راه حل کاهش قیمت‌ها، گیر دادن نیست، اشتباه می‌زنید

اینکه با گران فروش و گرانفروشی باید مقابله و برخورد شود را بعنوان یک اصل می‌پذیریم. اما باید توجه داشت که راه حل تنظیم بازار، گیر دادن صرف به فروشگاه‌ها و فروشندگان نیست. مثال گوسفند مثال جالبی برای این کار است. متن را مطالعه نموده و خودتان قضاوت کنید.

شعار سال: قیمت گوشت گوسفند با استخوان در بازار تهران ۱۳۵-۱۴۰ تومان است (میادین تره بار). قیمت دام زنده در تهران ۶۰ تومان است (در شهرستان‌ها از ۴۵ تومان ممکن است شروع شود). ۷۰ درصد هزینه پرورش و نگهداری گوسفند مربوط به هزینه تغذیه حیوان می‌شود.

یک گوسفند ۳ درصد وزن روزانه خود را باید تغذیه خشک داشته باشد. اگر بطور متوسط میزان تغذیه یک گوسفند را ۱ و نیم کیلو در روز محاسبه کنیم و قیمت ۲۰ هزار تومان را برای آن در نظر بگیریم. ماهیانه بین ۵۰۰-۶۰۰ هزار تومان، صرفا برای تغذیه دام صرف خواهد شد (غیر از دارو و درمان و سایر هزینه‌های نگهداری).
اگر یک گوسفند خیلی خوب رشد کند و در سال به وزن ۱۰۰ کیلو برسد (وزن بسیار بالایی در نظر گرفته شده است)، هزینه خوراک ان در حدود ۶ میلیون تومان و هزینه فروش آن نیز ۶ میلیون تومان است. پس سود دامدار کجاست؟

از آنجا که نصف (اندکی بیشتر) وزن گوسفند زنده، تبدیل به لاشه می‌شود، حدود یک میلیون تومان حاشیه سود برای قصاب خواهد بود. حال اگر قصاب، گوسفند یا لاشه را از چند دست بخرد، قیمت گوشت را مجبور است که بالای ۱۶۵ بفروشد.

سوال اینجاست که آیا با گیر دادن به قیمت فروش گوشت توسط قصاب می‌توان بازار گوشت را کنترل کرد؟ آیا ضمن توجیه، هشدار و حتی جریمه قصاب و توصیه به خرید بی واسطه از تولید کننده و کشتارگاه، ضروری نیست که زمینه‌های حذف واسطه‌ها را فراهم کنیم (تعاون روستایی چکار می‌کند؟ فقط سیب و پرتغال و اون جوری‌ها؟).

آیا لازم نیست که از دامدار حمایت‌های لازم خصوصا در تغذیه دام، صورت پذیرد؟ وزارت جهادکشاورزی چکار می‌کند؟

لطفا اگر منطق و محاسبات را پذیرفته و پسندیدید، خبر را دست بدست کنید تا بدست آقای ساداتی نژاد وزیر محترم جهادکشاورزی برسد. سلام برسانید و بگویید، اشتباه می‌زنی.