بر اساس "نظريه كنش پس اندازي”، تك تك تعاملات سازماني با ساير ذي نفعان سازمانی به مثابه سكه هايي است كه در قلك سرمایه ارتباطاتي پس انداز مي شود، تا در مواقع نياز اين سرمايه مورد بهره برداري قرار گيرد. اين بهره مندي مي تواند به واسطه ارتقاء مخاطبان هدف در پست هاي سازماني و يا حتي استفاده از پشتوانه سرمايه اجتماعي ايشان براي اكتساب منافع سازماني محقق گردد. از ديگر مصاديق اين نظريه در مراودات اجتماعی، مي توان به حضور بیش از حد عرف در مجالس ترحيم، تبريك موفقيت های همگان از طرق مختلف، عرض تبریک و تهنیت در مناسبت های مختلف، درج لايك و كامنت در شبكه هاي اجتماعي براي اکثر مطالب افراد، اعلام توافق يا تاييد ديدگاه هاي افراد در جلسات گروهي و… اشاره كرد. شايان ذكر است كه اين نوع كنش با رفتار خيرخواهانه از لحاظ مبنایی كاملا متفاوت است.

از آنجا كه اغلب رفتارهاي ذي نفعان سازماني در چارچوب "نظريه کنش پس اندازی” قابل تحلیل است، پیشنهاد می شود مديران در تعاملات سازماني ديگران با خود، اين نظريه را مورد توجه قرار دهند؛ هر چند كه در اغلب موارد تعاملات مبتني بر اين نوع رفتار، بسيار پيچيده، چندوجهي و زنجيره وار است!

براي "نظريه ي كنش پس اندازي” اين فرضيه قابل طرح است كه: بين پايبندي افراد به ارزش هاي انساني و معنوي با كنش پس اندازي رابطه منفی وجود دارد.

"نظريه كنش پس اندازي” توسط نظريه بازي ها، نظريه انتخاب عمومي، و قانون كارما پشتيباني مي شود.

محققین علوم مدیریت می توانند طراحی مدل کنش پس اندازی، فرآیند، عوامل موثر، پیامدها، راهکارهای کاهش، و رابطه کنش پس اندازی با سایر متغیرهای سازمانی مورد پژوهش قرار دهند.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از وب سایت  فتاح پیرویان، تاریخ انتشار: 11 مهر 1396 ، کدخبر:- www.fattah-peiravian.com،