بیمه‌های تکمیلی برای پولدار‌ها و خالی فروشی برای ضعفا

بیمه تکمیلی در ایران، دامی است برای خالی کردن جیب خیلی از مردم. یعنی چی که خودت پولش رو بده و بعد بیا با کسر فرانشیز و هزار جور مدرک آوردن و معطلی، پولت را بگیر؟ یعنی چی که بیمه دندان پزشکی تا سقف ۸۰۰ هزار تومان بیشتر تقبل هزینه نمی‌کند؟ یعنی چی که برای زایمان باید حداقل شش ماه از مدت زمان قرارداد بیمه تکمیلی گذشته باشد؟ یک کلام بگو دارم جیبت را می‌زنم، توی کارمند و کارگر هم لال شو، چون مسئول بستن قرارداد قبلا توجیه یا تطمیع شده است؟ مگر مردم مسخره برای بیمه تکمیلی نمایشی هستند؟ چرا بیمه مرکزی بر اثربخش بودن بسته‌های تعریف شده (سوآوری برای بیمه کننده و کارآمدی برای بیمه شونده) نظارت ندارد؟

شعار سال: داستان فساد در بیمه‌های تکمیلی، یکی دو تا نیست. از طراحی بسته‌های بی خاصیت و رشوه دادن به مسئولان ادارات برای قرارداد بستن با همان بسته‌های کم مصرف گرفته تا گذاشتن شرط زمانی برای استفاده خدمات (مثلا شش ماه بعد از قرار داد)، تا تعریف مبالغ غیر قانونی در خصوص فرانشیز‌ها در هر بار استفاده از خدمات، سنگ اندازی اداری و تهیه مدارک برای گرفتن پول، پرداخت مستقیم توسط بیمار و گرفتن پول بعد از دو هفته دیگر، ضعف نظارت عامدانه برای سو استفاده از سرفصل‌های خاص و مواردی همانند.

این‌ها بخشی از فساد‌های بیمه‌های تکمیلی است. اسما بیمه تکمیلی است، اما کاربرد اصلی آن برای پولدار‌ها است و سگ دو زنی آن برای شهروندان محروم؟ کدام ناظری باید بر این لجن بازار نظارت کند؟ نقش نداشته و نبوده بیمه مرکزی یا سندیکا در این خصوص چیست؟ چرا باید اجازه دهیم که شهروندان تحت ستم و استثمار قرار گیرند؟

حرف‌های دکتر علی دباغ عضو شورای عالی سازمان نظام پزشکی کشور در این خصوص شنیدنی است. مدعی است که بیمه‌های ما ناقص هستند، به جای اینکه افراد دهک‌های پایین‌تر بیمه تکمیلی داشته باشند، آن‌ها که در دهک‌های بالاترند از این بیمه استفاده می‌کنند.