درس عبرت از حکمرانی امیرالمومنین؟

در حکومت چهار سال و اندی امیرالمومنین (ع)، مطلقاً شنیده یا دیده نشده که حضرت مولا حکومت خود را مقدس خوانده باشند و از آن مهلک‌تر، کارگزاران و والیان حکومتی را مقدس خوانده باشند. به‌علاوه، به کرات مقامات حکومتی را به شدیدترین و ذلیل‌ترینِ مجازات محکوم کردند. با این وصف، این مقدس‌دانستن نظام جمهوری اسلامی و مقامات نظام، اعم از روحانی و غیر روحانی، و سپس معافیت آن‌ها از محاکمه و محکومیت و مجازات، چه توجیهی دارد؟

شعار سال: داشتم فکر می‌کردم چطور استاندار خوزستان به این راحتی با مجری تنها شبکه رادیو و تلویزیونی کشور طلبکارانه و بی‌هیچ واهمه‌ای مشاجره می‌کند، آن هم در بحبوحه طغیان بسیاری از مردم و امنیتی‌شدن اوضاع در برخی شهر‌های استان زرخیز خوزستان.

از خود پرسیدم: مگر در گذشته او و مقامات مافوق او، همچون وزیر کشور یا رئیس جمهور دانشمند و مدبّر و راستگو، از جانب نهاد‌های بالادستی نظام، همچون مجلس شورای گوش‌بفرمان یا سازمان بازرسی کل کشور یا دادستانی کل کشور یا شورای امنیت ملی بر سر تخطّی یا عدم انجام وظیفه‌ای مواخذه شده‌اند که اینک او کمترین واهمه و خوفی داشته باشد؟

و مگر این جناب استاندار بار‌ها و بار‌ها ندیده که هیچ یک از ذخایر نظام هیچگاه مواخذه و با خفت و خواری محاکمه و زندانی و یا حتی عزل نشده‌اند؟

سپس از خود پرسیدم: حکمت مصونیت مقامات نظام از مواخذه و پاسخگویی و محکومیت چیست که به غیر از برخی شبه‌کشور‌های حیاط خلوت آمریکای صادرکننده تمدن در آمریکای مرکزی و برخی کشور‌هایی که منظماَ شاهد کودتای نظامی در آن‌ها هستیم، در کمتر کشوری در دنیا با چنین مصونیتی مواجه هستیم؟

با خود گفتم: نکند به این علت باشد که برخی نظام را مقدس می‌دانند و سپس به عللی نامعلوم مقامات نظام را هم مقدس می‌پندارند؟ و لذا مواخذه و محاکمه و عزل و در مواقعی حبس مقامی را که به نحوی مقدس پنداشته شده امری بسیار مذموم و بلکه معصیتی غیر قابل آمرزش می‌پندارند؟

سپس به فکر فرو رفتم که: اما در حکومت چهار سال و اندی امیرالمومنین (ع)، مطلقاً شنیده یا دیده نشده که حضرت مولا حکومت خود را مقدس خوانده باشند و از آن مهلک‌تر، کارگزاران و والیان حکومتی را مقدس خوانده باشند. به‌علاوه، به کرات مقامات حکومتی را به شدیدترین و ذلیل‌ترینِ مجازات محکوم کردند. با این وصف، این مقدس‌دانستن نظام جمهوری اسلامی و مقامات نظام، اعم از روحانی و غیر روحانی، و سپس معافیت آن‌ها از محاکمه و محکومیت و مجازات، چه توجیهی دارد؟

این سوال اینک در عمق قلبم جوانه می‌زند که آیا امکان دارد مقامات عالیه نظام به نحوی در نهانی‌ترین حفره‌های قلوب خود بر این باور باشند که آقا امیرالمومنین (ع) در اینجا متاسفانه اشتباه کردند و نباید مقامات را آنچنان که در تاریخ خوانده‌ایم به علت تجاوز به بیت‌المال از سوی خود می‌راندند وخود را تضعیف و تنها می‌کردند؟

"ولتکن منکم امه یدعون الی‌الخیر و یأمرون بالمعروف و ینهون عن‌المنکر و اولئک هم‌المفلحون" (و باید از میان شما، گروهی باشند که دعوت به خیر کرده، امر به معروف و نهی از منکر کنند. به درستی که ایشان رستگارانند: سوره مبارکه آل‌عمران، ۱۰۴).

"و بازگشت همه امور بسوی خداست"

۴ مرداد ۱۴۰۰
سعید زیباکلام