شعار سال: دیگر دوران تعجب از قرارداد ۶۶۶ میلیون تومانی در فوتبال ایران سررسیده و حالا صحبت از میلیارد‌هایی است که روز به روز روی هم می‌آیند؛ تا جایی که سقف‌های دیروز زیرهمکف امروز هستند!

اما همه چیز به این افزایش و به اصطلاح تورم فوتبالی ختم نمی‌شود بلکه بازیکنان با وجود اینکه قرارداد دارند به دنبال افزایش مبلغ آن هستند؛ موضوعی که به معنای واقعی مختص فوتبال ایران است؛ یک تولید ملی!

چشم و هم چشمی قراردادی!

با توجه به شرایط اقتصادی کشور، تورم موجود به فوتبال هم منتقل شده و حالا دستمزد‌ها نجومی‌تر از قبل شده است. مبالغی که برای یک فصل بازیکنان اعلام می‌شود جزو درآمد‌های بالای جامعه محسوب می‌شود، اما فوتبالیست‌ها همواره اعتراض دارند و بعض از آن‌ها هستند که می‌گویند پول کفش هم ندارند!

ماجرای این درخواست‌ها برای افزایش دستمزد و انعقاد قرارداد جدید از جایی شروع می‌شود که باشگاه‌ها بازیکن جدید می‌خرند. بازیکنان جدید براساس تورم موجود برای یک فصل مثلا ۵ میلیارد قرارداد امضا می‌کنند، اما بازیکنی که دو سال در این تیم بوده براساس قیمت‌های دو سال قبل و حدود یک میلیارد برای هر فصل قرارداد امضا کرده است. زمانی که بازیکنان قدیمی مبالغ جدیدتر‌ها را می‌بینند درخواست افزایش قرارداد می‌کنند. این بازیکنان نیز که عمدتا از نفرات اصلی و مهم محسوب می‌شوند به دلیل تاثیرگذاری که درعملکرد تیم دارند به خوبی می‌دانند که باشگاه محبور است قرارداد آن‌ها را بالا ببرد.

شجاع خلیل زاده، وریا غفوری و بسیاری دیگر از بازیکنان از جمله این نفرات محسوب می‌شوند. بازیکنانی که دستمزد خود را به همین دلیل بالا می‌برند و باشگاه هم چاره‌ای جز اطاعات از در خواست آن‌ها ندارد. این بازیکنان بدون آن که تعهد اخلاقی به قرارداد خود داشته باشند باشگاه را به طرق مختلف زیرفشار قرار می‌دهند؛ یا تمرین نمی‌کنند یا در مصاحبه‌های پیاپی از بی پولی صحبت می‌کنند و یا اینکه حواشی در جریان بازی یا تمرینات ایجاد می‌کنند.

اما در ادامه اتفاق دیگری هم رخ می‌دهد که باز هم به ضرر باشگاه می‌شود. باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال به دلیل شرایطی که دارند توان پرداخت بالا را ندارند و به همین دلیل اقساط بازیکنان به تاخیر می‌افتد و حالا فرصت لازم برای فسخ و البته شکایت بازیکن مهیا می‌شود. در واقع این اعتراض و افزایش دستمزد یک معامله دو سر برد برای بازیکنان است؛ اگر به موقع پرداخت شود که هیچ اگر نه که آن‌ها هم شکایت می‌کنند؛ پول می‌گیرند و هم اینکه با فسخ قرارداد راهی تیم دیگری می‌شوند!



کرونای دوست داشتنی برای فوتبالیست‌های ایرانی

بعد از همه گیری ویروس کرونا نه تنها در فوتبال بلکه در بسیاری از رشته‌های ورزشی قیمت بازیکنان با افت شدیدی رو به رو شد؛ موضوعی که حتی برای ستاره‌های بزرگ جهان هم رخ داد، اما در فوتبال ایران همه چیز برعکس بود. ارزش مالی بازیکنان بعد از کرونا افزایش چشمگیری داشت بدون آن که کیفیت شان بیشتر شود.

افزایش قیمت دلار، قانون منع ورود بازیکنان خارجی و در ادامه تورم اقتصادی از جمله دلایل مهم بالارفتن دستمزد بازیکنان شده است. تجدید نظر، اصلاح و اضافه شدن مبلغ دیگری به مبلغ پایه قرارداد فوتبالیست‌ها که قانون من درآوردی است ناشی از همین اتفاقات است.

جولان دلال‌ها در نبود نظارت

بازیکنی که تا فصل گذشته حتی ۵۰۰ میلیون تومان هم ارزش نداشت امروز بالای ۲ تا ۳ میلیارد قرار داد می‌بندد. وزارت ورزش هم که با یک قانون عجیب و مخصوص ایران ورود بازیکن و مربی خارجی را ممنوع کرد به بالا رفتن نرخ بازیکنان کمک زیادی انجام داد. این قانون کاری کرد بازیکنان به خصوص زمانی که از پرسپولیس و استقلال پیشنهاد دارند مبالغی را درخواست کنند که تمام سر‌ها برایش سوت بکشند!

در این میان نباید از دلال‌ها غافل ماند؛ ایجنت‌هایی که بدون قانون و مقررات خاصی فعالیت و برای کسب سود بیشتر تلاش می‌کنند. درواقع آن‌ها درصد بالایی از قرارداد‌ها را به خود اختصاص می‌دهند و به همین تلاش شان بر این است که بالاترین قرارداد را امضا کنند تا سهم خودشان بیشتر شود. حتی ممکن است آن‌ها نیمی از قرارداد را هم دریافت کنند؛ یعنی بازیکنی که یک میلیارد می‌ارزد با کمک دلال قراردادی ۵ میلیاردی امضا می‌کند و نیمی از آن را برای خود برمی دارد. فوتبالیست هم که سود خوبی از این قرارداد می‌کند تن به خواسته او می‌دهد و باشگاه‌ها هم که دائما اسیر دست دلال‌ها هستند در دامشان می‌افتند.

سرما بخور؛ قراردادت را بالا ببر!

در روز‌های اخیر مهدی قایدی بازیکن تاثیرگذار استقلال در تمرینات تیم غیبت داشت و دلیل آن هم سرماخوردگی بیان شده بود، اما چه کسی است که نداند خبری از بیماری نبوده است؟! این بیماری نه فقط برای قایدی بلکه مدت هاست برای زوج او یعنی شیخ دیاباته هم به وجود آمده و این بازیکن به دلیل مصدومیت بازی‌های زیادی را از دست داد. دیاباته نه جراحی می‌شود؛ نه ناحیه آسیب دیدگی او اعلام شده؛ نه بهبود پیدا می‌کند؛ نه وخیم‌تر می‌شود و نه هیچ چیز دیگر. او هراز گاهی سرتمرین می‌آید عکسی از او منتشر می‌شود و می‌رود تا هفته بعد!

سرانجام بعد از روز‌هایی که اعلام می‌شد قایدی سرماخورده است او به کمیته انضباطی باشگاه احضار شد تا پاسخگوی علت غیبت خود در تمرینات باشد. قرارداد مهدی قایدی با استقلال در این فصل ظاهرا زیر یک میلیارد بوده است که بر اساس ادعای مدیران تا امروز ۶۷ درصد آن را از باشگاه دریافت کرده است. آن طور که در خبر‌ها و به نقل از مدیرعامل استقلال آمده بود قرار بود قرارداد او اصلاح شود. طبیعتا وقتی قراردادی اصلاح می‌شود بعید است که از مبلغ آن کاسته شود، بلکه اصلاح قرارداد به سمت شرایطی می‌رود که رضایت بازیکن را به همراه داشته باشد.  اما این تمام خواسته مهاجم تکنیکی استقلالی‌ها نبوده است. چرا که انگار مدیران استقلال با گنجاندن بند فسخ قرارداد در قرارداد جدید او هم موافقت کرده اند. یعنی هرگاه که پیشنهاد خارجی آمد؛ پرداخت پول دیر شد یا اینکه مهدی قایدی دیگر دوست نداشت در استقلال بماند به راحتی جدا شود؛ کاری که مهدی ترابی هم انجام داد و به راحتی از جمع قرمزپوشان جدا شد.



وعده‌ها برای آینده‌ای که نمی‌آید!

با وجود اینکه این اتفاق ناشی از زیاده خواهی بازیکنان است، اما مدیران هم از جمله متهمان ردیف اول هستند. زمانی که بازیکنان خواستار افزایش قرارداد خود می‌شوند مدیران برای به دست آوردن دل هواداران و برای اینکه هجمه‌ای ضدآن‌ها به وجود نیاید تن به خواسته بازیکن می‌دهند. برای مثال اگر در ابتدای فصل مدیران استقلال برابر خواسته وریا غفوری مبنی برافزایش دستمزدش مقاومت می‌کردند، هواداران این تیم به مدیران اعتراض می‌کردند؛ بنابراین بهترین راه برای محبوب شدن رضایت دادن به خواسته بازیکنان بود. کاری که مدیران پیشین استقلال انجام دادند و حالا مقصر شماره یک این وضعیت به حساب می‌آیند.



مدیران مقصر؛ مدیران بی تقصیر

مدیران پرسپولیس و استقلال فصلی هستند حتی ممکن است به سه ماه هم نرسند و اتاق مدیریت را ترک کنند. همین موضوع عاملی شده که آن‌ها بدون هیچ نگرانی و مسئولیت پذیری درباره هرمسئله‌ای تصمیم بگیرند. در مواقعی که بازیکنان باشگاه را تحت فشار قرار می‌دهند تا دستمزدشان را نجومی کنند آن‌ها هیچ مقاومتی انجام نمی‌دهند چرا که دوره مدیریت شان به اندازه‌ای نیست که قرار باشد برای پرداخت آن درآمدزایی کنند. آن‌ها قرارداد را امضا می‌کنند؛ وعده را می‌دهند و موعد پرداخت آن به رئیس بعدی می‌رسد. تنها موضوعی که مسئولان به آن فکر می‌کنند محبوبیت و البته ثبت یک واقعه به ظاهر خوب به نامشان است!

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرآنلاین، تاریخ انتشار ۱۱ اسفند ۹۹، کد خبر: ۱۴۹۰۲۹۳، www.khabaronline.ir