در آن جلسه همه به هم لوح تقدیر دادند. سند معتبر این ارتقای چشمگیر در شاخص ها نیز لوح اعطایی وزیر بهداشت به سعادت بود که به این جهش کهکشانی استان معترف شده بود.

بلافاصله واکنش ها نسبت به این جهش رتبه ای شروع شد. منتقدین دولت و بعضا حامیان خود دولت معتقد بودن که چنین ارتقایی محال است و آنچه گفته شده صرفا در حد یک نوشابه باز کنی وزیر بوده برای این استان.

عده ای دست به نمودار بردن و هر آنچه که اتفاق افتاده بود را به این دلیل که در شهر و روستایشان آمپول زن وجود ندارد زیر سوال بردن و ارتقای جایگاه استان را نیز « فیک » می دانند.

ساده انگاری است بخواهیم سر و سامان بخشیدن به هتلینگ بیمارستانهای استان، احداث 180 خانه بهداشت، ارائه خدمات به حاشیه نشینان،توسعه بخشی به روند ساخت بیمارستان در خوی اشنویه،بوکان و ارومیه، توقف فاجعه ساخت بیمارستان 320 تختخوابی شهید بهشتی در جوار باغ رضوان ارومیه، تجهیز بیمارستانهای استان به دستگاههای پیشرفته و اعزام و استقرار بیش از 300 متخصص در شهرستانها را « فیک » بدانیم.

عده ای عادت دارند به اینکه همواره استان را در جایگاههای پایین توسعه ای ببیند. در چنین فضایی به قول حافظ «خوب دیدن» و«دیده نیالودن به زشت دیدن» آسان نیست اما باور کنیم که زندگی جریان دارد و اتفاق های خوب هم پیرامون مان می افتد. کافی است کمی دقیق تر نگاه کنیم و منصف باشیم.

 نواقصات حوزه درمان و بهداشت استان کم نیست. هنوز هم بسیاری از روستاها محروم از خدمات استاندارد،هنوز هم بسیاری از پروژه ها ناتمام است و در سرانه تخت پایین تر از میانگین کشوری هستیم اما نهایت ناجوانمردی است که پیشرفت خیره کننده طرح توسعه بیمارستان امام خمینی ( ره )، بیمارستان زنان و طرح توسعه بیمارستان مطهری ارومیه را « فیک » بدانیم.