شعار سال: مین ابزاری جنگی شامل مقداری مواد منفجره در محفظهای فلزی یا پلاستیکی در اندازههای گوناگون بوده که با توجه به هدف طراحی اش ، برای نابودی و آسیب زدن به خودروها ، کشتیها ، قایقها ، هواپیماها و زخمی کردن و زمین گیر کردن افراد بهکار میرود. در حال حاضر ۱۲۰ تا ۱۴۰ میلیون مین در جهان کار گذاشته شده که ۴ میلیون آن باقیمانده جنگ جهانی دوم است و ۲۳۰ میلیون مین نیز در انبار های نظامی وجود دارد. بررسی ها نشان می دهند که سرعت مینگذاری چهار برابر بیش از سرعت خنثیسازی مینها است و گردآوری مینهای کارگذاشته شده کنونی به ۳۰۰ میلیارد دلار هزینه و هزار سال زمان نیاز دارد .
مینها تفاوتی بین نظامیان و غیرنظامیان قائل نیستند و پس از پایان درگیری هم همچنان خطرناک باقیمانده و زمینها را تا مدتها گذرناپذیر و غیرقابل استفاده میکنند. در بسیاری از موارد هم مکان دقیق مینگذاری مشخص نیست و این کار مینروبی را دشوار و آهسته میکند. این خطرات باعث شده تا مناطق دارای زمینهای مینگذاریشده با مشکلات بزرگی در زمینه سکونت مجدد، کشاورزی و گردشگری روبرو باشند. تلاش بینالمللی برای منع کاربرد مین به ویژه مینهای ضدنفر در قالب پیمان اتاوا در سال ۱۹۹۷ با نام کامل کنوانسیون ممنوعیت استفاده، تولید، انبار و نقل و انتقال مینهای ضد نفر و نابودی آنها متجلی شده است. تاکنون ۱۵۶ کشور با امضای این پیمان بینالمللی پذیرفتهاند که از تولید، استفاده، طراحی، ذخیره و تجارت مینهای ضد نفر خودداری کنند.
آمارها می گویند که در حدود ۴۲۰۰۰ کیلومتر مربع از اراضی ایران آلوده به مینهای بهجا مانده و عملنکرده جنگ ایران و عراق است که نظامیان رژیم بعث، در زمان اشغال اراضی جمهوری اسلامی، در زمین تعبیه کردهاند. سوال اینجاست که برنامه واقعی و بودجه متمرکز برای مین زدایی به چه شکلی تدوین گردیده و در نظر گرفته شده است؟
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از منابع گوناگون