اما در این بین، راه مقابله با اعتیاد نیز بسیار حیاتی است. نمی‌توان با توسل به راه‌های غیرعلمی و غیرکارشناسی، امید داشت که آسیب‌های اعتیاد کاهش پیدا کند. همان‌قدر که فرآیند ترک کردن اعتیاد یک ضرورت مهم است، انتخاب روش ترک کردن نیز به همان میزان اهمیت دارد.

تجربه نشان داده تلاش برای ترک دادن اجباری معتادان در کمپ‌ها و اردوگاه‌ها بی‌نتیجه است، زیرا ترک اعتیاد اجباری، جواب نمی‌دهد. مهم‌ترین بخش فرآیند ترک اعتیاد، ایجاد انگیزه درونی در افراد معتاد است، به گونه‌ای که این افراد به شکل خودجوش و خودخواسته، مایل به ترک اعتیاد باشند، اما اگر بخواهیم با اتکا به روش‌های اجباری به ترک اعتیاد برسیم، این راه به مقصد نمی‌رسد. حتی اگر با روش‌های اجباری، فرد معتاد را در کمپ‌ها و اردوگاه‌ها ترک بدهیم، مطمئن باشید همان فردی که از اعتیاد پاک شده است، پس از خروج از کمپ، دوباره به سمت اعتیاد کشیده می‌شود، زیرا باور ترک اعتیاد در او نهادینه نشده است.

به همین دلایل، ضرورت دارد با آموزش و فرهنگ‌سازی، فضایی در جامعه ایجاد شود که فرد معتاد به شکل داوطلبانه به سمت ترک اعتیاد گام بردارد. همچنین نیاز است که پس از ترک اعتیاد، حمایت‌های اجتماعی از افراد نجات یافته هم گسترش یابد. مثلا باید برای این افراد، فرصت اشتغال ایجاد شود و جامعه دیگر به چنین افراد نجات‌یافته‌ای، به چشم همان معتاد قدیمی نگاه نکند. اما در صورتی که فرد نجات‌یافته، دوباره با همان دایره دوستان قدیمی در ارتباط باشد و شغلی هم برای امرار معاش نداشته باشد، شک نکنید که احتمال بازگشت مجدد آن فرد به اعتیاد، بالا خواهد بود.

جدای از آن، نباید فراموش کرد که وضعیت بهداشتی کمپ‌های اجباری ترک اعتیاد هم مناسب نیست و گاهی نیز از روش‌های غیرعلمی برای ترک اعتیاد استفاده می‌کنند. نظارت بیشتر بر فعالیت کمپ‌های ترک اعتیاد و اضافه شدن کادر بهداشت و درمان به این مراکز، می‌تواند فرآیند ترک اعتیاد را به ریل علمی بازگرداند و از حجم تخلف‌های این مراکز نیز بکاهد.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری تسنیم، تاریخ انتشار: 6 خرداد 1395، کدخبر: 1084739www.tasnimnews.com