حکایت تصویری زمانی که تنها فرزندتان می‌میرد

ژنگ گینگ، وقتی شنید دولت چین سیاست تک‌فرزندی را حذف کرده دچار فروپاشی عاطفی گشت زیرا دیگر برای او دیر شده بود. زمانی به اینکه از سیاست تک‌فرزندی تبعیت می‌کند افتخار می‌کرد اما اکنون احساس می‌کند این قانون او را نابود کرده است.

شعارسال : ژنگ گینگ، وقتی شنید دولت چین سیاست تک‌فرزندی را حذف کرده دچار فروپاشی عاطفی گشت زیرا دیگر برای او دیر شده بود. زمانی به اینکه از سیاست تک‌فرزندی تبعیت می‌کند افتخار می‌کرد اما اکنون احساس می‌کند این قانون او را نابود کرده است.

گینگ و همسرش در میان یک میلیون والدین داغدار چینی هستند که تنها فرزندی که دولت چین اجازه داده بود داشته باشند را از دست داده‌اند.

همسر ژنگ، فان گوهی، 56 ساله، از دولت می‌خواهد به والدین "شیدو"، آنهایی که تنها فرزند خود را از دست داده‌اند، حمایت مالی و معنوی اعطاء‌ کند. فرزند آنها در یک تصادف خودرو در سال 2012 جان باخت. ژنگ می‌گوید مرگ تنها فرزندشان "خانواده را ویران کرد."

فان می‌گوید: "خانواده‌هایی که تنها یک فرزند دارند روی یک طناب راه می‌روند، زمانی که این فرزندتان را از دست می‌دهید، تمام امیدتان را از دست داده‌اید."

زمانی که تنها پسر کوئی ونلان درگذشت وی 30 سال داشت. او مجبور شد دومین فرزند خود را در سال 1985 سقط کند. اکنون کوئی و همسرش در کشوری که والدینش در دوران کهنسالی به فرزندان خود متکی می‌شوند، تنها مانده‌اند.

کوئی، 53 ساله از شهر شمالی ژانگ‌جیکائو، می‌گوید: "اگر در آن زمان به ما اجازه داده شده بود بار دیگر فرزند به دنیا آوریم، اکنون این قدر تنها نبودم."

گائو همسر کوئی، می‌گوید دولت ژانگ‌جیکائو ماهیانه 680 یوأن (106 دلار) به آنها می‌دهد. این مبلغ در کشوری که مزایایی رفاهی و بهداشتی در آن ناچیز است، مبلغ بسیار کمی به شمار می‌رود.

چین، پرجمعیت‌ترین کشور جهان با تقریبا 1.4 میلیارد جمعیت، می‌گوید سیاست تک‌فرزندی که از سال 1980 اجراء‌ می‌شود از به دنیا آمدن 400 میلیون کودک جلوگیری کرده و موجب حفظ منابع کمیاب غذایی و همچنین نجات خانواده‌ها از فقر شده است.

کوئی می‌گوید پس از اینکه دچار تصادف شد نتوانست زیر تیغ جراحی برود زیرا فرزندی نداشت که برگه‌های اجازه جراحی را امضاء کند.

داستان کوئی صرف‌نظر از ماهیت تنبیهی خط‌مشی‌های تنظیم خانواده در چین، و نیز داستان‌های مشهور سقط‌های اجباری، نشان دهنده وضعیت اسفناکی است که خانواده‌های "شیدو" در آن قرار دارند.

یو جی پسر هوآنگ پیائو در سال 1985 متولد شده و در سال 2011 در یک تصادف خودرو کشته شد. در کارخانه‌ای که هوآنگ کار می‌کند، بازرس‌ها به دقت بارداری زنان را زیر نظر دارند. وی پس از اینکه دومین بار باردار گشت، مجبور به سقط جنین شد.

هوآنگ پس از اینکه فرزندش را از دست داد، یک دختر بچه را به فرزندخواندگی قبول کرد تا به او در غلبه بر افسردگی و ناامیدی‌اش کمک کند.

پذیرش فرزند جدید هوآنگ را از کمک‌های مالی دولت به خانواده‌هایی که فرزندشان را از دست داده‌اند، محروم کرد.

وی بازنشته شد و اکنون با حقوق بازنشستگی و همچنین حقوقی که از یک کار نیمه‌وقت به دست می‌آورد دختر خود را بزرگ می‌کند. وی از دولت می‌خواهد اجازه دهد به حمایت‌های مالی دسترسی داشته باشد.

لی چائو، فرزند سان هانپینگ و همسرش لی گواکوان، در سال 1987 متولد شده و در یک سانحه رانندگی در سال 2013 جان داد. سان بارداری مجددش را به دلیل قوانین سختگیرانه سیاست تک‌فرزندی لغو کرد.

سان پس از اینکه تنها پسرش را از دست داد از بیماری‌هایی چون افسردگی، فشار خون بالا و دیابت رنج برده است. آنها با حقوق بازنشستگی سان و حقوق ماهیانه لی زندگی می‌کنند که البته برای مخارج پزشکی‌شان کافی نبوده و مجبور شده‌اند از پس‌اندازی که برای ازدواج پسرشان کنار گذاشته بودند استفاده کنند.

جیانگ تینگیی،‌ پسر جیانگ ویمائو و ژانگ یینگژوئی، در سال 1984 متولد شده و به دلیل بیماری دیابت در سال 2010 درگذشت. آنها شعارهای تبلیغاتی در دهه 1980 را به یاد می‌آورند: "تنها یک کودک خوب است،‌ دولت از کهنسالان مراقبت خواهد کرد."

هر دوی والدین در یک کارخانه شیشه‌سازی کار می‌کردند و به دلیل ترس از اخراج از داشتن فرزند دوم منصرف شدند.

ژانگ پس از اینکه برای بار دوم باردار شد مجبور به سقط جنین گشت. آنها پس از بازنشسته شدن با والدین ژانگ در شهر ژانگ‌جیکائو زندگی می‌کنند.

بیماری فرزند آنها به دیابت قرض بسیاری به بار آورد. آنها اکنون با حقوق بازنشستگی زندگی می‌کنند اما از پول کافی برای پرداخت قبض‌های دارویی خانواده برخوردار نیستند.

ژانگ می‌گوید پایان سیاست تک‌فرزندی تأثیری بر آنها نداشت و فقط داغ از دست دادن تنها فرزندشان را افزود.