شعار سال: عبدالله باقری در یادداشتی آورده است:

۱. بردن گوشی به مدرسه ممنوع بود، حالا مدرسه‌ها به گوشی آورده شد؟!

اگر گوشی برای دریافتن و چشمی برای دیدن باشد و عقل تهی از جهل، تعصب و بردگی نقشه‌های دیگران، در روزگار کرونا، نکته‌ها فراوان بودند، هستند و چه تلنگر‌های بسا بیشتر در راه، برای آدمیان. برای بشر. برای انسان.

چندان دور نیست که داشتن گوشی موبایل در مدارس ایران کم از جرم نبود و چه چالش‌ها که در پیوند با داشتن یا اوردن گوشی به مدرسه برای دختران و پسران بوجود نمی‌آمد و چه حتی گاه تحقیر‌ها و جدل‌ها و….

با کدام دلیل موجه؟ کدام منطق موجه؟ کدام سیاست پایدار بله پایدار؟! و چقدر ژست سخنوری و بخشنامه در توجیه سیاست‌ها و اقناع خانواده‌ها و …..

کرونا، اما به راحتی آب خوردن چک تاریخ گذشته و خالی از موجودی حقیقی اینگونه دستورها، تشخیص ها، مصلحت‌ها و شاید به تعبیری فهم‌های متولیان را برگشت زد.

۲. حالا مدرسه، مدرسه‌ها به گوشی موبایل‌ها برده شده و صدالبته اینبار با تحقیر واقعی بیش از ۴ میلیون خانواده/ دانش آموز در ایران فاقد تمکن مالی برای خرید موبایل اندروید دار و استمداد معاون وزیر برای طبق معمول خواهش‌های خیرانه در تهیه موبایل برای جلوگیری از ترک و محرومیت و حق تحصیل مجازی ۴ میلیون دانش آموز …..؟!

۳. به همین راحتی علیل شدیم.
داشتن یا بردن گوشی به مدارس با هر دلیل و برهانی، گرچه مصالحی داشت، اما قطعا با فهم واقعیات زیست امروز منطبق نبود، همانقدر که سیاست فیلتریگ تلگرام و هجوم فروشندگان فیلتر شکن‌هایی که با هر اتصالی آگهی‌هایی به مراتب بدتر از خطرات باز بودن تلگرام برای بزرگ و کوچک شهروندان، به همراه داشت و مد شعار، بله مد شعار مدعیان و متولیان و نقشه‌ها و سیاست‌ها و منافع کسانی بوده که اینجا هم وزیر مملکت فریاد زد: vpn فروش‌ها چه کسانی هستند و سود‌های میلیاردی می‌برند!

مدرنیته و ابزار مدرنیته، دو ضرورت انکارناپذیرند و جدایی ناپذیر دنیای امروزند. طرد و نفی یکی یا هر دو در زیست جهان امروز، ورای هر قاره و فرهنگ و سرزمین جغرافیایی، خوشبینانه اش کم سوادی و کج فهمیست و بدبینانه اش، گاه ابزار و گاه بهانه برای هر گونه منافع گروهی و طرح و دسیسه نسبت به حقایق موجود جامعه است.

این نه بمعنای تایید مدرنیته یا ابزار آن است که ضرورت فهم درست تحولات زیست جهان را هشدار میدهد که بدنبال چه بودیم؟ برایش چه فهم و درک و سیاستی داشتیم و چه بدست آوردیم؟

برای پیشگیری، اینبار در پساکرونا باید از هرگونه سیاستگذاری یا تصمیمات نادرست دست برداریم که تاوان و پیامد‌های انسانی، شخصیتی، عقب ماندگی، حس تحقیر یا افتخارش را، شهروندان خواهند پرداخت.

کرونا بیصدا می‌گوید: هیچ امری، مطلق نیست و هیچ سیاستی، هیچ دستورالعملی، هیچ قانون بشری در تصمیمات جوامع بشری، کرونا مدرسه‌ها را به گوشی موبایل برد و خیلی موارد دیگر..

حالا تنها خرد جمعی و عقلانیت اجتماعیست که راهگشاست. فکر؛ آموزش و آگاهی دادن از درست زیستن درست استفاده کردن باید باشد. فکر؛ هزینه کردن برای درست بالغ شدن جامعه است نه ضرباهنگ تک‌فهمی و پرده پوشی از حقیقت.

برای انسان گردآییم

شعار سال،  با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از سایت خبری شفقنا، تاریخ انتشار 2 شهریور    99، کد خبر:   997084، www.shafaqna.com