شعار سال: حضور مخالفان ايران در خارج، به دليل ضعف سازماني و عملکردي، براي ايران نه‌تنها يک خطر نيست بلکه به سود ماست. برای مثال بعد از ماجراي قتل خاشقجي، برخي در ايران اميدوار هستند اين اتفاق باعث حذف وليعهد سعودي شود؛ درحالي‌که نگارنده معتقد است حضور او براي ايران يک امتياز محسوب مي‌شود. او وهابيت و خاندان سعودي را با ترور، دستگيري و تسويه‌هاي داخلي و انجام اقداماتي که برخي مفتي‌ها با آن به‌شدت مخالف هستند، چند تکه کرده و شيوه حکومت‌داري را به‌هم ريخته است. او پايتخت سعودي و فرودگاه رياض را ناامن کرده است. مثال ديگر جان بولتون است. واقعا مواضع و اقدامات نسنجيده و راديکال او، در دنيا جدي گرفته نمي‌شود و حتما به سود ايران است. درباره ماجراي دانمارک نيز بايد گفت جمهوري اسلامي اساسا گروهک جدايي‌طلب مذکور را در اندازه‌هاي انجام عمليات در ايران نمي‌داند که بخواهد سران آن را در خاک بيگانه مجازات کند. توييت دکتر ظريف، به‌طور رسمي، کد روشني به نقش موساد در طراحي چنين سناريوهايي داد. ترامپ مي‌خواهد براي حمله به نماد 13 آبان، از تمام ظرفيت‌هاي موجود سيستم‌هاي اقتصادي، مالي، جاسوسي و رسانه‌اي خود عليه ايران استفاده کند و به‌طور طبيعي به سمت طراحي سناريوهايي مانند آنچه در هفته‌هاي اخير رخ داد، مي‌رود. رژيم صهيونيستي پيش‌از‌اين در تيرماه سال جاري اعتراف کرده بود که فضاسازي‌هاي اخير کشورهاي اروپايي درباره دستگيري دو ايراني به‌ اتهام تلاش براي بمب‌گذاري در اجلاس گروهک منافقين بر اساس اطلاعات سرويس جاسوسي موساد انجام شده است. به‌طور طبيعي اسرائيل، عربستان و ايالات متحده نگران حرکت اروپا به سمت ايجاد ساختارهاي جهاني بدون متولي‌گري آمريكا هستند. ساختارهاي بين‌المللي به‌خاطر نوع رفتار ترامپ، به‌شدت‌ آسيب ديده‌اند. ساختارهاي بين‌المللي که قبلا با اجماع به تصميم عليه ايران مي‌رسيدند، کارکرد قبلي را از دست داده‌اند؛ علاوه بر آن اروپايي‌ها اين رفتار آمريكا را ضد منافع خود مي‌دانند. ايالات متحده سال‌هاست روابط اقتصادي خاصي با جمهوري اسلامي ندارد اما اروپا به‌نوعي شريک تجاري ايران است. از‌سوي‌ديگر برجام براي اتحاديه اروپا، يک دستاورد تاريخي محسوب مي‌شود.

به‌ويژه آنکه تروئيکاي اروپايي در سال‌هاي اوايل دهه 80 شمسي هم بنا داشت معاهده مشابهي با ايران منعقد کند که دقيقا به‌خاطر فشار ايالات متحده، ناکام ماند و اين‌بار بنا بود با مشارکت خود آمريكايي‌ها، مذاکرات با ايران پيش برود. بعد هم با وجود چندين سال مذاکره و دستيابي به يک توافق، اين آمريكاست که دوباره شرايط مشابهي را حاکم کرده است. آمريكا با فشارهاي خود به منافع چين، روسيه، هند و اروپا ضرر مي‌زند؛ آن‌هم فقط براي سود داخلي يا مصرف داخلي انتخاباتي براي موفق نشان‌ دادن جمهوري‌خواهان. اروپا به‌خاطر منافع خود به‌شدت علاقه‌مند است اين روند را تغيير دهد و ضرر ايالات متحده به خود را کاهش دهد. ايران هم با تدبير باقي‌ماندن در برجام، آرام آرام به تشکيل چنين سازو‌کاري کمک مي‌کند. آمريكا تلاش کرد با استفاده از مزدور منطقه‌اي خود يعني عربستان، نخست‌وزير يک کشور را وادار به استعفا کند و اگر نبود دورانديشي ميشل عون و سيدحسن نصرالله، آنها در اين سناريو موفق مي‌شدند. ايالات متحده با يک عمليات رواني گسترده تلاش کرد در انتخابات پارلماني لبنان، نامزدهاي جريان حزب الله اکثريت را به دست نیاورند اما اين اتفاق رخ نداد. تلاش کرد در سوريه، يک گروهک تروريستي مسلط بر کشور شود اما اين اتفاق رخ نداد. تلاش کرد کردستان عراق را از عراق يکپارچه جدا کند اما اين اتفاق هم رخ نداد. هژموني ايالات متحده، کاملا از ميان رفته است و در سوي مقابل، ايران بدون رفتار خارج از عرف ديپلماتيک، نيروهاي همسو با خود را در سراسر منطقه با شيوه‌هاي دموکراتيک و با استفاده از حمايت داخلي مردم همان کشورها تقويت کرده است. اروپا ناظر عملکرد منطقي ايران است و به همين دليل به نظر مي‌رسد آمريكاي ترامپ بیش‌ازپیش به سمت رفتارهاي خارج از عرف برود. دم‌دستي‌ترين اقدام طرف‌هاي متخاصم با ايران، به‌اجراگذاشتن سناريوهاي ترور در خارج از ايران است؛ درحالي‌که هيچ سندي دال بر اين مسئله وجود ندارد و خود مسئولان اروپايي نيز در اتفاقات اخير، بسيار محتاطانه موضع‌گيري کردند. ايران همواره از هرگونه اقدام تروريستي در هر نقطه‌اي از جهان، ابراز برائت و آن را محکوم کرده است و اين موضع اصولي سياست خارجي جمهوري اسلامي است.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه شرق، تاریخ انتشار 12 آبان 97، شماره: 3283