هستیم و نیازمند اتخاذ تصمیماتی سریع تر.
پیش از مواجهه با تهدید خارجی باید در رویه های موجود در اداره کشور تجدید نظر کرد. به اصلاحات ساختاری و نهادی به ویژه در نظام تصمیم گیری نیازمندیم. این وضعیت نه تنها یارای مقابله با فشارخارجی را ندارد بلکه اثرات آن را هم تشدید می کند.

شعارسال، بااندکی اضافات و تلخیص برگرفته از کانال انجمن خوراک دام و طیور و آبزیان
اخبار مرتبط
خواندنیها-دانستنیها
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین