شعار سال: در تاریخی به سر می‌بریم که ویروس کرونا سراسر کشور را درگیر کرده است. تعداد مبتلایان این بیماری در طی چند هفته‌ای که مهمان ناخوانده گوشه و کنار میهمان شده سیر صعودی داشته، اما نباید از تعداد بهبود یافتگان که به نسبت آمار بیشتری از فوتی‌ها دارد چشم پوشی کرد. به یقین قسمت بزرگی از گره کوری که دل انگیز‌ترین روز‌های سال را به تلخی کشانده به دست مردم باز خواهد شد. مردمی که با حفظ بهداشت فردی و رعایت توصیه‌های پزشکی مبنی بر عدم خروج از خانه و قرنطینه خانگی، می‌توانند بابی برای رهایی از این اوضاع تا یکی دو ماه آینده بگشایند؛ در غیر این صورت این غول بی سر و دم، بعید نیست تا مدت‌ها در ریه‌های شهر تنفس کند و پشت ماسک‌ها و دستکش‌هایی که عملا نمی‌تواند به خوبی از ما محافظت کند، منتظر بماند تا راه ورودی پیدا کرده و تمامی افراد را به خود مبتلا کند.

از همان بدو ورود این سوغات ووهانی ها، استان‌های قم، گیلان و رفته رفته مازندران به شرایط اضطراری وارد شدند و آژیر خطر برایشان به صدا درآمد. تعداد مراجعین به بیمارستان‌ها روز به روز بیشتر می‌شود و ظرفیت کافی برای نگهداری و قرنطینه بیماران و حتی کیت برای انجام تست کرونا وجود ندارد. اکثر بیمارستان‌ها ظرفیتشان تکمیل شده و حتی از پذیرش بیماران سرباز می‌کنند.

استان قم که مرکز شیوع کرونا در ایران شناخته شد، اوضاع وخیمی به نسبت تمامی استان‌ها دارد. گان و ماسک پزشکی به مقدار کافی در دسترس پزشکان و پرستاران نیست. حتی در صورت وجود، گان یا همان لباس‌هایی که به تن پرستاران و پزشکان می‌بینیم از استاندارد کافی بهره‌مند نیست یا به قولی آنتی ویروس و ضد آب نبوده و نمی‌تواند محافظ خوبی در برابر کرونا باشد. تعدادی از پرستاران قمی به دلیل شرایط ناگوار موجود، به کرونا مبتلا شدند. شنیده ها حاکی از این است که تعدادی از پزشکان از ترس ابتلا به این بیماری از اینکه به بالای بستر بیماران بروند، خودداری کرده و با ویزیت از پشت شیشه حال بیمار را تخمین می‌زنند و اگر اوضاع را وخیم نبینند دستور به مرخص شدن فرد می‌دهند.

به گفته افراد محلی قم، بیمارستان‌هایی که به بیماران کرونایی تخصص یافته، جزء بدترین و قدیمی‌ترین بیمارستان‌های این استان بوده و کمبود تجهیزات از عمده معضلات این بیمارستان هاست. حتی از برخی شنیده شده خیل عظیمی از پزشکان و پرستاران، مرخصی استعلاجی گرفته و بی خیال قسمی که خورده و لباسی که پوشیده، راهی خانه و کاشانه شان شدند. نباید از این نکته هم چشم پوشی کرد که بیمارستان‌ها به دلیل کمبود کادر پزشکی، رزیدنت‌ها را مجبور به انجام وظایف پزشکان کرده اند. مراکز درمانی قم شدیدا با کمبود کادر درمانی و به طور ویژه متخصصین ریه دست و پنجه نرم می‌کنند.

برای رسیدگی به این موضوع، با پرستار یکی از بیمارستان‌های قم که در حال حاضر نیز به دلیل ارتباط نزدیکی که با بیماران داشته و همینطور استفاده از تجهیزات پزشکی غیر استاندارد به کرونا مبتلا شده به گفتگو نشستیم. این منبع آگاه که اکنون در قرنطینه خانگی به سر می‌برد، به خبرنگار دانشجو می‌گوید: متاسفانه اوضاع به قدری در بیمارستان‌های قم نامناسب شده که حتی به مطالبه گران اجازه ورود به اماکن درمانی و تصویر برداری از آن را نمی‌دهند. واقعیت این است که اگر بخواهیم بگوییم وجود ماسک و گان در بیمارستان‌های کامکار و فرقانی کم است، سیاه نمایی است. به صورت منطقی بخواهیم به این داستان نگاه کنیم، تا جایی این کم و کاستی‌ها درست است چرا که بیمارستان‌ها هیچ زمان، تا این حد مراجعه کننده نداشتند. 

این پرستار که به صورت داوطلبانه در بیمارستان کامکار برای خدمت به بیماران کرونایی داوطلب شده بود، از کمبود تجهیزات فردی در این بیمارستان صحبت به میان می‌آورد و می‌گوید: در بعضی بیمارستان‌ها تجهیزات فردی استاندارد توزیع نمی‌شود. هیچ گان ضد آب یا ضد ویروسی در دست همکاران من وجود ندارد تا خطای ابتلای آنان به این بیماری را کم کند. خوشبختانه ماسک به اندازه بوده و هست و عمده مشکل ما به کم یا بد بودن گان‌های موجود است.

 

وی از کندی روند خدمت رسانی وزارت بهداشت و دانشگاه علوم پزشکی انتقاد کرد و گفت: از تصمیم مسئولان به اضافه کردن بیمارستان شهید بهشتی به لیست مراکز بهداشتی که بیماران کرونایی را پذیرش می‌کنند تا اجرایی شدن آن، دو الی سه روز زمان برد. طی این دو روز بیماران کرونایی در کنار دیگر بیماران مثل تصادفی‌ها بستری می‌شدند. بیماران خودم در بخش cpr در کنار چند جوانی که صرفا به دلیل تصادف بیشتری شده بودند، جا گرفتند. آیا این نکته را در نظر نگرفتند که همین مسئله زمینه ساز بروز بیشتر کرونا ویروس خواهد شد؟

این پرستار که خود نیز به دلیل کمبود وسایل مورد نیاز و عدم رعایت بهداشت به کرونا مبتلا شده، از عدم وجود تجهیزات فردی کافی گلایه می‌کرد. وی در ادامه می‌گوید: تجهیزاتی که بتوان با آن با اعتماد کافی بالای سر بیمار رفت وجود ندارد. تعداد دیگری از دوستان و همکاران من هم به کرونا دچار شده اند. در بیمارستان‌های شهید بهشتی و امام رضا میزان تجهیزات پزشکی به اندازه کافی نبوده و همین زمینه ساز شیوع بیشتر در بین کادر درمانی شد.

وی به نبود دارو‌های لازم در بازار اشاره می‌کند و می‌گوید: بیمارانی که به صورت سر پایی از بیمارستان مرخص می‌شدند، آواره خیابان‌ها برای پیدا کردن داروی ضد ویروس هستند و از داروخانه به بیمارستان دیگری پاس کاری می‌شوند.

این شخص مطلع درباره قرنطینه نبودن بخش بیماران کرونایی در بیمارستان‌های قم می‌گوید: در بعضی موارد رفت و آمد همه به بخش‌های بیماران کرونایی آزاد است و قوانینی برای آن وجود ندارد. افرادی که از بخش‌های دیگر وارد این قسمت می‌شوند بدون اینکه دست‌ها و لباس هایشان را ضدعفونی کنند از این نواحی خارج می‌شوند و این بستر فاجعه‌ای بزرگ برای انتقال سریع‌تر این بیماری است.

 

وی در خصوص افزایش مراجعه کنندگان در هر روز نسبت به روز گذشته و عدم رعایت بهداشت فردی در بین مردم می‌گوید: هر روزی که می‌گذرد میزان افرادی که با علائم کرونا به بیمارستان مراجعه می‌کنند، بیشتر می‌شود. دلیل این اتفاق جدی نگرفتن توصیه‌های پزشکی و بی توجهی به قرنطینه خانگی است. حتی افراد هنگام ورود و خروج به بیمارستان ضدعفونی نمی‌شوند و بیمارستان به عنوان یک رکن درمانی به این مسئله اهمیتی نمی‌دهد.

 

این منبع آگاه با اشاره به ساخت بیمارستان صحرایی در استان قم می‌گوید: این بیمارستان برای تقبل تعداد بیشتری از بیماران قرار به تاسیس داشت؛ اما، چون می‌خواستند در نیروگاه این بیمارستان را سرپا کنند، مردم با جریان سازی مخالفت خود را اعلام کردند. اگر در جای دیگری هم اقدام به ساخت چنین مکانی کنند باید صرفا برای بیماران کرونای باشد تا خاصیت قرنطینگی اش حفظ بشود. در بحث مدیریت بحران و اطلاع رسانی، عملکرد مسئولین بسیار ضعیف بود؛ اما ناگفته نماند که در بحث مدیریت، رئیس بیمارستان فرقانی سنگ تمام گذاشت و در جریان هستم که چندین شب به خانواده اش سر نزده، چون که نمی‌توانسته حتی برای ساعتی  از بیماران غافل شود.

پرستار قمی در ادامه می‌گوید: از زمانی که به کرونا مبتلا شدم هیچ تماسی از طرف بیمارستان برای پیگیری حالم نداشتم. در بیمارستانی که پرسنل درگیر بشوند باید به حال و اوضاع دیگران تاسف خورد. خیلی از همکاران من استعفا داده و تعدادی مرخصی استعلاجی گرفته اند. با اینکه خودم درگیر این بیماری ناشناخته ام، به دلیل وخامت شرایط بیمارستان‌ها اصلا راضی به بستری شدن نشدم و خودم را در خانه قرنطینه کردم و با طب ایرانی در حال درمان هستم.

 

وی در پایان در مورد پیشگیری از این ویروس بدون مرز به مردم توصیه می‌کند: به شدت از هر اجتماع و تماسی با دیگران خودداری کنند. همه دوست دارند در کنار خانواده‌های خود باشند؛ اما می‌توانم بگویم اگر دوستشان داریم باید از آن‌ها فاصله بگیریم. حدود دو هفته می‌شود که خانواده ام را ندیدم و دلیلی جز دوست داشتنشان برای این دوری ندارم. چرا فکر می‌کنیم با گذاشتن ماسک می‌توانیم در مقابل کرونا بایستیم؟ باید زنجیره انتقال را جایی قطع کنیم. متاسفانه برخورد مسئولین با این قضیه سفت و سخت نیست؛ با اینکه اگر از سوی آن‌ها جدی گرفته بشود مردم هم به قرنطینه خانگی توجه بیشتری می‌کنند.

برای پیگیری هرچه بیشتر این ماجرا تلاش زیادی برای برقراری تماس با علی ابرازه، قائم مقام دانشگاه علوم پزشکی قم از سمت خبرنگار دانشجو صورت گرفت که متاسفانه پاسخی دریافت نشد. خبرگزاری دانشجو آماده شنیدن دیدگاه و نظرات مسئولین برای رسیدگی به این موضوع است.

سایت شعار سال،  با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از خبرگزاری دانشجو ، تاریخ انتشار 19 اسفند    98، کد خبر:   833312، www.snn.ir