شعار سال: اصلي‌ترين معضلي که فدراسيون هندبال در اين سال‌ها با آن دست‌به‌گريبان بوده، تغييرات بي‌شمار در رأس مديريتي است. به طوري که در چهار سال گذشته که يک دوره مديريتي محسوب مي‌شود، هفت رئيس و سرپرست اداره اين مجموعه را بر عهده داشته‌اند. جلال کوزه‌گري، خسرو نصيري، احمد گواري، سيدابوالحسن مهدوي، عباسعلي اکبري، عليرضا رحيمي و رمضانعلي دولو فهرست تمام مديراني است که در اين چهار سال بر اين فدراسيون مديريت کرده‌اند. اسفند سال 95 بود که عليرضا رحيمي دوباره اداره هندبال ايران را به دست گرفت. مردي که پيش از اين سابقه رياست 16ساله در فدراسيون هندبال را بر عهده داشت. در شرايطي که انتظار مي‌رفت اين ورزش بعد از مدت‌ها با بازگشت اين مدير باسابقه جان تازه‌اي بگيرد اما طولي نکشيد که باز به کما رفت. اوايل آبان ماه گذشته بود که رحيمي به دليل قانون ممنوعيت بازنشسته‌ها در مناصب دولتي مجبور به استعفا شد. در حالي که بيشتر از سه ماه از کناررفتن رحيمي مي‌گذرد اين فدراسيون با سرپرست اداره مي‌شود و وزارت ورزش و جوانان هم هيچ اقدامي براي برگزاري هرچه‌زودتر انتخابات رياست فدراسيون نمي‌کند. آن هم در وضعيتي که تيم ملي بزرگسالان سال آينده مسابقات مهمي مانند انتخابي المپيک 2020 توکيو (مهر 98) و انتخابي قهرماني جهان (آبان 98) را پيش‌رو دارد. اتفاق بدتر اينکه تيم ملي سرمربي هم ندارد تا در اين شرايط حداقل اردوهاي خود را برگزار کند که از آمادگي به دور نماند. البته پروسه ثبت‌نام از کانديدايي که براي شرکت در انتخابات نام‌نويسي کرده انجام شده اما معلوم نيست که بعد از سه ماه چرا تأييد صلاحيت کانديدا اعلام نمي‌شود. سؤال اينجاست که چرا با اينکه مسئولان وزارتي در تمام اين سال‌ها از نزديک شاهد افت و تنزل در اين رشته بوده‌اند، هيچ فکري براي آن نمي‌کنند. رشته‌اي که پتانسيل خوبي دارد و تنها مشکلش نداشتن مديريت صحيح است. هندبال ايران در بازي‌هاي آسيايي 2010 گوانگجو بود که با اقتدار توانست به عنوان نايب‌قهرماني دست پيدا كرده و مسير خودش را پيدا کند. در سال 2014 با سومي در آسيا توانست براي اولين بار جواز حضور در رقابت‌هاي جهاني را به دست آورد. اين جهاني‌شدن نويد روزهاي خوش هندبال را براي ورزشکاران و اهالي اين رشته به ارمغان آورده بود، به طوري که همه به المپيکي‌شدن اين رشته باور داشتند اما با وجود دراختيارداشتن بازيکنان لژيونر و ستاره بي‌شمار بعد از سال 2015 ديگر رنگ مسابقات جهاني را نديد و در رسيدن به المپيک هم ناکام ماند. نکته حائز اهميت ديگر در بي‌برنامگي‌هاي چند سال اخير فدراسيون هندبال رفت‌وآمد زياد مربيان خارجي در تيم ملي بزرگسالان است که آن هم مزيد بر علت بوده است.
بروت ماچک اسلوونيايي، ايويکا ريمانيچ نروژي، کاستلر رافائل اسپانيايي، عرفان اسماعيلاوويچ کرواسيايي و زوران استراتوويچ مقدونيه‌اي نيز همه مربيان خارجي بودند که در اين سال‌ها مسئوليت هندباليست‌هاي ايراني را بر عهده گرفتند. البته در بين اين نفرات ماچک سابقه حضور بيشتري در تيم ملي کشورمان نسبت به ساير همکاران خود دارد چراکه سه بار در مقاطع مختلف سرمربي اين تيم بود و نايب‌قهرماني بازي‌هاي آسيايي 2010 با او به دست آمد. همه اين اتفاقات در حالي است که هندبال ايران هم‌اکنون يکي از طلايي‌ترين نسل‌هاي تاريخش را در اختيار دارد و مسئولان اين رشته مي‌توانند با برنامه‌ريزي بهتر و قوي‌تر به رشد و پيشرفت آن کمک کنند. در حال حاضر نزديک به 10 ملي‌پوش ايراني در ليگ‌هاي اروپايي لژيونر هستند و به دليل اوضاع نامناسبي که بر اين رشته حاکم است، حضور در تيم‌هاي خارجي را به ماندن در تيم ملي ترجيح داده‌اند. البته نداشتن ليگي پويا به دلايلي چون پايين‌بودن دستمزدها و عدم پخش زنده مسابقه‌ها همه و همه باعث شده تا هر روز بر تعداد لژيونرهاي هندبال ايران اضافه شود.
گفته مي‌شود در شرايط فعلي با توجه به ازدست‌رفتن زمان براي برگزاري اردوهاي آمادگي تيم ملي، فعلا اردوها بدون لژيونرها و با حضور مربي داخلي آغاز مي‌شود و تصميم‌ نهايي درخصوص کادر فني و حضور قطعي مربي داخلي يا خارجي، پس از برگزاري انتخابات و معرفي رئيس جديد گرفته خواهد شد.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه شرق، تاریخ انتشار 30 اسفند 97، شماره: 3370