پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

خودکشی پدیده پیچیده‌ای است و می‌تواند علل گوناگون داشته باشد. ناامیدی، اختلالات روانی (نظیر افسردگی، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی، اختلال طیف اوتیسم)، اختلات فیزیکی (مانند سندرم خستگی مزمن)، شکست عشقی، اعتیاد به الکل، سوء مصرف مواد یا دارو، می‌توانند به خودکشی ربط داشته باشد. اغلب، عوامل استرس‌زا مانند مشکلات مالی، مشکلات شغلی، مشکلات تحصیلی یا مشکلات ارتباط بین فردی (مانند طلاق یا قطع رابطه)، آزار دیگران یا قلدری نیز ممکن است در این میان نقش داشته باشند. بررسی‌ها نشان می‌دهند که در شهر‌های استان تهران مثل ملارد، قدس، رباط‌کریم، شهریار، قرچک، ورامین، پیشوا و پاکدشت آمار‌های بالایی در زمینه خودکشی گزارش شده و این سوال مطرح می‌شود که چه اتفاقی افتاده که شهر‌هایی مانند چهاردانگه و اسلامشهر به اندازه استان ایلام، آمار خودکشی دارند؟

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

برخی از نمایندگان مجلس با تصور چرخیدن پاشنه درب به سبک و سیاق قبل و خود همه کاره پنداری در حوزه ملی، گویا نیامده قصد گرد و خاک به پا کردن و تفسیر به رای و سلیقه گرایی دارند. امام فرموده بود که سربازان من در گهواره هستند و سربازان کوچک علی هم، امروزه روز رشید شده اند. برادر گرامی اولا مشفقانه تقاضا می‌کنیم که نیامده دور برندار و کلی گویی و حرف زدن گل درشت را کنار بگذار. اگر احساس تکلیف می‌کنی، حضرتعالی را به مناظره در خصوص طرح صیانت و اینترنت ملی از چند بعد فقهی و شرعی، فنی و تکنولوژیک، اقتصادی و مدیریتی، فرهنگی و اجتماعی در سطوح خرد و اثرگذاری‌ها بر توسعه ملی (سطوح کلان) دعوت می‌کنیم. احتمالا پخش زنده این مناظره هم عبرت آموز خواهد بود و هم دیدن خواهد داشت. هشدار دوستانه هم می‌دهیم که کرسی نمایندگی مجلس نه جای زور بازو نشان دادن است و نه جای سو استفاده و تحزب بازی و نه جای کلی گویی و خود اظهاری و هود مرجع پنداری. نمایندگان مجلس، بدون همراهی حوزه‌های دانشی و اتاق‌های فکر فعال در توسعه منافع ملی، خاصیت یک کارمند ساده را هم بعید بدانیم داشته باشند. سرجایت بنشین و با رعایت چارچوب‌های نمایندگی، وظیفه خطیر محوله را انجام بده. برای موفقیتت دعا می‌کنیم و آماده خدمت رسانی در حوزه های، برنامه ای، سیاستگذاری، نظارتی بشکلی داوطلبانه هم هستیم.

حسین انتظامی در یادداشتی بیان داشته است که کاش قانون انتخابات اصلاح شود و نامزدی نمایندگی مجلس ‌و ریاست جمهوری عمدتا از طریق احزاب باشد و منفردین نتوانند خیلی وارد رقابت شوند. انتخابات پرشورتر و معنادارتر می‌شود. برنامه‌ها رأی می‌آورد، نه وعده‌ و پول‌پاشی. دیوار حاشا بلند نیست و حزب نمی‌تواند عملکرد گذشته خود را منکر شود. زد و بندهای داخل مجلس هم به حداقل می‌رسد چون انضباط حزبی بر فراکسیون‌ها حاکم است.رنکینگ احزاب به‌سهولت انجام می‌گیرد.بازی تحزب، قواعد خودش را دارد و نمی‌شود با مدل شطرنج برره انجام بگیرد.یک فعال سیاسی در نظام حزبی نمی‌تواند همزمان در دو جا پخت و پز کند چون پروژکتورها روشن است!در نظام حزبی، یک نماینده مجلس اساسا نمی‌تواند با وزیرِ در آستانه‌ی استیضاح معامله کند و به‌زعم خود برای جاپانگذاری، سکه و اسکناس دلار و چند سهمیه هیات مدیره‌ شرکت‌های تحت امر وزیر را بگیرد.

به در و دیوار می‌زند تا توجیه گر عملکرد ناقص و صد البته زیان بار دوره نمایندگی اش در مجلس و ریاست غیرکارآمدش بر کرسی هیات رئیسه باشد. می‌گوید در سال ۹۸ عرض کردم که اگر در مجلس رفتم به دنبال خیزش اقتصادی هستم و امروز برخی می‌پرسند که خیزش اقتصادی چه شد؟ از این تریبون عرض می‌کنم بنده در جایگاهی هستم که مسئولیتم قانون‌گذاری است و برای یک حرکت اقتصادی که ثبات اقتصادی کشور را به دنبال داشته باشد هر قانونی که باید اصلاح می‌شد، اصلاح شده است و نزدیک به ۵۰ قانون در حوزه مسائل اقتصادی یا مرتبط قطعی با اقتصاد، یا اصلاح شده یا قانون جدید برای آن نوشته شده است و ... متاسفیم این را می‌گوییم آقای قالیباف، تو حتی از وظایف نمایندگی مجلس هم سر در نمی‌آوری. مجلس دو وظیفه قانونگذاری دارد و نظارت بر قانون. در دوره تو بود که این کابینه فشل تشکیل شد. در دوره تو بود که نظارت بر برنامه‌ها به افتضاح امروز رسیده. آقای قالیباف، نمایندگی مجلس در گام اول تفکر می‌خواهد و دوم توان برنامه ریزی و سوم قدرت اجرایی و چهارم مدیریت و سیاست. نمایندگی مجلس، تیم صاحب صلاحیت می‌خواهد نه محفلی بله قربان گو. احتمالا همه چیز خوبان را تو تجمیع شده در خود داری؟ دلمان برای آتش زدن به منابع و منافع ملی پر از خون است. شاید حداقل این عبارت را بتوانی درک کنی.

بارها و بارها تذکر دادیم که انقلاب باید بشدت مراقب پنج گروه متعصبین و سنت گراهای افراطی، منتفعین و دلال ها ، منافقین چند چهره و ریاکار و معاندین باشد.از بین این پنج گروه از دیدگاه ما در کمتر از پنج سال ، خوارجی بیرون می آیند که روی علی زمان هم تیغ می کشند( تکرار داستان تاریخی صدر اسلام را دنباله گیری می کنند). تئوری سه مرحله ای برای غارت دارند. فشار می آورند، فرصت ها را می گیرند و در نهایت توجیه گری می کنند. این گروه همان هایی هستند که با برهم زدن تعاول سه گانه جمهوریت نظام، اسلامیت و انقلابی گری، فضا را برای تندروی خود مهیا می کنند. این گروه با فقه پویا ، دشمنی آشکار دارند و به اسم بدعت ، آن را بر نمی تابند. ان شاالله که تحلیل های ما نادرست باشد، اما وظیفه شرعی و حرفه ای خود می دانیم که برای تامین منافع ملی مان، هشدار بدهیم.

وحدت جریان اصولگرایی با مسیری که طی می‌کنند، افسانه‌ای بیش نیست (هرچند که همین نقیصه به گونه‌ای دیگر در جریان اصلاح طلب هم مشاهده شده و خواهد شد). اصول گرا‌ها با خط فرمان فعلی، زمانی به سمت وحدت گرایش پیدا می‌کنند که دو شرط وجود دشمن مشترک و مجاز بودن به ارایه نگاه و اقدام پوپولیستی، پذیرفته شده باشد. جریان اصول گرایی ایران (همانند جریان اصلاح طلب)، متاسفانه فاقد مبانی فکری و منظومه شناختی- تحولی بوده و غالب قیل و قال ها، حول تامین سلیقه و منفعت است (موضوعی که پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، بار‌ها درخصوص آن هشدار داده و حساسیت حاکمیت را به مخاطرات پنج گروه سنت گرایان و متعصبین، منفعت طلب‌ها و غارت گر‌ها، منافقین و چند چهره‌های ریاکار، نفوذی‌ها و معاندین داخلی و خارجی، جلب کرده است). وقتی یک دستی در نظام مدیریتی و سیاسی مطرح می‌شود و سایه دشمن مشترک کاهش سافته و پای تحول و اثبات تغییر توسعه‌ای پیش کشیده می‌شود، عجوج و مجوج اصولگرایی را می‌توان به راحتی مشاهده کرد. حضور حداقل چهار لیست اصولگرایی برای انتخابات تهران؟ دوستی بین منتقدین آنهم بدون ایجاد زبان مشترک و تنها برای فراهم سازی فرصت حضور، محفل گرایی سلیقه محور کوتوله پرور برای تامین منافع و گور بابای منافع ملی (به اعضای برخی از لیست‌ها نگاه کنید. گویا بشکل شانسی از لوپ لوپ درامده اند. ما از برند لوپ لوپ برای این مقایسه، عذرخواهی می‌کنیم)، خجالت بکشید از سن تان. بعضی از شما‌ها واقعا باعث وهن دین، انقلاب و جمهوریت کشور هستند. اف بر حیات بی خیر و زنده بودن تان.‌ای کاش در دوره جنگ تیر غیبی به برخی از شما اثبات می‌کرد و حداقل از بار بی تعهدی هایتان می‌کاست و فشار کمتری به جامعه وارد می‌کرد و یک اجر معنوی و اخروی هم نصیب شما می‌شد.

تقی آزاد ارمکی معتقد است که در کمتر از صد و پنجاه سال اخیر ایران شاهد دو انقلاب و یک کودتا در داخل خود بوده است. این رخداد‌های بزرگ چرا شکل گرفته اند؟ تحلیل این انقلاب‌ها را باید در علل ایجاد میل در رادیکالیسم در خودمان جستجو کنیم. میل به رادیکالیسم در ما از کجا آمده است؟ تقی آزاد ارمکی، میل به این جنگ و تغییر در ایرانی‌ها را محصول عدم پرداختن ما به شکست‌ها می‌داند. به عقیده او ایرانی‌ها به جای اندیشیدن به علت شکست‌ها تلاش کرده اند با شعار‌ها و آرمان پردازی‌ها از شکست عبور کنند و این امر موجب رادیکالیسم و خشونت در جامعه ایران شده است.

در مورد حضور مردم در انقلاب ۵۷ عبارت مشهوری وجود دارد؛ آن‌ها می‌دانستند که چه نمی‌خواهند، ولی نمی‌دانستند که چه می‌خواهند! این عبارت دستمایه مهران صولتی شده تا با مطرح کردن کردن دوگانه‌هایی متعارض (مادیات همراه با معنویات، جمهوریت همراه با اسلامیت، تجدد همراه با تدین) به نابجایی و غیر ضروری بودن انقلاب اسلامی در ایران بپردازد. آمچیزی که صولتی در بیان آن قاصر بوده یا بدان کم توجهی کرده است. بحث الگو‌های توسعه‌ای و تمدنی مورد نیاز برای انقلاب بواسطه حضور فقه پویا و فاصله گیری از فقه سنتی است. سولتی به جریان چند گامی انقلاب‌ها برای طی شرایط گذار و رسیدن به مرحله تثبیت هم توجهی نداشته است. در واقع، برداشت او از انقلاب، تحقق مدینه فاضله است. همان القائیات نادرستی که بعضا در قالب انحرافات ایدئولوژیک مطرح می‌شود. در نگاه ما، انقلاب قائدتا اقدامی چندگامی یا چند مرحله‌ای بوده، نیازمند بهره گیری از فقه پویا برای اتصال سه بعد جمهوریت، اسلامیت و انقلابی گری در قالب‌های توسعه‌ای و تمدنی است و برای ممانعت از انحرافات، ریزش‌ها و رویش‌های خاص خودش را دارد. انقلاب‌های دینی (نظیر انقلاب ایران) باید در مقابل چالش ها، آسیب‌ها و انحرافات، حساسیت خود را تا لحظه آخر متصل به مرحله تثبیت حفظ کنند و مانع برهم خوردن تعادل سه بعد جمهوری، دینی و انقلابی گری خود باشند.

قطعاً رشد سیاسی و سواد سیاسی مردم موجب شده این فضا در نامزد‌ها ایجاد شود که صدای عقلانیت را بلند کنند. در مناظره‌های سیاسی که رسانه‌ها برگزار می‌کنند نیز امر انتخابات با عقلانیت سنجیده می‌شود. برای همین در یکی از این مناظره‌ها تلویحاً به کسی که سمبل اعوجاجات فکری است اشاره می‌شود و می‌گویند «امر سیاسی آن‌قدر مبتذل شده که آن کسی که کارش ماسون‌یابی از اعداد و اشکال بود، شده لیدر انتخاباتی!» و این خودش نشانه‌ای از اهمیت عقلانیت است که افراد دارای افکار شبه‌علمی و پریشان، اینچنین مورد خطاب و عتاب در مناظره‌های اساتید دانشگاه قرار می‌گیرند. یا برخی دیگر که زمانی در تمسخر قهرمان ملی ایرانیان حاج‌قاسم سلیمانی هشتگ می‌زدند و او را در مقایسه‌ای بی‌خردانه و جاهلانه و از سر عقده‌های سیاسی به دستبوسی رئیس‌جمهور وقت متهم می‌کردند، حالا جای‌شان در هیچ فهرستی نیست و از دایره توجه عقلانیت انقلابی و سیاسی بیرون انداخته شدند.

نخستین روز نمایشگاه رسانه‌های ایران شاهد حضور مقامات و شخصیت‌ها و برگزاری نشست‌های تخصصی و مناظرات سیاسی بود.مراسم افتتاحیه بیست و چهارمین نمایشگاه رسانه‌های ایران و رونمایی از جلد جدید دانشنامه مطبوعات ایران روز یکشنبه، ۲۹ بهمن‌ماه با حضور محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در محل سالن نشست‌های خبری نمایشگاه واقع در مصلای تهران برگزار شد. همجنین میهمانان ویژه نمایشگاه رسانه‌های ایران با فرشاد مهدی‌پور، معاون امور رسانه‌ای و تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دیدار کردند.

پژوهشگر حوزه مدیریت جناب آقای سجاد رحیمی مدیسه در متنی زیبا با عنوان چرا چالش های ما حل نمی شود ،پرسیده است که چرا با وجود این حجم نیروی انسانی توانمند تحصیل کرده در کشور، مشکلات کشور حل نمی گردد و شاهد تکرار بحران ها هستیم؟چرا رویکردهای تفکر سیستمی با ماهیت بومی شده ​​​​​​​که مفاهیمی نظری هستند، هیچ وقت در حل مسائل و مشکلات جاری کشور، مؤثر واقع نمی‌شوند؟ و عملاً جایگاهی در خصوص این رویکرد جدید مدیریتی نیست؟ وی در متن مقاله به این استنتاج رسیده که تفکر سیستمی در نظام های آموزشی ،فرهنگی و اداری کشور نهادینه نشده است و علت وجود این حد از چالش ها،کم توجهی به این نوع تفکر است و ... . فرمایشات ایشان قابل نقض نیست، اما فرض می کنیم که آحاد یک جامعه یا بخش فرهیخته ان ، صاحب این نوع تفکر تخصص محور، شده باشند،آیا چالش های کشور در آن شرایط حل خواهد شد؟ پاسخ مسلما منفی است چرا که انسان ترکیب عقل و نفس بوده و تعادل عقل و نفس، زمینه ایجاد تعادل و ارتقا است( عقل بواسطه توسعه تعلیم تقویت می شود و نفس بواسطه توسعه تربیت). حتی با وجود افراد صاحب تفکر سیستمی، ذات تکامل یابی تدریجی جامعه و نیازمندی به مدارا ( در مقابل نگاه هؤمونیک تفکر سیستمی) قابل انکار نیست. لذا حاکمیت تفکر سیستمی بدلیل ذات غلبه گرایی آن، واقعیت وجود آسیب ها و آحاد ناتوان در تفکر سیستمی و در نهایت وجود افراد متمایل به کسب قدرت بدون داشتن توانمندی تفکر سیستمی، باعث برهم زدن مستمر نظم توصیه شده در تفکر سیستمی گردیده و ضرورت تثبیت تفکر شبکه ای کاملا احساس می شود. سوال اینجاست که آیا سوالات نویسنده متن با استقرار و تثبیت تفکر شبکه ای حل می شود؟ باز پاسخ ما خیر است. تفکر شبکه ای با وجود قابلیت های بالای همدلی و لایه برداری از ابعاد مکنون آسیب ها ، توان تحول آفرینی بنیادین را نداشته و ضرورت استقرار تفکر مدیریت بحران احساس می شود. تفکری بسیار قوی که در درون خود شش نوع تفکر (کلاسیک یا سیستماتیک و تخصص محور، تفکر انطباقی با توان حل مسئله ، تفکر پایه یا تفکر تعادل بخش به سه حوزه عقلانیت و نفس و دین ، تفکر القایی و شهودی، تفکر مجبور یا تفکر قادر به حل مسائل اقتصادی و مدیریتی و سیاسی ، تفکر توفیق طلب یا جبرانی وابسته به باورهای ارزشی با توان ایجاد جهش شناختی- اجرایی) را دارد. با وجود و استقرار این نوع تفکر در افراد پیشرو ، توسعه از حالت فنی ، امنیتی ،سیاسی و غیره خارج شده و ماهیت تحول آفزینی و تمدن گرایی وابسته به افراد خودبنیاد متعهد ( قابلیت توامان تخصص و تعهد) را دنباله گیری می کند. بر این قاعده، مباحث بیان شده توسط نویسنده متن، می تواند بعنوان اولین قدم حرکتی در این مسیر باشد. برای فهم و بهره برداری مطلوبتر، عین بیانات نویسنده، تقدیم حضور می گردد.

در انقلاب ۵۷ هم روحانیون و هم روشنفکران در نبردی میان غرب و شرق در پی بازگشت به خویشتن بودند. «منصور معدل» در مقاله درخشان خود با عنوان «ایدئولوژی به مثابه گفتمان اپیزودیک: مورد انقلاب ایران» می‌گوید انقلاب ایران، انقلابی فاقد ضدانقلاب بوده است؛ هم مردم آن را قبول داشتند و هم ایالات متحده و شوروی آن را، ولو با اکراه، پذیرفتند.

تحصیلات می‌تواند بخشی از هویت فردی محسوب شود. هویتی که در قالب جامعه و به‌عنوان یک پدیده ‌اجتماعی و فرهنگی اگر به بیراهه رود به آسیب اجتماعی تبدیل خواهد شد. با توجه کاهش تخصص گرایی و گرایشات بالا به رزومه سازی غیر واقعی، خرید و فروش مدرک جعلی تحصیلی به دلایلی چند بشدت رواج پیدا کرده و با توجه به ضعف نظارت موثر، بسیاری از افراد ،این راه را راه میانبری برای دستیابی به مدرک و جبران ضعف تحصیلات ، قلمداد می کنند. حال باید از وزرای محترم عتف، بهداشت و درمان ، اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی و سایر مراجع و افراد مرتبط پرسید که چرا در این خصوص اقدام موثری صورت نگرفته است؟ باید به بعضی ها گفت که عمویی های محترم، ناراحت نمی شوید که بیخ گوش تان ، مدرک تحصیلی جعل می کنند و خرید و فروش می نمایند؟ ناراحت نیستید که به ریش داشته و نداشته تان می خندند؟ سلام بر کرگدن. ما خجالت می کشیم از این حد لاقیدی و بی مسئولیتی و کم تعهدی. حقوقی ها احتمالا در سطح پائین از چهار مصادیق جرم قصور، تقصیر، ترک فعل و اهمال ، استفاده می کنند. دوستان سازمان بازرسی چطورند؟

مدیران کشور متاسفانه بدلیل ضعف نظام نظارتی، ضعف مطالبه گری‌های قانونی و ضعف رسانه‌های تخصصی، احساس نوعی عدم پاسخگویی نموده و تفسیر به رای و سلیقه گرایی را بعضا مبنای کار قرار داده اند. بازی با آمار، ویترین چینی نمایشی، عملکرد‌های غیر اولویت دار و ...، تنها بخشی از این آسیب هستند. دکتر منظور، اقتصاد ایران را در رتبه ۲۰ می‌بیند و درست هم می‌گوید. از نظر حجم اقتصاد برای کشوری ۸۵ میلیونی. اما چرا دکتر منظور از نگاه سرانه‌ها، شاخص قدرت خرید و ضریب جینی، شاخص فلاکت و ...، به رتبه ایران توجه نمی‌کند. موضوعی که باعث شده انتقاداتی چند بر وی وارد شود.

امیر قلعه‌نویی تنها مربی ایران در تاریخ فوتبال ایران است که فرصت دو دوره حضور در جام ملت‌ها را به عنوان سرمربی داشته و هر دو دوره ناکام مانده است. یک بار از مرحله یک‌چهارم نهایی کنار رفته و در تازه‌ترین دوره هم در نیمه‌نهایی حذف شده است.تفسیرهای زیادی از ترکیب شکست خورده تاج و قلعه نویی می شود. شایسته سالاری، باندبازی و اتفاق.وجه اشتراک هر دو دوره حضور امیرقلعه نویی به غیر از ناکامی در کسب جام، عدم پذیرش این واقعیت است که تیم تحت هدایت او در تعدادی از بازی‌ها اصلا خوب کار نکرده است. قلعه‌نویی مثل همیشه در پی مواجهه با دشمن فرضی بوده و مهدی تاج هم که بعید است شهامت ایجاد یک تغییر بزرگ و مثبت در فوتبال ایران را این روز‌ها داشته باشد. البته برای رئیسی که پرونده شاهکاری مثل مارک ویلموتس بلژیکی را به بار آورده، شاید در سایه حرکت‌کردن ، بهترین شیوه باشد.

دکتر رضا داوری‌اردکانی باور دارد متفکری که در رؤیای پدید‌آمدن عهد و عصری دیگر باشد، چه‌بسا با عصر و عهد خود مخالفت کند. بسیاری از متفکران تنها دغدغه‌شان خلق مفاهیمی بوده است تا از عهد و عصر خود فراتر رفته و به انکار وضع موجود دست بزنند. همان‌گونه که دلوز می‌گوید کار فلسفه خلقِ مفاهیم است.

مملکت گویا در توهمات بیمارگونه بعضی‌ها بازیچه است که هر باشناسنامه و بی شناسنامه‌ای شب بخوابد و صبح برای خودش قاعده گذاری بعضا ضد حقوق اساسی کند. اینکه ما نیازمند قانون گرایی و تمکین به قوانین درست هستیم یک حرف است و اینکه سلیقه محوری بر قاعده گرایی حاکم باشد یک بحث دیگر. یعنی چی که با بیش از ۲۰۰ مورد کارت به کارت شدن به یک کارت، اقدام به بستن کارت می‌گردد؟ امتحان کنید، کارت ما را ببندید ببینید چطور در دیوان، بالا و پائین تان می‌کنیم. قاعده گذاری بلد هستید بسم الله. گردن ما از مو هم باریک‌تر است. اما سلیقه گرایی کنید، هفتاد برابر قویتر جلویتان می‌ایستیم. اینجا ایران اسلامی با محوریت جمهوریت است و ما در گام دوم انقلاب هستیم. یادآوری کردیم اگر یادتان رفته، قبل از آغاز تقابل توجیه کامل شده باشید. مردم را با آزمون و خطا خسته و ناراضی از انقلاب می‌کنید که چه بشود؟ منتظر دریافت توضیحات و روشنگری‌های هادی خانی رئیس مرکز اطلاعات مالی کشور هستیم.

یکی از مشکلات خاص کشور،گرفتار شدن اقتصاد در حلقه روابط سیاسی است. تجلی بیرونی این آسیب ،خود را در قالب انواع روابط با خصولتی ها با انواع توجیهات نشان می دهد. یک روز پای ستاد اجرایی فرامین امام در میان است و یک بار،پای صندوق بازنشستگی صنعت نفت. یک بار صحبت از هلدینگ خلیج فارس می شود و یک بار ،رد پای مخفی شرکت در شرکت و تو دلی ها ، ملاحظه می گردد. مگر چوب این نوع روابط ناسالم را در صنعت خودرو نخوردیم ( قطعه ساز سهامدار اصلی خودرو ساز می شود، قطعه ساز خودروساز را به گروگان می گیرد و .....)؟چرا منافع ملی برایمان کم ارزش است و سلیقه گرایی و مصلحت اندیشی و منفعت گرایی تا این حد پر رنگ شده است ؟آقای جواد اوجی وزیر محترم نفت، پیگیر اجرای فرمایشات حضرت آقا خواهیم بود. بعدها گلایه مند نشوید.

با هر نگاهی که به داستان بنگریم ( نسبت بودجه کل به بودجه صداسیما، مقایسه صداسیما با سازمان های مشابه در سایر کشورها، رسالت و کارکردهای صداسیما، میزان رضایت مردم و ...) بودجه صداسیما ، تناسبی با عملکرد و خروجی ها و حتی پیامدهای کاری فعالیت این سازمان ندارد.بودجه صدا و سیما در حالی روز به روز در حال افزایش است که بحث فقدان مخاطب آن و از دست دادن تأثیرگذاری آن به یک قضیه جدی تبدیل شده‌است که دیگر حتی خود مدیران تلویزیون هم به آن اذعان دارند. این فضای ریخت و پاش بودجه ای، زمینه را برای رانت گرایی و سلیقه محوری فراهم نمود و ضمن تضعیف اقتصاد ملی ( بدلیل جذب نابجای بودجه) ،بسترساز هزینه تراشی ها و پرداخت هزینه های تندروی و حاشیه سازی ها می باشد.