پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۲۷۷۳۳۴
تاریخ انتشار : ۰۲ خرداد ۱۳۹۹ - ۲۲:۰۸
در روانشناسی وقتی می‌خواهیم مساله‌ای را به کسی آموزش بدهیم ابتدا آموزش گسترده‌ای را اجرا می‌کنیم و ضمن آموزش فاصله گذاری‌ها و مسائل بهداشتی باید به مردم آموزش بدهیم که چگونه استرس خود را در این روز‌ها مدیریت کنند.
شعارسال: یک روانشناس تصریح کرد: ما معمولا در بحث های روانشناسی وقتی می خواهیم مساله ای را به کسی آموزش بدهیم باید ضمانتی اجرایی برای آن تعیین کنیم. ابتدا آموزش گسترده ای را اجرا می کنیم و ضمن آموزش فاصله گذاری ها و مسائل بهداشتی باید به مردم آموزش بدهیم که چگونه استرس خود را در این روزها مدیریت کنند و با افسردگی کنار بیایند و یا عصبانیت خود را مدیریت کنند. باید کمی به مردم مهارتهای زندگی را آموزش داد و فقط بر نکات بهداشتی کرونا تاکید نشود.
 
دکتر مریم هوشمند عباسی، متخصص اعصاب و روان و درمانگر تحلیلی  در پاسخ به این سوال که در سطح جامعه دیده می شود علاوه بر توصیه های بهداشتی همچنان شاهد تردد افرادی هستیم که از ماسک و دستکش استفاده نمی کنند و فاصله گذاری های اجتماعی رعایت نمی شود. این رفتارها از چه چیزی نشات می گیرد و چرا مردم بیماری کرونا را جدی نمی گیرند؟ گفت: اگر بخواهیم از دید روانکاوی به مساله نگاه کنیم، وقتی آدم ها دچار بحران می شوند به تدریج این مراحل را طی می کنند، یکی از این مراحل انکار است. یعنی آدم ها برای اینکه از منظر روانی جای خود را امن حس کنند و به خود بگویند که قرار نیست اتفاقی رخ بدهد راهکار انکار را در پیش می گیرند. در واقع وجود مساله را به طور ریشه ای انکار می کنند و یا می خواهند بگویند ما هرگز گرفتار آن نمی شویم. از این رو به توصیه ها توجه نمی کنند و آن ها را جدی نمی گیرند. در هر بحرانی همه ما درجه ای از انکار را تجربه می کنیم و می گوییم مگر ممکن است؟! ولی این وضعیت در برخی از افراد بیشتر طول می کشد چون این انکار باید رد شود و مردم رفته رفته به مرحله پذیرش می رسند. آنچه که ما در بین مراجعین و همکاران می بینیم نظیر همین مساله است و گفته می شود؛ هیچ اتفاقی قرار نیست رخ بدهد. مساله دیگر ایجاد درماندگی برای آدم ها است چون مردم عده ای را می بینند که مراعات نمی کنند و هیچ اتفاقی برای آنها رخ نمی دهد. در حقیقت برای خود دلیل‌تراشی می کنند که قطعا از خستگی قرنطینه ناشی می شود و خود را با دلایلی قانع می کنند. این اتفاق نیز در استرس های بزرگی چون کرونا شایع است. علت دیگر خستگی آدم ها است؛ طولانی مدت شدن ماجرای کرونا به خستگی و استرس مزمن تبدیل می شود و آدم ها برای بقا و خوب شدن حالشان وجود آن استرس را نادیده می گیرند تا بگویند هرچه که هست یا نیست ما زنده هستیم، بخشی همین انکار است. مثل کسی که سرطان دارد و از جایی به بعد می گوید دارم که دارم. از طرفی به دلیل کمبود حمایت های اقتصادی و اجتماعی دولتی این وضعیت در کشور ما پررنگ تر است و مردم برای تامین مسائل اولیه شغل خود از جمله تامین مایحتاج روزانه خود و ضرر و زیانی که به دلیل تعطیل شدن مشاغل خود می بینند قادر به اندیشیدن به مسائل دیگر نیستند.
 
بی اعتمادی به منبع سردرگمی ایجاد می کند
 
دکتر هوشمند در مورد اینکه آیا اطلاعات ضد و نقیض در مورد ویروسی که جدید و مرموز است می تواند چنین تاثیراتی داشته باشد؟ گفت: دقیقا همینطور است و بی اعتمادی به منبع سردرگمی ایجاد می کند و مردم به حس های وجودی خود و حرفهای غیر موثق دیگران اعتماد می کنند و اعتماد خود به توصیه های دیگر را از دست می دهند چون اطلاعات مرتبا خود را نقض می کند.
 
باید کمی به مردم مهارت های زندگی را آموزش داد
 
فقط بر نکات بهداشتی کرونا تاکید نشود
 
باید به مردم آموزش بدهیم که چگونه استرس خود را در این روزها مدیریت کنند
 
وی تصریح کرد: من حتی وقتی به بیمارستان می روم در میان برخی پرسنل بیمارستان که کادری آموزش دیده هستند، عدم رعایت فاصله را می بینم. حرف آنها هم این است که هیچ کسی رعایت نکرد و اتفاقی نیفتاد و ما هم که رعایت کردیم ضرر کردیم. آنچه می گوییم باید سیاست و اقتصاد و بهداشت را در نظر بگیریم، گویا هیچ جامعه ای آنچنان جان ندارد که بخواهد تمام تمرکز خود را روی این مساله بگذارد و بحث های زیادی مطرح است. مهمترین مساله آموزش است و باید به آدم ها یاد داد که حفظ سلامتی و پیشگیری چقدر مهم است. تمام نهادها و رسانه ها باید دست به دست هم بدهند تا آموزش های لازم در خصوص پیشگیری از کرونا را مثل هر قانون جدیدی از جمله قوانین راهنمایی و رانندگی با الزامات و حتی جریمه هایی به مردم بیاموزند. باید ضمانتی اجرایی برای این قوانین وجود داشته باشد. بحث مفصل است و من از دید یک روانپزشک به مساله نگاه می کنم ولی قاعدتا قانون گذار و سیاستمدار باید فاکتور های دیگری را مد نظر قرار بدهند. ما معمولا در بحث های روانشناسی وقتی می خواهیم مساله ای را به کسی آموزش بدهیم باید ضمانتی اجرایی برای آن تعیین کنیم. ابتدا آموزش گسترده ای را اجرا می کنیم و ضمن آموزش فاصله گذاری ها و مسائل بهداشتی باید به مردم آموزش بدهیم که چگونه استرس خود را در این روزها مدیریت کنند و با افسردگی کنار بیایند و یا عصبانیت خود را مدیریت کنند. باید کمی به مردم مهارتهای زندگی را آموزش داد و فقط بر نکات بهداشتی کرونا تاکید نشود و در کنار این مساله ارگان ها موظف به رعایت فاصله ها باشند و با قوانین مشخصی از جمله فاصله گذاری در مورد صندلی ها این مسائل را رعایت کنند و به مردم آموزش عملی بدهند.
 
 
شعارسال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از  خبرگزاری  شفقنا  ،تاریخ انتشار:  2 خرداد 1399،کدخبر: 946305  ،www.fa.shafaqna.com
اخبار مرتبط
خواندنیها-دانستنیها
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین