جنگی نیست، ولی مدام بدنبال اجساد سوخته فرزندانمان در آتشیم

جاده های کردستان به قتلگاهی برای مردمان غیور و مرزداری مبدل گشته که با دل و جان از این مرزها محافظت کردند اما اکنون با آتشی به کام مرگ می روند که به آنها دست دوستی داده است.

شعارسال: فریادمان را کی خواهی شنید جناب رئیس جمهور، آقای وزیر و مسئولین استانی و شهرستانی و تمام کسانی که در مرمت و امنیت جاده های مرگ و قتلگاه های کردستان به نوعی مسئول هستید.

سالها است که جنگ تمام شده است؟ اما صحنه هایی دلخراش تر از جنگ هنوز در این جاده ها بیداد می کند؟ جنگ تمام شده است ولی مردم هنوز از طریق جاده ی های جنگی و مسیر عبور تجهیزات جنگی عبور میکنند و همسفر ترانزیت های آتشی که صاحبان آنها در زمان جنگ در مقابل هم می ایستادند اکنون در جبهه ای دیگر به کام مرگ می روند.

جنگ تمام شده است ولی صدای انفجار وسایل نقلیه ای که زمانی راحت جان بودند و اکنون بلای جان شده اند هنوز به گوش میرسد؟هنوز در گرد و غبار و دودهای غلیظ گمشده ایم و دنبال جنازه های فرزندانمان می گردیم؟

جنگ تمام شده است ولی من هنوز صدای گریان مادری جگر سوخته را میشنوم ! جنگ تمام شده است ولی هنوز اشکهای خشک شده بر روی گونه های دختر بچه هایی را میبینیم که حسرت دیدن یک لحظه ی دیگر پدر خودرا دارند؟

تا به کی مرگ این عزیزان را به گردن قسمت بگذاریم؟ بی احتیاطی خودمان را مقصر بدانیم یا کم توجهی مسئولان رده بالای دولتی را؟ از این تانکرهای نفتالین مردم ما چه سودی برده اند تا امروز الی ترافیک جاده و آلودگی و...نباشه؟مترو تهران؟راه آهن اصفهان ؟پلهای تبریز و...امکانات رفاهی آنچنانی را ما نمی خواهیم فقط یک جاده ی دوطرفه ی بدون خطر را میخواهیم؟حتی اگر لازم باشد خودمان کلنگ هایمان را بر دوش گرفته و همکاری می کنیم؟سرزمین مجاهدتهای خاموش را فراموش نکنید.

««هه واڵی ئه مڕۆ»

بریا جارێک! ته له ویزیۆنم هه ڵکرداێی و نه مبیستایێ! که جارێکتر له ڕووداوێکی هاتووچوو! له سه ر ڕێگای ژیان.مه رگ! جه سته یه کی سووتاویان کۆکرده وه! بریاجارێک ڕۆژنامه و گۆڤارێکم بسندایێ و له سه ر دێڕی بمخوێندایێ و بمبینایێ و به ڕسته یه کی گه وره نووسرابێ! که کاربه ده ستانی دڵسۆز! ئاورێکیان له سه ر ڕێگه ی ژیان مه رگ کرده وه!